Kolorowym autobusem jadę do Dhading Besi, miasteczka, gdzie kończy się asfalt. Przesiadam się na indyjskiego jeepa Mahindra Bolero. Wspinamy się setki metrów na przełęcz, by potem zjechać na dół w dolinę. Jedziemy pół dnia, a to zaledwie odległość kilkunastu kilometrów! Pod wieczór dojeżdżamy do Darkhi – dalej już tylko wiszący most. Na palach przy drodze postawiono kilka nędznych szop, które służą za magazyn towarów, schronisko i bary. Żarówka ledwo się jarzy. Zjadam dużą porcję ryżu na metalowym talerzu i razem z innymi podróżnymi kładę się na szerokich narach.

Chcemy być katolikami

Ojciec Kap (Kacper) Miller. Święty staruszek uśmiechający się i emanujący przedziwnym spokojem. Co chwila zatrzymuje się ze złożonymi jak do modlitwy rękami. Pozdrawiają go przechodnie. Jest tu człowiekiem powszechnie znanym. Jak z podziemi wyrasta dwóch chłopaków. Rozpromienieni witają się z o. Kapem. Uczą się i pracują w Katmandu. Obydwaj są Tamangami i obydwaj są z Tipling.