Wakacyjni łowcy dusz

opr. ks. Grzegorz Daroszewski, (tekst ukazał się w Naszym Dzienniku 16 lipca 2005 r.)

publikacja 16.07.2005 15:25

Wakacje - czas relaksu, wypoczynku, zatrzymania się w pędzie życia i zwrócenia uwagi na to, co nas otacza. Niestety, od kilkudziesięciu lat jest to także najlepszy czas dla "łowców dusz", wszelkiego rodzaju werbowników, naganiaczy, którzy korzystając z okazji, chcą pozyskać jak największą rzeszę nowych adeptów, słuchaczy czy niewolników.

Wakacyjni łowcy dusz

Nie będę pisał o grupach, których szczególnie trzeba się wystrzegać i unikać, ale o metodach działalności sekt destrukcyjnych czy grup toksycznych i symptomach świadczących o przynależności do takiej grupy. Trzeba w tym miejscu zaznaczyć, że grupy te mogą działać przy oficjalnych, zarejestrowanych Kościołach i grupach wyznaniowych!
Działalność sekt destrukcyjnych to taka działalność, w której wyniku człowiek, zwłaszcza młody, zatraca poczucie własnej wartości, zamyka się na krytyczne głosy z zewnątrz i poddaje się bezwolnie pod kontrolę psychiczną grupy lub lidera.

Obszar działalności sekty destrukcyjnej dotyczy całej osobowości człowieka i obejmuje następujące aspekty jego życia: fizyczny, umysłowy, etyczny, społeczny i emocjonalny.
aspekt fizyczny
następują zmiany w obrębie wyglądu zewnętrznego
- nagły spadek lub przyrost wagi
- złe odżywianie
- brak snu
- przemęczenie
- zaniedbany wygląd
aspekt umysłowy
- fascynacja nową literaturą
- postawy superkrytyczne, agresywne lub obronne
- utrata umiejętności myślenia abstrakcyjnego, krytycznego, całościowego
- utrata umiejętności samodzielnego myślenia, uproszczona czarno-biała wizja świata, skrajna nietolerancja, nadgorliwość neofity
aspekt etyczny
- nowe śpiewy lub stan uśpienia
- zmiana wystroju pokoju - malowanie go na jakiś określony kolor, budowanie czegoś na kształt ołtarza, palenie świec i kadzideł, przystrajanie go kwiatami
- zbieranie dziwnych rzeczy np. zdjęć i obrazów przedstawiających kolorowo ubrane postacie, diabły, czaszki, krzyże
- niespodziewane dla członków rodziny interesowanie się sprawami wiary. Czytanie Pisma Świętego, dziwnych publikacji o obco brzmiących tytułach, licznych ulotek, broszur, stron internetowych grup religijnych lub na odwrót, zaprzestanie uczestnictwa w nabożeństwach w kościele, do którego należał, nieobchodzenie tradycyjnych świąt np. Bożego Narodzenia (dotyczy szczególnie dzielenia się opłatkiem i kupowania choinki)

Więcej na następnej stronie

- namawianie pozostałych domowników do rozmów na tematy religijne, proponowanie lektury, filmów, krytykowanie zarazem ich poglądów religijnych, żądanie zdjęcia krzyży i świętych obrazów
aspekt społeczny
- nagła i wyraźna zmiana osobowości
- nowy sposób odżywiania się, ubierania, nowy język, nowe kontakty towarzyskie
- zamknięcie w sobie: hermetyczność i tajemniczość, czasem wrażenie nieobecności, podobne do "transu" (możliwy wpływ sugestii, hipnozy)
- fascynacja nową literaturą, nowy sposób wartościowania rzeczywistości
- postawy superkrytyczne, agresywne lub obronne
- utrata umiejętności myślenia abstrakcyjnego, krytycznego, całościowego
- utrata umiejętności samodzielnego myślenia, uproszczona czarno-biała wizja świata, skrajna nietolerancja, nadgorliwość neofity
aspekt emocjonalny
- brak pozytywnych emocji lub "ochłodzenie" w stosunkach z rodziną i przyjaciółmi (czasami bunt, żal i oskarżanie)
- ograniczenie zdolności do zawierania dojrzałych i głębokich związków
- lęki, natręctwa i myśli samobójcze
- popadanie w skrajności emocjonalne: euforia lub depresja
- ogólne wrażenie zaburzeń psychicznych (brak równowagi), aż do podejrzeń psychozy włącznie (paranoja, mania prześladowcza, obsesje)

Życie młodego człowieka najczęściej obraca się w trzech płaszczyznach:
1. życia rodzinnego,
2. życia towarzysko-rówieśniczego,
3. życia szkolnego.

Płaszczyzny te przenikają się nawzajem i są polem działania dla sekt destrukcyjnych. Przyjrzyjmy się bliżej tym płaszczyznom i zobaczmy, jak w nich funkcjonują sekty destrukcyjne, jakie symptomy możemy zauważyć i jak się przed nimi bronić.

1. RODZINA
Jako pierwotna społeczność, w której kształtuje się życie człowieka, jest najbardziej narażona na ataki ze strony sekt destrukcyjnych. Ataki te będą nasilone zwłaszcza teraz, kiedy rodzina jest osłabiona przez różnego rodzaju kryzysy:
- spada autorytet rodziny na rzecz związków partnerskich
- ogólny kryzys ojcostwa
- zwiększająca się patologia wśród rodzin
- nieumiejętność kontaktu między rodzicem a dzieckiem
- zubożenie rodzin
- dualizm w podejściu do wiary

Więcej na następnej stronie

Te wszystkie kryzysy są wykorzystywane przez sekty destrukcyjne do werbowania członków rodzin, w których są jakieś braki, deklarując pomoc w rozwiązaniu problemów rodzinnych i zaspokajając naturalne potrzeby każdego człowieka, potrzebę miłości, akceptacji, zaangażowania, itp. Okres wakacyjny jest tu najlepszym czasem, żeby wyjść naprzeciw oczekiwaniom młodego człowieka i jego potrzebom.
Po czym rodzice mogą zauważyć, że nastąpiło nawiązanie kontaktu z sektą?
Możemy to zauważyć na dwóch poziomach:

A - społecznym (zewnętrznym)
B - psychofizycznym (wewnętrznym).

A. 1. Przestał spożywać część produktów, które dotychczas lubił lub zwyczajowo jadł (mięso, jajka, ryby, ser żółty, cebulę, czosnek, grzyby, potrawy świąteczne).
2. Zaczął przygotowywać lub prosić o przygotowywanie potraw wegetariańskich z dużą ilością orientalnych przypraw, pieczenie placków pszennych bez zakwasu i jajek.
3. Przestał z dnia na dzień pić kawę, herbatę, alkohol, kakao, napoje gazowane typu Fanta, Coca-Cola, a zamiast tego zaczął pić duże ilości wody, parzyć herbaty ziołowe, pomimo że wcześniej nigdy tego nie robił i nie miał medycznych zaleceń, co do zmiany diety.
4. Przestał dotykać pewnych produktów i naczyń rękoma, wydzielił własne nakrycie stołowe.
5. Nie wchodzi w pewne dni (kobiety - czas menstruacji) do kuchni.
6. Zaczął się zupełnie inaczej ubierać (przesadnie elegancko lub w określony sposób), wybierać ciągle ten sam kolor ubrań np. czarny, pomarańczowy, nosić dziwne szaty, plakietki.
7. Zaczął przesadnie dbać o higienę osobistą o stałych porach lub odwrotnie zaprzestał tych czynności zupełnie.
8. Zmienił radykalnie dotychczasową fryzurę np. ogolił głowę, pozostawiając z tyłu warkoczyk, zaczął nakrywać włosy nawet w domu.
9. Zaczął nosić na szyi z czcią różnego rodzaju amulety, koraliki, woreczki, chociaż wcześniej nie było to w jego stylu.
10. Zrezygnował gwałtownie z oglądania telewizji, słuchania radia, muzyki rozrywkowej, pomimo że wcześniej lubił to robić, lub odwrotnie zaczął wręcz nałogowo słuchać muzyki (np. orientalnej, heavy metalowej), nagranych przemówień, lekcji o tematyce religijnej, oglądać regularnie podejrzane filmy video np. nagrania ze zbiorowych modlitw, kazań lub zapisy scen gwałtu i przemocy wobec ludzi czy zwierząt.
11. Zrezygnował z dotychczasowych form spędzania wolnego czasu, np. zabaw tanecznych, kina, basenu.
12. Przestał spotykać się z dotychczasowymi znajomymi, z którymi wcześniej miał stały kontakt i lubił przebywać.
13. Zaczął zamykać się w swoim pokoju na wiele godzin, śpiewając lub pozostając jakby w stanie uśpienia (siedząc, leżąc).
14. Zmienił całkowicie wystrój swojego pokoju, malując go na jakiś określony kolor, budując coś na kształt ołtarza, paląc świece i kadzidła, przystrajając go kwiatami.

Więcej na następnej stronie

15. Zbiera dziwne rzeczy, np. zdjęcia i obrazy przedstawiające kolorowo ubrane postacie, diabły, czaszki, krzyże.
16. Zaczął niespodziewanie dla członków rodziny interesować się sprawami wiary, czytać Pismo Święte, dziwne publikacje o obco brzmiących tytułach, liczne ulotki, broszury, strony internetowe grup religijnych lub na odwrót przestał: uczestniczyć w nabożeństwach w kościele, do którego należał, przyjmować Komunię Świętą i obchodzić tradycyjne święta np. Boże Narodzenie (dotyczy szczególnie dzielenia się opłatkiem i kupowania choinki, przyjmowania wizyt duszpasterskich podczas tzw. kolędy).
17. Zaczął namawiać pozostałych domowników do rozmów na tematy religijne, proponować lektury, filmy, krytykując zarazem ich poglądy religijne, żądając zdjęcia krzyży i ś,więtych obrazów.
18. Zaczął prowadzić ożywioną korespondencję listowną i internetową, rozmowy telefoniczne zawsze o tych samych godzinach lub dziwnych porach, np. w środku nocy.
19. Niespodziewanie zaczęli pojawiać się nowi, dziwnie zachowujący się znajomi, przychodzący o każdej porze dnia i nocy.
20. Często znika z domu, mówiąc, że uczestniczy np. w kursie językowym, kursie podnoszącym potencjał twórczy, kursie biblijnym.
21. Nie wraca do domu na noc, nie jest w stanie podać przekonującej przyczyny, gubi się w wyjaśnieniach.
22. Opuszcza zajęcia w szkole, pracy, pomimo że wcześniej bez problemu wywiązywał się z tych obowiązków.
23. Wydaje coraz większe sumy na zakup książek, kadzideł, opłacanie kursów.
24. Próbuje pożyczać pieniądze od bliskich i znajomych, bądź odwrotnie, może próbować rozdawać własne oszczędności czy rzeczy osobiste.
25. Dokonuje kradzieży cennych przedmiotów i pieniędzy, chwaląc się swoim sprytem i bezwzględnością.

B. 1. Euforia, uczucie radości i spełnienia, chęć dzielenia się własnym szczęściem z innymi lub odwrotnie apatia, zniechęcenie, przerywane stanami podenerwowania, ciągłego napięcia i agresji wobec innych.
2. Trudności w koncentracji i w podzielności uwagi, brak inicjatywy i woli samodzielnego działania.
3. Zanik umiejętności abstrakcyjnego myślenia, nieużywanie metafor, posługiwanie się specyficznym religijnym żargonem grupy.
4. Brak możliwości prowadzenia swobodnej rozmowy.
5. Brak płynności wypowiedzi, zmiana dotychczasowego sposobu formułowania myśli, rozmówca bez przerwy powraca do tematu swojej nowej wiary i tych samych haseł - sloganów jak do wyuczonej lekcji, bezkrytycznie cytuje słowa guru lub fragmenty świętych tekstów pomimo braku jakichkolwiek dowodów na ich potwierdzenie, czy o wyraźnie absurdalnej treści.
6. Negatywna ocena wypowiedzi nie motywuje go do rzeczowej dyskusji.
7. Uczucie ustawicznego lęku i zagrożenia (szczególnie przed grupą i gniewem mistrza) na przemian z przyjmowaniem agresywnej postawy obronnej.
8. Brak uczuć i chłód w stosunkach z rodziną i przyjaciółmi.
Automatyczne reagowanie na wyuczone bodźce (wizerunek, symbol, głos, sygnał, kolor itp.)
9. Mechaniczne stosowanie ćwiczeń
fizycznych.
10. Gwałtowne chudnięcie, osłabienie, utrata owłosienia senność/bezsenność.
11. Zaburzenia cyklu menstruacyjnego.
12. Zmiana naturalnej mimiki twarzy.

Więcej na następnej stronie

Co rodzice mogą zrobić, jeśli zauważą, że ich dziecko mogło wpaść w oddziaływanie jakiejś destrukcyjnej grupy. Oto przykładowe działania:
1. Zebrać dokładne informacje o grupie, do której należy dziecko lub do której sami zamierzacie wstąpić.
2. Prowadzić dokładny dziennik wydarzeń, zbierać wycinki z prasy, nazwiska, adresy, numery telefonów osób, które są w jakiś sposób zaangażowane w grupie. Przy pomocy takich zapisków można skutecznie i bardziej konkretnie prowadzić rozmowy z Biurem Informacji o Sektach, bądź z osobami, do których zwracamy się o pomoc.
3. Nie zwlekać z kontaktem z Biurem Informacji o Sektach (adresy i telefony podane są na końcu artykułu). W początkowej fazie uzależnienia od sekty konkretne i kompetentne działania mogą mieć decydujące znaczenie dla rozwoju sprawy. Często rodzice bardzo późno dowiadują się o tym, że ich dziecko zostało zwerbowane przez sektę.
4. Nie wolno pozwolić, aby sekta cokolwiek wymuszała. Udawanie dobrego zachowania lub pozytywnego zainteresowania pogarsza sprawę, gdyż można stać się obiektem bezustannego nękania przez sektę. Nie zgadzać się na włączenie do sympatyków ruchu i nie przyjmować zaproszeń na imprezy dla rodziców. Nie wierzyć w zapewnienia o dobrym samopoczuciu dzieci i nie wspierać grupy datkami pieniężnymi.
5. Nigdy nie wolno dawać pieniędzy, nie wykupywać fantów. Koniecznie trzeba zdobyć informacje o prawno-majątkowych konsekwencjach wstąpienia dziecka do sekty, ponieważ grupy te często żądają od swoich członków znacznych sum. Zamiast pieniędzy należy podarować dziecku rzeczy osobiste nieznacznej wartości, np. album z fotografiami (wspomnienia), kalendarz z zaznaczonymi datami urodzin i innych świąt rodzinnych, kubek do herbaty z wypisanym imieniem członka rodziny itp.
6. Nie oddawać żadnych oryginalnych dokumentów, świadectw itp.
7. Utrzymywać kontakt z dzieckiem. Członkowie rodziny muszą uświadomić sobie, że do siebie należą. Ważne okazje dla wzmocnienia kontaktu to imieniny i urodziny. Rodzice mają prawo do widzenia się z dzieckiem. W czasie rozmów należy mówić o rzeczach dobrych i pięknych, nizwiązanych z sektą: o planach życiowych, wspólnym hobby, wspomnieniach rodzinnych, ulubionej muzyce itp.
8. Uważać na fałszywych przyjaciół i "zawodowych" pomocników, którzy za duże pieniądze obiecują odzyskanie członka rodziny. Czy też za pomocą nielegalnych metod np. deprogramingu, który często jest związany z uprowadzeniem dziecka, co jest źródłem stresu.
9. Pamiętać o tym, że inne rodziny mają podobne problemy, niezależnie od społecznego, kulturalnego czy religijnego tła. Nie obarczać się winą za to, co się stało, ale poszukać metod zaradzenia złu - kontakt z ośrodkami zajmującymi się tą problematyką.
10. Zajmować zawsze wyraźną i jednoznaczną postawę negującą sekty i nie brać udziału w spotkaniach reklamujących je - odrzucenie całej ideologii sekt. Równocześnie należy okazywać sympatię i zrozumienie dziecku, niezależnie od jego przynależności do sekty. Dziecko nigdy nie przestanie być synem czy córką swoich rodziców. Więzi rodzinne są mocniejsze niż te, które wypracowuje sekta.

2. RÓWIEŚNICY
Każdy młody człowiek w okresie dorastania bardziej ceni grupę rówieśniczą niż własną rodzinę. To sprzyja oddziaływaniu rówieśników na jego życie i wyznawane poglądy. Trzeba pamiętać, że młodzież przeżywa różnorodne problemy i kryzysy, które nie są zrozumiałe dla dorosłych. Poza tym możemy zauważyć:

Więcej na następnej stronie

A) Kryzys systemu wartości - w obecnym społeczeństwie cele deklarowane nie przekładają się na cele realizowane i to dotyczy zarówno elit rządzących, jak i autorytetów moralnych co znowu wpływa na postępowanie młodych ludzi.
B) Coraz słabsza kondycja psychofizyczna młodych Polaków, mało ruchu, zawężenie zainteresowań tylko do koniecznych, mała odporność na sytuacje stresowe - to wszystko sprawia że, werbownicy mają duże pole do popisu.
C) Zatracanie poczucia przynależności narodowej, społecznej czy religijnej.
D) Życie pozbawione dalszych perspektyw, życie chwilą, brak refleksji odnośnie przyszłości, unikanie skutków podejmowanych decyzji, wyręczanie się innymi.
E) Kryzys rodziny, kryzys ojcostwa, brak zdrowych relacji między rodzicami a dziećmi
- już nie możesz ze sobą wytrzymać
- po śmierci kogoś bliskiego
- borykasz się z problemami rodzinnymi
- podczas choroby, po wypadku
- przeżywasz zawód miłosny
- po przeprowadzce do nowego miasta
- po zmianie lub utracie szkoły
- na pierwszym roku studiów
- przeżywasz chwile osamotnienia

Dlatego powinieneś uzbroić się w krytycyzm, jeśli chodzi o kontakty z rówieśnikami, im bardziej są oni mili i sympatyczni na początku znajomości, tym bardziej powinno to być podejrzane.

Zadawanie pytań: sposób obrony przed destrukcyjnymi sektami
Najlepszą obroną przed psychomanipulacją jest wiedza na temat tego, czym ona jest i według jakich mechanizmów działa. W tym celu zapoznaj się z książką Stevena Hassana "Psychomanipulacja w sektach" oraz Roberta Cialdiniego "Wywieranie wpływu na ludzi". Znając istotę kontroli umysłu, będzie ci o wiele łatwiej rozpoznać, czy nie jesteś poddawany manipulacji.
Dobrym sposobem obrony jest także zadawanie odpowiednich pytań, które wysondują daną grupę, jeśli podejrzewasz, że stanowi destrukcyjną sektę. Proponuję zadanie poniższych pytań skompilowanych na podstawie książki Hassana. Domagaj się zawsze konkretnej, a nie wymijającej odpowiedzi. Jest ważne, aby nie dać się zbyć ogólnikami czy zmianą tematu. Jeśli dana grupa jest w porządku, to nie będzie się bać na nie odpowiedzieć prosto i konkretnie. Gdy przyłapiesz werbującego członka sekty na kłamstwie lub unikach, masz prawo się zezłościć i wyrazić swoje oburzenie, po czym skończ rozmowę.

Czy próbujesz mnie namówić, bym wstąpił do jakiejś organizacji? Jak długo sam do niej należysz?

Czy możesz podać mi nazwy innych organizacji, związanych z tą grupą?

Kto stoi na czele grupy? Z jakiego wywodzi się środowiska i jakie ma kwalifikacje? Czy był kiedykolwiek karany?

Jakie są przekonania grupy, do której należysz? Czy wierzycie, że cel uświęca środki? Czy kłamstwo jest w pewnych okolicznościach dopuszczalne?

Więcej na następnej stronie

Czego oczekuje się od kogoś, kto wstępuje do organizacji?
Czy muszę porzucić szkołę lub pracę, ofiarować pieniądze i wszystko, co posiadam, albo zerwać z rodziną i przyjaciółmi, którzy mogą być przeciwni mojej przynależności do grupy?

Czy są ludzie, którzy mają zastrzeżenia wobec twojej grupy? A jeśli ją krytykują, to za co?

Jakie uczucia budzą w tobie byli członkowie twojej organizacji? Czy próbowałeś kiedyś usiąść i porozmawiać z którymś z nich, by dowiedzieć się, co skłoniło go do odejścia? Jeśli nie - dlaczego? Czy za utrzymywanie kontaktu z byłymi członkami może cię spotkać nieprzyjemność ze strony grupy?

Co w postępowaniu grupy i przywódcy najmniej ci odpowiada? Wymień chociaż trzy takie rzeczy.

Jeśli zadałeś wszystkie powyższe pytania i czujesz, że masz uzasadnione powody, by sądzić, że osoba, z którą rozmawiasz, jest wobec ciebie szczera, spróbuj zadać te same pytania innym członkom organizacji, by przekonać się, czy odpowiedzi będą zgodne. Jeśli będą różnić się w sposób zasadniczy, możesz doprowadzić do konfrontacji.

Jeśli wejdziesz do grupy, która cię fascynuje, sprawdź, czy nie występują tam elementy świadczące o tym, że to grupa destrukcyjna.

1. Czy władza przywódcy grupy jest nieograniczona?
2. Czy w grupie kładzie się duży nacisk na gromadzenie pieniędzy? Czy istnieje społeczna kontrola ich wydatkowania?
3. Czy jednostka ma prawo w każdej chwili zrezygnować z członkostwa?
4. Czy pewne elementy doktryny i historii ruchu są przedstawiane inaczej na początku zaangażowania niż po pewnym okresie uczestnictwa?
5. Czy grupa nie utrudnia swoim członkom kontaktów z rodzinami?
6. Czy istnieje obowiązek zakładania rodzin wewnątrz grupy?
7. Czy istnieje ograniczenie dopływu informacji ze świata? Czy można zauważyć tendencję do kontrolowania każdej godziny życia członków grupy?
8. Czy da się zaobserwować postawę wrogości wobec świata, społeczeństwa, instytucji państwa przedstawianych jako "siedlisko zła" i źródło zagrożenia? Czy istnieje przekonanie o nieomylności i jedynozbawczości nauki grupy?
9. Czy grupa jest programowo wrogo nastawiona do kształcenia pozareligijnego?
3. SZKOŁA

Współczesna szkoła odchodzi od tradycyjnego modelu wychowywania i edukowania. Jest otwarta na wszelkiego rodzaju inicjatywy. Ma bezpośredni kontakt ze środowiskiem lokalnym, wprowadza różne innowacje, integruje treści programowe, posługuje się aktywizującymi metodami nauczania, w zarządzaniu wspomagana jest np. przez rodziców, uczniów, (rola samorządów uczniowskich, różnych organizacji i instytucji). Niewątpliwie są to tendencje pozytywne, pozwalające na kreowanie uczniów, absolwentów. Ważne jest jednak, aby "po drodze" młody człowiek się nie zagubił. Niebezpieczeństw jest wiele: alkohol, środki odurzające, subkultury młodzieżowe, sekty destrukcyjne. Szkoła nie jest miejscem zwolnionym od agitacji grup destrukcyjnych. Również tu mogą ujawnić się "macki sekty".

Więcej na następnej stronie

Dlatego nauczyciele i wychowawcy powinni zwracać szczególną uwagę (zwłaszcza przed wakacjami) na elementy świadczące o działalności werbunkowej sekt.
- pojawiające się podejrzane, "zachęcające" plakaty w szkole lub jej okolicach
- osoby chcące organizować bezpłatne kursy języków obcych w szkole
- wynajmowanie szkół niesprawdzonym grupom i organizacjom
- rozdawanie prezentów na terenie szkoły przez organizacje religijne (mało znane)
- rozdawanie ulotek i zaproszeń na spotkania "tylko dla Ciebie", bez kontaktu z rodzicami i nauczycielami
- oferowanie pomocy materialnej dla dzieci gorzej sytuowanych, aby uzyskać dane adresowe
- oferty szybkiego uczenia się
- pojawiające się sygnały od rodziców o dziwnym zachowaniu dzieci
Także wśród uczniów mogą pojawić się nagle niepokojące objawy, takie jak:
- izolacja od grupy rówieśniczej
- manifestacja nowych poglądów
- zmiana ubioru - nowe ozdoby (symbole)
- zmiana słownictwa, pojawienie się "dziwnych słów"
- rysowanie symboli w zeszytach, na ścianach
- zaniedbanie się w nauce (brak czasu)
- "dziwna lektura"
- negacja tradycji, symboli narodowych
- wyparcie się dotychczasowych wartości (zaprzestanie praktyk religijnych)
- zmiana diety (dieta głodowa)
- całkowite podporządkowanie się komuś z zewnątrz
- stany lękowe - niepewność "co będzie"
- zmiana zainteresowań (słuchanie "innej muzyki", seanse spirytystyczne)
- zmiana wyglądu fizycznego i zachowania
- monotematyzm w rozmowie (obsesyjne myślenie)
- ignorowanie regulaminu szkolnego
Co robić, kiedy zauważymy na terenie szkoły działanie destrukcyjne sekt:
- prowadzimy szeroko pojętą profilaktykę w ramach wewnątrzszkolnego programu obejmującego swym działaniem rodziców, nauczycieli i uczniów
- Ośrodek Informacji o Sektach i Nowych Ruchach Religijnych posiada w swojej ofercie warsztaty profilaktyczne przeznaczone dla nauczycieli i uczniów, z których można skorzystać
- w konkretnych przypadkach kontaktujemy się z rodzicami i przedstawicielami ośrodka zajmującego się pomocą osobom poszkodowanym przez sekty destrukcyjne
- kiedy mamy podejrzenie, że łamane jest prawo, a sprawcami są potencjalni destruktorzy, kontaktujemy się z policją.
opr. ks. mgr Grzegorz Daroszewski,
Gdańskie Centrum Informacji o Sektach
i Nowych Ruchach Religijnych

Gdańskie
Centrum Informacji
o Sektach
i Nowych Ruchach Religijnych
Gdańsk Wrzeszcz,
ul. Słowackiego 79; tel. całodobowy 0501 337 277
ksdarosz@wp.pl