Na całym świecie jest ich ponad 6 milionów.

Zasady

Świadkowie Jehowy są antytrynitarzami – odrzucają wiarę w Trójcę Świętą. Uznają jedynie autorytet Biblii, a studiują ją na swoich zebraniach, które mają charakter otwarty. Pomocą do tego są liczne wydawane przez nich publikacje.

Podstawowe nauki Świadków Jehowy:
• Biblia jest Słowem Bożym i prawdą
• "Jehowa" to imię Boże
• Chrystus jest Synem Boga i Jemu podlega
• Chrystus umarł na palu, nie na krzyżu
• Chrystus dał swe ziemskie życie na okup za posłusznych ludzi
• Ofiara Chrystusa jest wystarczająca
• Chrystus zmartwychwstał do nieśmiertelnego życia duchowego
• Chrystus jest obecny w duchu
• Obecność (paruzja) Chrystusa jest niewidzialna
• Człowiek nie powstał w wyniku ewolucji, lecz został stworzony
• Ludzie umierają z powodu grzechu pierwszego człowieka
• Duszą jest istota żywa, która w chwili śmierci przestaje istnieć
• Piekło to powszechny grób ludzkości
• Dla zmarłych jest nadzieja zmartwychwstania
• Modlitwy należy kierować tylko do Jehowy, poprzez Jezusa
• Trzeba się ściśle trzymać biblijnych zasad moralnych
• Do wielbienia Boga nie wolno używać wizerunków
• Trzeba wystrzegać się spirytyzmu
• Doustne lub dożylne przyjmowanie krwi jest pogwałceniem prawa Bożego
• Prawdziwi naśladowcy Jezusa trzymają się z dala od świata polityki
• Chrześcijanie mają dawać świadectwo, rozgłaszać dobrą nowinę
• Chrześcijanin nie może uczestniczyć w ruchach ekumenicznych
• Chrzest przez całkowite zanurzenie w wodzie symbolizuje oddanie się Bogu
• Posługiwanie się tytułami religijnymi jest nie biblijne
• Żyjemy w "czasie końca" – "dniach ostatnich". Wkrótce nastąpi "koniec obecnego systemu rzeczy"
• Szatan jest niewidzialnym władcą tego świata
• Bóg usunie obecny niegodziwy system rzeczy w bitwie Armagedonu pomiędzy siłami Dobra i Zła
• Źli zostaną wytraceni na zawsze
• Jedynie tysiącletnie Królestwo Boże roztoczy nad ziemią sprawiedliwe rządy i zapewni na ziemi idealne warunki życiowe
• Razem z Chrystusem będzie panować w niebie "mała trzódka" (144 tysiące)
• Pozostali ludzie cieszący się uznaniem Bożym otrzymają życie wieczne na rajskiej ziemi, będącej pierwotnym zamierzeniem Boga co do ziemi i ludzkości
Świadkowie Jehowy nie pełnią służby wojskowej, nie składają przysiąg, nie palą tytoniu, nie używają narkotyków.

Struktura

Cały organizacyjny aspekt społeczności Świadków Jehowy podporządkowany jest najważniejszemu dla nich zadaniu, głoszeniu. Życie gorliwych wyznawców jest wypełnione obowiązkami. Zachęca się ich do wybierania sobie takich zajęć, które pozwalałyby na prowadzenie domokrążnej sprzedaży czasopism, literatury i Biblii. Świadek, który pracuje jako "pionier" musi wypełniać swą misję przynajmniej przez 100 godzin miesięcznie. Inni, którzy są "głosicielami" prowadzą działalność przez minimum 10 godzin miesięcznie. Liczba godzin została obecnie zmniejszona, gdyż "pionierzy" nie są w stanie sprostać tak wysokim wymaganiom. Świadkowie Jehowy muszą w ciągu tygodnia uczestniczyć w kilku wieczornych spotkaniach, jak też w coniedzielnych spotkaniach całego zboru i w zajęciach poświęconych studiowaniu Biblii w domach przyszłych wyznawców.

Społeczność zorganizowana jest w zbory, którym usługują starsi. Świadkowie Jehowy publikują Biblię, której od 1926 roku wydali ponad 100 mln egzemplarzy w 34 językach, dwutygodnik "Strażnica" (każdy numer drukowany jest w ponad 22 mln egzemplarzy), tłumaczony w całości na 126 języków oraz w częściach na 114 innych, dwutygodnik "Przebudźcie się!" (drukowany w ponad 19 mln egzemplarzy) tłumaczony na 81 języków, ponadto wiele broszur, traktatów oraz wydawnictw encyklopedycznych z zakresu biblistyki. Cała ich działalność wydawnicza wspierana jest dobrowolnymi datkami, a publikacje rozpowszechniane są nieodpłatnie.

Na czele komitetu międzynarodowego Świadków Jehowy stoi prezydent, któremu podlegają organizacje oraz komitety w poszczególnych krajach. Na czele komitetu krajowego stoi sługa kraju, kraj dzieli się na obwody, którymi kierują słudzy obwodów, im zaś podlegają słudzy zborów.
Siedzibą prezydenta organizacji jest Nowy Jork. Od klasy do Badaczy

Prekursorem wszystkich grup badaczy Pisma Świętego jest Charles Taze Russell (1852-1916), pochodzący z Allegheny (dziś dzielnica miasta Pittsburgh w stanie Pensylwania). W 1870 roku wraz z paroma znajomymi z Pittsburgha i Allegheny założył "klasę studiów biblijnych", której celem było pogłębianie rozumienia Biblii. W miarę upływu czasu Russell rozwijał również działalność publicystyczną, najpierw publikując w piśmie adwentystów ("Herald of the Morning") aby następnie wydać samodzielnie kilka broszur i w końcu w lipcu 1879 roku zacząć publikować czasopismo "Strażnica Syjońska i Zwiastun Obecności Chrystusa". Pierwszy numer ukazał się w nakładzie 6000 egzemplarzy, w 1914 roku wydawano już około 50000. Inicjatywa podjęta przez Russella zaowocowała wielkim zainteresowaniem Biblią, tak że w roku 1880 badacze Pisma Świętego byli już zorganizowani w zbory w kilku stanach.

W roku 1881 stworzyli Towarzystwo Traktatowe – Strażnica Syjońska, które w roku 1884 uzyskało osobowość prawną; na jego czele stanął w charakterze prezesa Charles T. Russell. Nazwę tej instytucji zmieniono później na Towarzystwo Biblijne i Traktatowe – Strażnica. Wielu członków już wówczas podjęło się chodzenia od domu do domu z literaturą biblijną; obecnie na całym świecie jest mniej więcej 700 000 takich osób.

Do roku 1909 działalność ta zdążyła nabrać zasięgu międzynarodowego, a główne biuro Towarzystwa przeniesiono wtedy do Brooklynu, dzielnicy Nowego Jorku, gdzie mieści się do dzisiaj. Zaczęto publikować kazania biblijne w gazetach. W roku 1913 kazania takie ukazywały się w czterech językach, a przedrukowywało je tysiące gazet na terenie Stanów Zjednoczonych, Kanady i Europy. Poza tym rozpowszechniono setki milionów egzemplarzy książek, broszur i ulotek.

Od Badaczy do Świadków
Charles T. Russell zmarł w roku 1916. W następnym roku jego miejsce zajął Joseph Franklin Rutherford. Nowy prezes wprowadził szereg zmian. Położył większy nacisk na głoszenie od drzwi do drzwi. W roku 1931 organizacja przybrała nazwę Świadkowie Jehowy.

Wówczas w ruchu nastąpił rozłam. Większość pozostała przy Rutherfordzie. Wyodrębniły się natomiast trzy inne grupy: Stowarzyszenie Badaczy Pisma Świętego, Wolni Badacze Pisma Świętego i Świecki Ruch Misyjny Epifania.

Po śmierci Josepha F. Rutherforda w roku 1942 kolejnym prezesem Towarzystwa został Nathan Homer Knorr. Zaczęto wówczas wcielać w życie starannie przemyślany program szkoleniowy. W roku 1943 powołano do istnienia specjalny ośrodek kształcenia misjonarzy zwany Biblijną Szkołą Strażnicy – Gilead. Absolwentów tej szkoły wysyła się do krajów całego świata. Dzięki temu powstały liczne nowe zbory w krajach, w których ich nie było. Na całym świecie jest już przeszło 100 oddziałów Towarzystwa, istnieje ok. 90 tysięcy zborów. W Centrum Szkoleniowym w Patterson w stanie Nowy Jork odbywają się kursy dla kaznodziejów.

Pierwszy większy zjazd organizacji odbył się w roku 1893 w Chicago. Przybyło wówczas 360 osób, a ochrzczono 70 nowych współwyznawców. Ostatni pojedynczy wielki kongres międzynarodowy zorganizowano w roku 1958 w Nowym Jorku na stadionach Yankee i jeszcze wtedy istniejącym Polo Grounds. Najwyższa liczba słuchaczy wyniosła 253 922; ochrzczono 7136 osób. Od tego czasu zjazdom międzynarodowym zaczęto nadawać postać serii kongresów urządzanych w wielu krajach. Obecnie może się na nią składać około tysiąca zgromadzeń na całym świecie.
Świadkowie Jehowy w Polsce

Tajemnicze początki

Początki Świadków Jehowy w Polsce owiane są mgłą tajemnicy. Podobno pierwszy zbór badaczy założono na ziemiach polskich w roku 1895. Pierwszym polskim zwolennikiem teorii Russella był rzekomo niejaki Antoszewski, który został badaczem w latach osiemdziesiątych XIX w. W Polsce jako pierwszy działał natomiast brat Oleszyński, o którym nic bliżej nie wiadomo, poza tym, że w 1907 roku miał przetłumaczyć na język polski pierwszy tom dzieł Russella, prekursora wszystkich ruchów badaczy Pisma Świętego. Do Warszawy natomiast naukę Russella jako pierwszy przyniósł w roku 1905 Szwajcar, nazwiskiem Bente.

W 1909 r. ukazywały się już publikacje w języku polskim. Przedtem badacze w Polsce mieli do dyspozycji literaturę w językach niemieckim i angielskim, którą dostarczał im m.in. brat H. Herkendell z biura Towarzystwa w Barmen-Elberfeld w Niemczech.

W maju 1910 r. do Warszawy z krótką wizytą przyjechał osobiście prezes Russell, aby odwiedzić tutejszych braci, których w całej Polsce było wtedy zaledwie ok. 20. Spotkanie zorganizowano w mieszkaniu brata Bente.

W okresie międzywojennym władze państwowe podchodziły do badaczy nieufnie. Traktowano ich jak niebezpieczną sektę. Ich działalność była półlegalna lub nielegalna, dlatego obecnie wiadomo o niej niewiele.

W 1932 r. polskie biuro organizacji przeniesiono z Warszawy do Łodzi. W 1938 roku władze państwowe zakazały rozpowszechniania Strażnicy – pisma ruchu.

Dynamiczny rozwój

Dynamiczny rozwój organizacji nastąpił po wojnie. Już w czerwcu 1946 roku w Katowicach odbyła się pierwsza powojenna krajowa Konwencja Świadków Jehowy w Polsce. Przybyło na nią 5600 osób. W 1947 r. nadzorcą okręgu, który objął obszar całej Polski, został Edward Kwiatosz. W 1949 roku w Polsce były już trzy okręgi, w których działało ok. 18 tys. osób. W 1950 roku Świadkowie byli już na tyle potężni, że władze komunistyczne zaczęły się ich obawiać. Nie byli jednak jeszcze tak silni jak Kościół katolicki, który niechętnie musiały tolerować. Dlatego 2 lipca 1950 r. wydano zakaz działalności Świadków Jehowy oraz skonfiskowano majątek ruchu.

Mimo zakazów w 1959 r. było w Polsce już ponad 84 tysiące Świadków. W 1985 r. organizacji udało się zarejestrować swoje wydawnictwo, pod nazwą "Strażnica – Wydawnictwo Wyznania Świadków Jehowy w Polsce".

W 1989 r. nastąpiła rejestracja ruchu przez kierownika Urzędu do Spraw Wyznań. Oficjalna nazwa organizacji to: "Strażnica" – Towarzystwo Biblijne i Traktatowe. Zarejestrowany Związek Wyznania Świadków Jehowy w Polsce.

Obecnie, pod względem ilości wiernych, Świadkowie Jehowy są trzecim związkiem wyznaniowym w Polsce. Więcej jest tylko rzymskich katolików i prawosławnych.