publikacja 05.06.2009 14:51
Nowe ruchy religijne Ahmadijja: Wizje Mirzy QadianiegoWśród katolików o objawieniach prywatnych mówi się bardzo dużo. Miejsca najbardziej znanych są celem pielgrzymek wiernych z całego świata. Nie oznacza to, że problem objawień prywatnych nie istnieje w innych religiach. Pod koniec XIX wieku pisarz muzułmański Ghulam Mirza Ahmed Qadiani twierdził, że ukazują mu się Jezus, Jego Matka, a także Mahomet. Qadiani znalazł wielu wyznawców i założył istniejący do dziś ruch Ahmadijja. W 1974 r. Światowa Liga Muzułmańskich Uczonych (Rabita Alame Islami) orzekła, że Ahmadijja jest odstępstwem od islamu, członkowie tego ruchu są niewiernymi (kafir), a Ghulam Mirza Ahmed Qadiani był oszustem. Więcej:.
Magia a religiaOdmienność magii i religiiMichał Buchowski; tekst publikujemy za: "W drodze" (7/2005) Kiedy mówimy o magii i religii, to z góry zakładamy, że istnieje między nimi zasadnicza różnica. Tymczasem chciałbym pokazać, że rozdzielanie tych terminów jest pewną ułudą i to w wielorakim sensie. Będę się starał dowieść, że — po pierwsze — podział na magię i religię w naszym kręgu kulturowym kształtował się przez tysiąclecia w określonej, tzn. judeochrześcijańskiej tradycji myślowej, a następnie uogólniany był na wszelkie inne tradycje i praktyki implikujące przekonania o charakterze sakralnym. Po drugie, ów etnocentryczny pogląd, nawet w obrębie własnego i poniekąd domkniętego paradygmatu, wzbudza niekończące się kontrowersje. Po trzecie, antropolodzy badający społeczeństwa spoza tradycji zachodniej empirycznie stwierdzali, że przeprowadzenie takiego rozdziału jest praktycznie niemożliwe. Po czwarte, ograniczając się już tylko do europejskiej tradycji konceptualnej, wskażę również, jakie są w jej obrębie podstawowe tendencje w konceptualnym oddzieleniu magii i religii oraz, po piąte, jakie są uwarunkowania społeczno–historyczne pojawiania się i funkcjonowania dystynkcji między dziedziną magii a religii. Więcej:.
Wobec Islamu Wolność religijna i prawa człowieka. Czy możemy mówić o wolności religijnej w islamie?Adam Wąs SVDWolność człowieka i respektowanie jego praw należą do podstawowych elementów pluralistycznego społeczeństwa. Każda religia musi znaleźć miejsce dla obu tych wartości w głoszonych przez siebie systemach. Historia chrześcijaństwa i islamu pokazuje, że nie jest to takie proste, zwłaszcza jeśli chodzi o „innowiercę”. Przykładowo, dla żyjącego na przełomie XX i XXI wieku katolika wolność religijna i uznawanie praw człowieka stanowią istotny element nauki Kościoła, jednak prawa człowieka w sensie uniwersalnym nabrały w katolicyzmie znaczenia dopiero po Soborze Watykańskim II. Co do praw człowieka w islamie, to mamy do czynienia ze zjawiskiem kompleksowym. Panuje ogólne przekonanie, że w klasycznym islamie uznaje się je tylko częściowo. Między innymi dlatego, że inne prawa obowiązują muzułmanów, inne tzw. ludy Księgi, a jeszcze inne pozostałych. Więcej:.