Masoneria i religia

Celem podejmowania tematów filozoficznych i ezoterycznych powstawały loże spekulatywne. Obrządki neoegipskie, lokalne szkoły ezoteryczne, mesmeryzm i martynizm wprowadzały wątki pozachrześcijańskiej „mistyki” i „duchowości”[4].

Masoneria stanowiła więc propozycję wielobarwną, różnorodną, ale jednocześnie „jedną” i „uniwersalną”. Jak wyznał w 1989 roku Roger Leray (mistrz Loży Wielkiego Wschodu Francji w latach 1979–1981 oraz 1984−1987): „masoneria opierająca się na narodzie angielskim i uciekająca od wpływów Rzymu tworzy swe związki na całym świecie i staje się właśnie zagrożeniem dla Rzymu”[5].

Według własnych deklaracji masoneria: „Nie nakłada żadnych granic poszukiwaniom prawdy, i aby zagwarantować wszystkim tę wolność, od wszystkich wymaga się tolerancji. Wolnomularstwo jest więc otwarte dla ludzi wszystkich narodowości, wszystkich ras, wszystkich wyznań” (Manifest Konwentu lozańskiego, wrzesień 1875).

W Deklaracji przyjętej przez Zjednoczoną Wielką Lożę Anglii 1 czerwca 1985 roku zapisano: „Wolnomularstwo nie jest religią ani substytutem religii. Wymaga od swoich członków wiary w Najwyższą Istotę, lecz nie podaje własnego wyznania wiary. Wolnomularstwo jest otwarte dla ludzi wszelkich religii. Dyskusje na temat religii w czasie spotkań wolnomularzy są zabronione”[6].

Postrzegana jest jednak jako ta, która zamierza zaprowadzić w świecie uniwersalną religię, a w swych obrzędach i ceremoniach znajduje się wszystko, co jest potrzebne, aby taki kult wprowadzić. Dlatego też postrzega się ją jako religię[7].

***

Powyższy tekst jest fragmentem książki "Religia masońska". Autor: Andrzej Zwolinski. Wydawnictwo M. Tytuł artykułu pochodzi od redakcji.