Rząd w Pakistanie nie może nie interesować się przypadkiem Asii Bibi. Jego obowiązkiem jest udzielanie pomocy osobom oskarżonym o tzw. bluźnierstwo.
Przypomina o tym Peter Jacob, podczas gdy skazana na śmierć pakistańska chrześcijanka czeka w więzieniu na posiedzenie Sądu Najwyższego, który jest dla niej ostatnią instancją odwoławczą. Ten katolicki działacz, a wcześniej sekretarz komisji sprawiedliwości i pokoju pakistańskiego episkopatu, od lat angażuje się w obronę ludzi skazanych za rzekome bluźnierstwo przeciwko Mahometowi. Są wśród nich nie tylko chrześcijanie, ale i muzułmanie.
Jacob wskazuje, że bierność rządu i nie reagowanie na działania islamskich fundamentalistów doprowadziły do wynaturzenia ustawy o bluźnierstwie i do powszechnego wykorzystywania jej przy załatwianiu prywatnych porachunków. Przyczyniło się do tego m.in. „islamskie ramię sprawiedliwości”, działające poza sądami i zabijające osoby uniewinnione z tego paragrafu czy sędziów wydających uniewinniające wyroki. Dlatego też oskarżona o spalenie kart Koranu 14-letnia Rimsha Masih, którą Sąd Najwyższy w Pakistanie uniewinnił, była zmuszona do opuszczenia kraju i wraz z rodziną znalazła azyl w Kanadzie.
Harmonijne połączenie zalet ludzkich w idealnej wizji poczętej z filozofii Greków.
Kolebka islamu, himjarycki król, żydowski neofita i pewien mało znany patron.
Kto w tej historii jest lepszym Żydem: ten, który napisał Hagadę na nowo, czy ten, który ją spalił?