Tam gdzie jest wszystko oparte na ,,sam" to pycha. Nawet jeśli nazwie się to dumą czy pokorą ale będzie oparte na ,,sam" to jest to pycha.
A ,,sam" to : samopotępienie jak Judasz czyli ktoś kto nie wierzy ,że BÓG mu może przebaczyć nawet i największe grzechy , samodoskonałość jak Faryzeusz , który znowu ,,wierzy" , że sam przez swoją modlitwę , posty , jałmużnę jest doskonały - tutaj nie ma odniesienia do BOGA.
Pycha ma na imię ,,Sam " . ,,Sam" wszystko zrobił : ,,sam" się ożenił, ,,sam" wszystko załatwił , ,,sam" się udoskonalił , ,,sam "się potępił, ,,sam" się nagrodził , ,,sam" się ukarał, ,,sam" się ocenił , ,,sam" się uzdrowił, ,,sam" załatwił uzdrowienie u lekarzy, żyje ,,sam" . Nawet może żyć kto wśród ludzi i z ludźmi a jak żyje bez Boga to żyje ,,sam" , itd. Wszystko ,,sam". ,,Sam " wyrzuca BOGA z życia.
-Pokora to BÓG na pierwszym miejscu:
Bóg mi przebacza. Bóg mnie udoskonala. Bóg mnie uzdrawia.Bóg mi wszystko daje. Bóg ciągle pierwszą przyczyną wszystkiego dobrego . Bóg mnie ocenia. (Nie oceniać się samemu a nawet nie oceniać się przez innych.) Poddać się ocenie BOGA.
A jak mnie ocenia Bóg?
Byłem głodny a daliście mi jeść .....
Uczynki miłosierdzia wobec najmniejszych czyli tych najsłabszych , chorych, odrzuconych, opuszczonych itd. to jest to jak mnie ocenia Bóg.
Bóg inicjuje coś czyli inicjatywa jest od Niego. To coś zainicjowane należy ciągnąć czyli wypełniać. To jest pokora.

Nie negowalabym wszystkich założeń psychologicznych np koncepcji potrzeb Maslow'a,czy założenia że człowiek powinien poznać siebie nawet pismo św wspomina ."bada swoje serce....Oczywiście ze selfizm sam w sobie jest groźny , jednak gdy człowiek jest świadomy siebie swojej małosci względem Boga selfizm mu nie grozny..