Cieszę się, że w artykule spotykam się z dostrzeganiem wszystkich odciuni islamu - zwykle bardzo upraszcza się tą kwestię. Duże wrażenie wywarło na mnie świadectwo zamieszczone już jakiś czas temu na portalu Wiara: http://spotkania.wiara.pl/doc/684242.Christian-de-Cherg-i-Mohamed - idea tego zakonnika jest mi bardzo bliska - właśnie nie chodzi o tworzenie jakiegoś synkretyzmu spod znaku New Age, ale o to, by umieć BYĆ z SOBĄ - MIMO RÓŻNIC... i by otworzyć się na nieprzeniknione plany Boże - bez sztywnego osądzania, kto jest w błędzie, a kto na „jedynie słusznej drodze”. Zaimponowało mi wspólne czytanie Biblii i Koranu w taki sposób, by obydwie Księgi ze sobą współbrzmiały - by chrześcijanin przez Koran mógł głębiej zrozumieć Biblię i odwrotnie - by można było wyczuć ten wzajemny rezonans między Księgami.

Najbardziej we wspomnianym dokumencie zbudowało mnie to WZAJEMNE ZASŁUCHANIE - tutaj właśnie znajdujemy sedno DIALOGU i pełnię CHRYSTUSA, który jest ponadreligijny. "Bóg zawsze większy" - mówi koraniczne wezwanie do otwarcia się na wymiar Boga przerastającego nasze rozumienie i teologiczne wyobrażenie. W Koranie znajdujemy słowa o żydach i chrześcijanach – np. Sura V, aja 69: Zaprawdę ci, którzy wierzą, ci, którzy wyznają judaizm, sabejczycy i chrześcijanie, ci, którzy wierzą w Boga i Dzień Ostatni i którzy czynią dobro – niech się niczego nie obawiają; oni nie będą zasmuceni… sura II, aja 137: Jeśli oni wierzą w to samo, w co wy wierzycie, to są na drodze prostej. Sura III/ aja 3: On zesłał niegdyś Torę i Ewangelię jako drogę prostą dla ludzi.

Trzeba tu zaznaczyć, że określenie "droga prosta" pojawia się dość często w Koranie i oznacza podążanie wprost w objęcia żywego Boga. Oczywiście rozumienie Boga jest tu inne od chrześcijańskiego i opiera się głównie o surowa sprawiedliwość. A jednak warto się wzajemnie poznawać, bo islamski fundamentalizm czerpie pożywkę z uproszczeń stosowanych po obu stronach "barykady".