Kuwejt

Kolejnym muzułmańskim krajem Półwyspu Arabskiego jest niewielki (17, 8 tys. km2), ale zamożny Kuwejt. Leży on na północno-zachodnim wybrzeżu Zatoki Perskiej, sąsiadując z Irakiem i Arabią Saudyjską.

Kuwejt
posłuchaj audycji ks. dr Adama Wąsa SVD nagranej dla Radia Watykańskiego

Kuwejt   The World Factbook CIA/wikipedia (PD) Kuwejt Tereny znajdujące się dziś w granicach Kuwejtu zostały w VII wieku zasiedlone przez Arabów, natomiast na początku XVI wieku powstała tam portugalska baza handlowa. Od II połowy XVIII wieku do dziś władzę w Kuwejcie sprawuje ród As-Sabah, a panujący od 2006 roku emir Sabah IV Al-Ahmad al-Dżabir as-Sabah jest piętnastym z kolei władcą tej dynastii, której na przestrzeni ostatnich wieków udało się nadać Kuwejtowi charakter państwowy, a w minionych dziesięcioleciach uczynić z niego bogaty kraj w regionie. Ważną rolę w tym procesie odgrywają złoża ropy naftowej, które pomagają w rozwoju, ale są również przyczyną konfliktów.

Po I wojnie światowej Kuwejt dostał się w sferę wpływów Wielkiej Brytanii, której dominacja trwała do 1961 roku. Uzyskaną niepodległość udaje się Kuwejtowi zachować, mimo grożących niebezpieczeństw i roszczeń sąsiadów, zwłaszcza Iraku, który wielokrotnie zagrażał granicom Kuwejtu, a w 1990 roku doprowadził do zbrojnego konfliktu. Dzięki stanowisku Rady Bezpieczeństwa ONZ i błyskawicznej operacji wojsk sprzymierzonych w 1991 roku Kuwejt odzyskał swą niezależność, poniósł jednak ogromne straty materialne. Z Arabią Saudyjską problem granic został rozwiązany w latach sześćdziesiątych XX wieku, po zawarciu układów, które pozwalały na podział – powstałej w 1922 roku – tzw. neutralnej strefy buforowej. Kuwejt udzielił poparcia Stanom Zjednoczonym Ameryki Północnej w walce z terroryzmem i zdecydowanie potępił ataki z 11 września 2001 roku.

Od innych krajów regionu Kuwejt wyróżnia się pewną tradycją parlamentarną, jednak działalność partii politycznych jest w tym kraju zakazana. W takiej sytuacji główną rolę w kształtowaniu obywatelskiego społeczeństwa odgrywają organizacje pozarządowe. W roku 2006 po raz pierwszy w historii Kuwejtu kobieta Massuma al-Mubarak została ministrem, po tym jak w 2005 roku parlament przyznał kobietom prawo kandydowania w wyborach. Natomiast w tegorocznych wyborach cztery kobiety uzyskały mandaty do pięćdziesięcioosobowego parlamentu.

Ciekawa jest sytuacja demograficzna w Kuwejcie. Szacuje się, że zamieszkuje go ponad 2 miliony mieszkańców, z czego wysoki procent to imigranci z innych krajów arabskich (ok. 35%) oraz Azji Południowej i Iranu. Zaledwie 45% stanowią potomkowie Kuwejtczyków osiadłych na tych terenach przed 1920 rokiem. Zdecydowana większość ludności żyje w ośrodkach miejskich na wybrzeżu.

Mimo iż religią państwową jest islam, muzułmanie stanowią „tylko” 85% społeczeństwa. Największą grupą są sunnici (ok. 55%), następnie szyici (ok. 35%) oraz inne denominacje islamskie (ok. 10%). Natomiast wśród mniejszości religijnych wyróżnia się: chrześcijan, hindusów, parsów i buddystów. Chrześcijanie stanowią 7% ludności i należą do różnych wspólnot, z których cztery są oficjalnie uznane przez władze Kuwejtu – są to następujące Kościoły: anglikański, ewangelicko-narodowy, koptyjski-prawosławny i rzymskokatolicki. Największą grupę stanowią katolicy, których jest ok. 140 tys.

Wyrazem tolerancji religijnej w Kuwejcie są istniejące kościoły i działające przy nich wspólnoty parafialne. Żyjący w tym kraju katolicy obrządku łacińskiego mają do dyspozycji trzy świątynie. Od 1961 roku w stolicy kraju (Kuwejcie) znajduje się katedra pod wezwaniem św. Rodziny, gdzie posługują karmelici bosi (OCD). Członkowie tego samego zakonu opiekują się kościołem i parafią pod wezwaniem Matki Boskiej Arabskiej w mieście Al-Ahmadi. Ten najstarszy kościół rzymskokatolicki w Kuwejcie został konsekrowany w 1959 roku. Trzecim miejscem kultu jest kościół pod wezwaniem św. Teresy, który znajduje się w mieście As-Salmijja. W tej mającej blisko 50 lat parafii opiekę duszpasterską przejęli w 2008 salezjanie, którzy od 2002 roku prowadzą w tym mieście angielskojęzyczną szkołę. Mimo iż Kuwejt był pierwszym krajem, który już w 1968 roku nawiązał kontakty dyplomatyczne ze Stolicą Apostolską, dopiero w roku 2000 powstała tam nuncjatura apostolska.

Niezależnie od względnie otwartego oblicza islamu w Kuwejcie, silne miejsce zajmuje tam opozycja islamska, która na różny sposób zaznacza swą obecność w społeczeństwie. Przykładowo, w reakcji na wykład Ojca Świętego w Ratyzbonie (w 2006 roku), gdzie papież krytycznie wyraził się o islamie, jeden z islamskich parlamentarzystów zażądał od rządu, aby zakazał wydawania zezwoleń na budowę kościołów w Kuwejcie.

Poza tym – mimo pewnej swobody – należy przestrzegać muzułmańskich norm religijnych i miejscowych zwyczajów. Dotyczy to przede wszystkim noszenia odpowiedniego stroju w miejscach publicznych i przestrzegania postu w ramadanie. Podróżującym do Kuwejtu nie wolno wwozić m.in. alkoholu i produktów mięsnych z wieprzowiny.

Na uwagę zasługuje fakt, że 18 kwietnia bieżącego roku Młodzieżowy Ośrodek Księży Orionistów w Warszawie odwiedziła Szejkini Fariha al-Ahmad al-Dżaber as-Sabah, stająca na czele Najwyższego Komitetu do spraw Przyznawania Nagrody Wzorowej Matki dla Wyróżniającej się Rodziny. Córka emira Kuwejtu prowadzi działalność na rzecz aktywnej roli kobiety w życiu społecznym i politycznym współczesnego Kuwejtu oraz wspierania inicjatyw prorodzinnych i pomocy osobom niepełnosprawnym.

 

Pieniężno, lipiec 2009

«« | « | 1 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg