W nocy, nazywanej "nocą objawienia", rozpoczyna się muzułmański miesiąc postu. Wyznawcy islamu zachowują post przez cały miesiąc od świtu do zachodu słońca. Przez cały dzień wszyscy dorośli i zdrowi muzułmanie powstrzymują się od jedzenia, picia, używek i stosunków seksualnych. Post jest nakazem Boga: "O wy, którzy wierzycie! Jest wam przepisany post, tak jak został przepisany tym, którzy byli przed wami - być może będziecie bogobojni - na określoną liczbę dni. (...) Bóg chce dać wam ulgę, a nie chce dla was utrudnienia" (Koran 2, 183-185).

Post jest przejawem bogobojności. Muzułmański post jest wyraźnie związany z judaistyczną i chrześcijańską tradycją postu. Zasady postu nie są prawem, które muszą być niewolniczo przestrzegane. Od postu zwolnieni są niedołężni starcy, nieuleczalnie chorzy i dzieci. Podróżni, kobiety w ciąży i karmiące, chorzy i osoby w podeszłym wieku mogą odłożyć post. Kobietom menstruującym nie wolno pościć. Liberalni teologowie skłaniają się do opinii, aby ciężko pracującym przyznać pewną ulgę w zachowywaniu całodniowego postu. Na podstawie specjalnych zezwoleń zwolnieni z postu są przedstawiciele niektórych zawodów, np. piloci. W zamian za zwolnienie z postu przewiduje się nakarmienie biednego, tzn. zapewnienie mu przez cały miesiąc takiego samego podstawowego wyżywienia jak sobie lub przeznaczenia na ten cel odpowiedniej sumy. Post, jak wszystkie pozostałe obowiązki religijne w islamie, ma charakter czynu społecznego, który włącza muzułmanina do wielkiej ummy, wspólnoty wszystkich wierzących.

Post ma istotne znaczenie moralne. Byłby nieważny, gdyby muzułmanin kłamał, oszukiwał, oczerniał innych czy wypowiadał grubiańskie i obraźliwe słowa. Każdego wieczora ma miejsce "przerwanie postu", czyli spotkanie w kręgu krewnych, sąsiadów i przyjaciół. Dobrym zwyczajem jest troska o ubogich. Ramadan jest czasem pokuty i przebaczenia. Godziny wieczorne należy wykorzystać na przywrócenie pokoju i zgody. "Wysłuchaj mnie w tym miesiącu, kiedy do Ciebie wołam, abym miał udział w tym, w czym pokładał nadzieję" - tak kończy się cytowana wcześniej modlitwa ramadanowa.

  Yassin Hassan / CC 2.0 Post w ramadanie staje się obowiązkowy, kiedy minie trzydzieści dni poprzedniego miesiąca, sza'banu, lub kiedy zobaczy się na nowo księżyc w ramadanie Szczegóły dotyczące postu
Post w ramadanie staje się obowiązkowy, kiedy minie trzydzieści dni poprzedniego miesiąca, sza'banu, lub kiedy zobaczy się na nowo księżyc w ramadanie. To jednak musi być potwierdzone świadectwem jednego godnego zaufania świadka, lub nawet, jak mówią niektórzy, dwóch. Jeżeli poprzestaje się na świadectwie jednego tylko świadka, musi to być człowiek znany ze swej prawdomówności i nie może to być ani niewolnik, ani kobieta (...). Aby dopełnić warunków postu, należy rygorystycznie unikać stosunków seksualnych, wymiotowania (...) czy wprowadzania jakichkolwiek substancji "do wnętrza ciała". Niektórzy uważają to za warunek konieczny, aby przyswajać jedzenie czy lekarstwa. Nie ma znaczenia, czy "wnętrze" to znajduje się w głowie czy w żołądku, w jelicie czy pęcherzu, post może zostać przerwany przez wąchanie, jedzenie czy wstrzyknięcie lub przez wprowadzenie do żołądka lub do głowy. Zgodnie z najrozsądniejszą opinią, zapuszczenie kropli do nosa czy do cewki moczowej przerywa post. (Jednakże) jest konieczne, aby odbywało się to otwartą drogą. Tak więc, gdy olejki wnikają do ciała przez pory skóry lub kiedy używa się kohlu (antymonu), a jego smak jest później odczuwany w gardle, nie czyni to żadnej szkody. Wprowadzenie substancji musi być celowe, tak więc jeżeli mucha, komar czy kurz z drogi lub kurz z podłogi dostałyby się do wnętrza ciała przez przypadek, post nie byłby przerwany. Nie byłby również przerwany, gdyby ktoś połknął nieświadomie ślinę. Lecz post zostanie przerwany, jeśli ślina wypłynie z ust, a ktoś wciągnie ją z powrotem lub jeśli ktoś zwilży nitkę w ustach i potem włoży ją do ust jeszcze wilgotną, lub jeśli ktoś połknie ślinę, w której znajdą się wymieszane obce substancje lub coś nieczystego.

Wyciąg z pouczeń dotyczących rytuałów postnych w okresie ramadanu, sporządzony przez Muhję ad-Dina an-Nawawiego (zm. 1277) fakiha ze szkoły szafi'ickiej.

1. Wprowadzenie: Miesiąc pełen błogosławieństw
Wraz z nadejściem Ramadanu, serca muzułmanów wypełniają pełne nadziei uczucia. Nadziei opartej na prawdziwej obietnicy i radosnej nowinie przekazanej przez Allaha (T) i Jego Wysłannika (S) na temat wielkiego błogosławieństwa i nieskończonego zadowolenia dostępnego w tym miesiącu.
Obiecano nam, iż uczynione grzechy zostaną wybaczone tym, których post opiera sie na wierze (iman), szczerości i oczekiwaniu nagrody od Allaha (ihtisab).
Obiecano nam również, iż uczynione grzechy zostaną wybaczone tym, którzy odprawiają nocne modlitwy (qijam) podczas całego miesiąca, pod podobnymi warunkami imanu (wiary) i ihtisabu.
Powiedziano nam dalej, iż jest w tym miesiącu noc lepsza (w nagrodzie) od tysięcy miesięcy modlitwy i że temu, który spędzi tą noc odprawiając qijam z imanem (z wiarą) i ihtisabem (w prawdziwym oczekiwaniu nagrody od Allaha) zostaną przebaczone wszystkie grzechy.
Powiedziano nam, iż szatany w tym miesiącu pętane są łańcuchami, bramy Piekła są zamykane, a bramy Raju otwarte.
Powiedziano nam, iż Allah (T) każdej nocy Ramadanu uwolni (od kary) jednego z jego czczicieli (ibaad).
Powiedziano nam, iż Allah (T) odpowie na błagania (du'a) osoby poszczącej w momencie iftaru (dziennego zakończenia postu).
Powiedziano nam, iż Allah (T) pomnoży nagrodę za post ponad granice wyobraźni.
Powiedziano nam, iż osoba poszcząca będzie radosna i szczęśliwa gdy spotka swego Pana (T).
Wszyscy mamy nadzieję, iż:
* Znajdziemy się pośród tych, których post będzie wykonany prawidłowo, tak aby skorzystać z jego wielkich korzyści.
* Zostaną nam przebaczone nasze grzechy, tak abyśmy mogli czynić więcej dobra i pokonać nasze słabości.
* Znajdziemy się pośród tych, którzy otrzymają dary Raju, którego bramy są otwarte.
* Upokorzymy naszego wroga (Szatana), spętanego łańcuchem, poprzez odrzucenie jego oszukańczych pokus.
* Znajdziemy się pośród tych, którzy otrzymają pełne przebaczenie za ich grzechy na koniec Ramadanu.
* Znajdziemy się pośród tych, którzy będą najszczęśliwsi z powodu postu, gdy spotkają swego Pana (T).
Mamy również nadzieję, iż to co robimy zadowoli Allaha (T) i przyniesie Jego litość i zwycięstwo.
Poza tym, iż mamy nadzieję powinniśmy też zadbać, aby w naszych sercach był iman (szczera wiara) i ihtisab (prawdziwe oczekiwanie na nagrodę od Allaha (T)). Są to dwa niezbędne warunki, aby nasz post i związane z nim korzyści zostały zaakceptowane.
A zatem zamierzamy pościć pełni szczerej wiary i oddania wobec Allaha (T), czy też będzie to okazja do zrzucenia kilku kilogramów? Zamierzamy pościć, ponieważ taka jest wola Allaha (T), czy też tylko dlatego, że robimy to od dzieciństwa? czy nasze intencje służą zadowoleniu Allaha (T) czy też przyjaciół i rodziny?
A nawet, gdy czujemy, iż wypełniliśmy wszystkie warunki, aby nasz post został zaakceptowany, nadal powinniśmy uważać, iż może on nie zostać zaakceptowany z powodu błędów, których nie zauważyliśmy. Taka jest droga Salafów (Pobożnych Przodków) i ich naśladowców, którzy, jak się przekazuje, mówili: "Nie będę czuł się bezpieczny, nawet gdy zobaczę swoją jedną nogę w Raju - dopóki obie się w nim nie znajdą".
Prosimy Allaha (T), aby nam ułatwił post, aby pomógł nam go wykonać w doskonały sposób, który Go zadowoli, aby nagrodził nas wszystkimi błogosławieństwami, które zostały przez Niego obiecane, aby Islamska Umma (wspólnota) odniosła zwycięstwo i przejęła zwierzchnictwo, i aby dzień, w którym Go spotkamy był naszym najbardziej miłym i najszczęśliwszym.
Amin

2 . Al Hilal (pojawienie się nowiu Księżyca)
Gdy zbliża się błogosławiony miesiąc Ramadan, powtarzają się coroczne obawy i trwają dyskusje nad prawidłowym określeniem daty jego rozpoczęcia i zakończenia. Spotykamy się z mnóstwem opinii na ten temat. Niektóre z nich wymagają poparcia dowodami astronomicznymi.
Jednii śledzą fazy księżyca w poszczególnych państwach, inni rozpatrują różne strefy, pozostali zaś w tym samym czasie traktują obszar Ameryki Północnej i Afryki jako jedną strefę!
Na niektóre z tych opinii mają wpływ stosunek i polityka z poszczególnymi regionami i państwami. Z pewnością odnosi się do tego ostrzeżenie Wysłannika (S): "Nie jest spośród nas ten, kto nawołuje do podziałów partyjnych/plemiennych". Jeszcze inni opierają się na wydanych pospiesznie i wątłych wnioskach na podstawie dostępnych dowodów.

Nów określa daty islamskie
Allah (T) wskazał na fazy księżyca jako jedyne znaki pozwalające określić daty tak różnych świąt muzułmańskich jak Id czy Hadż. W Al -Qur'anie objawił:
Oni będą ciebie pytać o fazy księżyca w nowiu. Powiedz: "To są oznaczenia czasu dla ludzi i dla pielgrzymki."
(Sura Al Baqarah - Krowa, 189, [2 : 189])

Szczególnie Wysłannik (S) podkreślał, iż określenie fazy księżyca jest konieczne do określenia początku i końca Ramadanu. Wielu spośród Towarzyszy relacjonuje, iż Wysłannik (S) mówił: "Zacznij pościć, gdy zobaczysz półksiężyc. Jeśli jest niewidoczny odlicz 30 dni miesiąca Sza'ban. Zakończ post, gdy zobaczysz półksiężyc. Jeżeli jest niewidoczny, niech post trwa 30 dni. "[Buhari i Muslim].
Prorok (S) zwracał uwagę na dokładne określenie początku miesiąca Sza'ban, ponieważ możliwe jest odliczenie dwudziestu dziewięciu dni i obserwacja półksiężyca rozpoczynającego Ramadan albo odliczenie trzydziestu dni i rozpoczęcie postu. Ajsza przekazuje: Wysłannik Allaha (S) był bardziej wyczulony na dokładne określenie początku miesiąca Sza'ban, niż przy innych miesiącach. Jeżeli półksiężyc nie był widoczny, odliczał 30 dni i rozpoczynał post". [Ahmad i Abu Dawud].

Potrzeba świadków przy rozpoczęciu miesiąca
Uczeni zgadzają się co do tego, iż wystarczy dwóch świadków, godnych zaufania, aby określić poczzątek miesiąca poprzez pojawienie się nowiu. Oparte jest to na wielu relacjach przekazanych przez Towarzyszy, którzy twierdzili, iż Wysłannik Allaha (S) mówił: "Jeżeli dwóch sprawiedliwych muzułmanów oświadcza (iż to widziało), to rozpocznijcie lub zakończcie swój post [Darqutni i Ahmad] Jednak wielu innych uczonych uważa, iż wystarczy świadectwo jednej osoby godnej zaufania, aby określić początek miesiąca. Podstawą jest stwierdzenie Ibn Umara: "Ludzie oczekiwali pojawienia się półksiężyca (rozpoczynającego Ramadan). Poiformowałem Proroka (S), iż go widziałem. (Następnego dnia) On pościł i nakazał post ludziom." [Abu Dawud].

Dowody astronomiczne
Niektórzy ludzie sugerują, iż w celu określenia nowiu należy użyć wyłącznie lub częsciowo obliczeń astronomicznych. Nie jest to rzecz nowa, gdyż już wcześniej w historii muzułmanów i w czasach Proroka (S) pojawiały się takie sugestie. Ibn Umar relacjonuje, iż Wysłannik Allaha (S) mówił: "Jesteśmy niepiśmiennym narodem. Nie używamy pism i obliczeń astronomicznych (aby określić czas postu). Miesiąc trwa tyle (i tu pokazywał swoje palce 3 razy, za trzecim razem chowając kciuk, co oznaczało 29 dni) lub tyle (i tu pokazywał swoje palce 3 razy, co oznaczało 30 dni)." [Buhari i Muslim oraz Abu Dawud].
W relacji wg Abu Dawuda pojawia się fragment: "Dlatego też Ibn Umar zazwyczaj kończył swój post wraz z innymi ludźmi bez uwzględniania obliczeń astronomicznych".
To pokazuje, iż Wysłannik (S) chciał, aby post, jako forma oddawaniu czci Allachowi, był prosty i dostępny poziomowi zwykłych ludzi, z dala od wpływu i kontroli, jaką narzuca wyspecjalizowana wiedza naukowa (pewna czy wątpliwa). To pokazuje również, jak określał to Ibn Taymiyah, iż opisanie narodu jako niepiśmiennego ma tę zaletę, iż czyni ten naród niezależnym od jakiegokolwiek skomplikowanego systemu w wykonywaniu podstawowych aktów czci. Ktokolwiek odrzuca tę prawdę, w rzeczywistości wykracza poza konsensus uczonych i niszczy piękno i prostotę tej religii i co gorsza z pewnością przeciwstawia się Wysłannikowi Allaha (S).

Błędne pojęcie: prawdziwy początek miesiąca
Bardzo częstym nieporozumieniem i troską spotykaną u wielu ludzi jest potrzeba potwierdzenia (poprzez dowód astronomiczny lub inny) świadectwa tych, którzy twierdzą, iż widzieli księżyc. Obawiają się oni, iż brak takiego potwierdzenia jest zbyt ryzykowny, gdyż post w zły czas spowoduje unieważnienie niektórych naszych aktów czci. Takie podejście jest odrzucane z kilku powodów:
1. Powoduje, iż rzuca się cień wątpliwości na muzułmanów godnych zaufania. Jest to zabronione w tekście Al-Qur'anu i Sunny.
2. Jest to sprzeczne z praktyką Wysłannika Allaha (S), który działał natychmiast na podstawie świadectw przedstawionych przez ludzi i bez porównywania ich z danymi astronomicznymi.
3. Zachowanie takie przypomina sposób działania Żydów, którzy sami sobie robią utrudnienia. Dlatego Allah ukarał ich przez nadanie im jeszcze surowszego prawa. Wysłannik Allaha (S) mówił: "Strzeż się przesady w religii. Zaprawdę, ci przed wami zostali zniszczeni z powodu ich przesady w religii" [Nasa'i].
4. Wskazuje to na ignorancję, kiedy rzeczywiście rozpoczyna się miesiąc muzułmański. Ten punkt Ibn Taymiyah objaśnia w następujący sposób:
"Wielu ludzi uważa, iż wraz z nowiem, który pojawia się na niebie, niezależnie od tego czy ludzie go zauważą czy nie, ropoczyna sie pierwsza noc miesiąca. Jest to pogląd niesłuszny! Nów powinien ukazać się ludziom i oni powinni go zobaczyć, aby rozpocząć miesiąc. Dlatego Wysłannik Allaha (S) mówił: "[Prawdziwy] post rozpoczyna się w dniu, w którym ty rozpoczynasz" co oznacza, że jest to dzień, o którym wiesz, że jest czasem postu. Jeżeli o tym nie wiesz, nie ma to żadnej wartości dla ciebie. [Al Fatawa 5/203].
Ten pogląd wyjaśnia nam następujące opowiadanie Abu al Buhturi'ego: "Podążaliśmy na małą pięlgrzymkę (umrę) i zauważyliśmy półksiężyc Ramadanu przy Dhatu Irq. Wydawał się być dwu- lub trzydniowy. Po pewnym czasie spotykaliśmy Ibn Abbas'a i opowiedzieliśmy mu o tym. Ibn Abbas przekazał nam, iż Wysłannik Allaha (S) mówił: "Allah wskazał na pojawienie się półksiężyca jako znak rozpoczęcia Ramadanu. Dlatego też Ramadan rozpoczyna się tej nocy, ktorej go zobaczysz. Jeśli jest niewidoczny, wówczas odlicz (dni)". [Muslim].
Co się dzieje jednak, kiedy ci, którzy twierdzą, iż zauważyli nów, kłamią lub mylą się? Tak długo jak wydają się nam muzułmanami do zaakceptowania i są godni zaufania, powiniśmy przyjąć ich świadectwo i rozpocząć lub zakończyć post. Nie mamy absolutnie prawa odrucić ich świadectwa bez mocnych dowodów (opierając się na sposobach potwierdzonych przez Sunnę, tak jak wykazano powyżej). Jeżeli zdarzy się, że rzeczywiście oni kłamią, to grzech będzie tylko ich udziałem, a my będziemy wynagrodzeni, za wolą Allaha, za to iż trzymamy się Sunny.

Unifikacja obszaru obserwacji
Powyższe hadisy niosą ze sobą ogólne zalecenie dla wszytkich muzułmanów, aby wyczekiwać pojawienia się nowiu. W tym sam duchu Abu Hurajrah, Ajsza i inni relacjonują, że Wysłannik Allaha (S) powiedział: "[Prawdziwy] post rozpoczyna się, gdy ty rozpoczynasz post; [prawdziwy] Fitr (czyli święto - Id al Fitr) jest w dniu, w którym to ty kończysz swój post; [prawdziwa] Adha (czyli święto Id al Adha) jest w dniu, w którym to ty ofiarowujesz swoją ofiarę. [Abu Dawud i Tirmizi].
W związku z powyższym, gdy księżyc zostanie dostrzeżony gdziekolwiek na ziemi przez przynajmniej jednego, godnego zaufania muzułmanina, to tak jaby cała Umma go dostrzegła. W oparciu o powyższy hadis, wszyscy członkowie Ummy powinni obserwować niebo, aby dostrzec nów, tak długo aż dotrze do nich, w rozsądnym przedziale czasowym, informacja o rozpoczęciu nowego miesiąca.

Podsumowanie
Powyższe omówienie można podsumować w następujących punktach:
1. Początek muzułmańskiego miesiąca może być określony (w celu rozpoczęcia lub zakończenia postu, pielgrzymki i innych świąt muzułmańskich) tylko poprzez naoczną obserwację nieuzbrojonym okiem, w wyniku której dostrzeże sie nów lub po odliczeniu 30 dni miesiąca Sza'ban (przed Ramadanem).

2. Dowód astronomiczny nie może zostać użyty do określenia nowiu lub do weryfikacji obserwacji w tym zakresie poczynionych przez godnych zaufania muzułmanów. Podobne obliczenia, które często okazywały się być nieścisłe i wywoływały spory i podziały pomiędzy muzułmanami, nie mogą być podstawą do określenia nowiu.
3. Jeżeli nów zostanie dostrzeżony gdziekolwiek na ziemi, ludzie we wszystkich miejscach, którzy dowiedzą się o tym w rozsądnym przedziale czasowym powinni go przyjąć jako swoją podstawę do rozpoczęcia nowego miesiąca.
4. Miesiąc rozpoczyna się, gdy widoczny jest nów księżyca, bez względu na to, czy pojawi się on przed, po, lub w czasie oczekiwanym.
Powinno zostać podkreślone, iż jednoczenie Muzułmanów i ich opinii jest jednym z naszych głównych celów. Jest to bardzo ważny obowiązek, którego nie może żaden Muzułmanin odrzucać. Jednakże, prawdziwa jedność nie może być osiągnięta na jakiejkolwiek innej drodze niż określonej przez Al-Qur'an, autentyczną Sunnę i kierownictwo Sprawiedliwych Salafów (pobożnych przodków). Jakiekolwiek inne podstawy jedności są nierealistyczne i na krótką metę.
Wzywamy wszystkich Muzułmanów, aby zaangażowali się w akty czci, które pozwolą im osiągnąć błogosławieństwa Ramadanu, zamiast marnować swój czas i energię na bezowocne spory i kłótnie. Niech Allah (T) pozwoli nam iść drogą Sunny we wszystkich naszych wierzeniach i uczynkach.
3 . Allah (T) ułatwia swoim sługom, a nie utrudnia.

Kto jest zwolniony z obowiązkowego postu?
Podróżny
Podróżny może wybrać czy pościć czy nie. Allah (T) objawił w Al-Quranie:
"(...) Kogo z was zastanie ten miesiąc, to niech pości w tym czasie. A ten, kto jest chory lub w podróży, to przez pewną liczbę innych dni. Bóg chce dać wam ulgę, a nie chce dla was utrudnienia; (...)" (Sura Al Baqarah - Krowa, 185, [2 : 185]).
Hamza bin Amr al Aslami, który zwykł często podróżować, zapytał Wysłannika (S): "Czy muszę pościć w czasie podróży?" Wysłannik (S) powiedział: "Jeżeli chcesz utrzymaj post lub go przerwij." [Buhari i Muslim].
Anas bin Malik powiedział: "Podróżowałem z Wysłannikiem Allaha (S) podczas Ramadanu. Ci, którzy pościli nie oskarżali tych, którzy nie poszczą, ani ci, którzy nie pościli nie oskarżali tych, którzy poszczą." [Buhari i Muslim].
Powyższe hadisy pokazują, iż podróżny może, w zależności od wyboru, pościć lub nie. Nie pokazują jednak, które postępowanie jest lepsze. Jednak z następującego hadisu wynika, iż lepiej jest nie pościć w czasie podróży. Wysłannik (S) powiedział: "Zaprawdę, Allah kocha tych, którzy akceptują jego zalecenia (koncesje), tak jak nienawidzi tych, którzy są Mu nieposłuszni." [Ahmad, Ibn Hibban].
Brak postu w czasie podróży jest lepszym wyborem dla tego, kto później bez przeszkód nadrobi post. Trzeba również podkreślić, iż nie jest dobrym uczynkiem post osłabionego podróżnika, tak jak określił to Wysłannik (S): " Nie jest dobrym uczynkiem pościć podczas podróży." [Buhari i Muslim].
Uwaga: Niektórzy myślą, iż w związku ze współczesnymi ułatwieniami w podróżowaniu, zasady ułatwiające post nie mają zastosowania. Jest to poważny bład, ponieważ Allah (T) swoje zalecenia określił dla wszystkich miejsc i epok:
"(...) Nie błądzi mój Pan i nie zapomina!" (Sura Ta Ha, 52 [20 : 52]).

Osoby chore
Ze względu na Swoje Miłosierdzie Allah (T) osobę chorą zwolnił z postu, co jest pewnym ułatwienem. Typ choroby, który umożliwia chorej osobie zwolnienie z postu jest zwązany z faktem, iz jeśli pościłaby, to spowodowałoby to uszczerbek na zdrowiu lub przedłużenie choroby. A Allah (T) wie najlepiej.

Kobiety podczas miesiączki i okresu poporodowego
Uczeni jednomyślnie zgadzają się co do tego, iż kobieta podczas miesiączki lub krawienia poporodowego nie może pościć. Powinny one przerwać post i nadrobić go w późniejszym czasie. Zgadzają się również co do tego, iż jeśli pościłyby w tym czasie, to nie miałyby za to żadnej nagrody.

Osoby w podeszłym wieku
Mujahid relacjonuje, iż Ibn 'Abbas recytował: "A na tych, którzy mogą to uczynić (i mają trudności podczas postu - przyp. tłumacza), ciąży obowiązek wykupu - żywienie biedaka. (Sura Al Baqarah - Krowa, 184, [2 : 1 84])" i komentował: "Odnosi się to do osoby w podeszłym wieku, która nie jest w stanie pościć. Powinna za każdy opuszczony dzień nakarmić jedną biedną osobę połową saa (jednostka miary oznaczająca dwie garści) ziarna".
Abu Hurajra powiedział: "ktokolwiek osiągnie podeszły wiek i nie jest w stanie pościć podczas Ramadanu, niech za każdy dzień odda mudd {?} pszenicy." [Ad-Darimi]

Kobiety w ciąży i karmiące piersią
Wielkim Miłosierdziem Allaha (T) wobec słabszych jest zwolnienie z ich postu. Do kategorii słabszych zaliczmy również kobiety w ciąży i karmiące piersią.
Anas Ibn Malik relacjonuje: "Konie Wysłannika Allaha (S) zbliżyły się do nas, podszedłem więc do Wysłannika Allaha (S) i zobaczyłem go jak spożywa posiłek. Powiedział: "Podejdź bliżej i poczęstuj się." Odpowiedziałem: "Poszczę." On (S) powiedział: "Podejdź bliżej i pozwól, abym opowiedział ci coś o poście. Zaprawdę, Allah skrócił modlitwę (salat) dla podróżnego o połowę i zwolnił z ciężarów postu kobiety w ciąży i karmiące piersią..." [At-Tirmizi, Nasai].

4. Przepisy dotyczące postu w Ramadanie
Istotne zasady związane z miesiącem Ramadan
Muzułmanie muszą sobie uświadomić, iż błogosławieństwa związane z tym szczególnym miesiącem nigdy nie będą ich udziałem, aż zrozumieją przepisy od Allaha Azzawadżall i Wysłannika (S) i zastosują je tak, jak stosował je Wysłannik (S) i Prawi Salafowie (Pobożni Przodkowie). Zatem w naszym objaśnieniu tych przepisów będziemy starali się, tak mocno jak to możliwe, ograniczyć się do dwóch źródeł wiedzy o Islamie, tzn. Al-Qur'anu i Sunny, w interpretacji trzech pierwszych generacji Muzułmanów i tych, którzy ich śledzą. I niech Allah pomoże nam w czynieniu sprawiedliwości wobec Jego Wiary.

Odliczanie dni miesiąca Sza'ban
W związku z przygotowaniami do miesiąca Ramadan obowiązkiem społeczności muzułmańskiej jest szczególna troska dotycząca odliczania dni miesiąca Sza'aban. Taka była praktyka Wysłannika (S). Jest to szczegónie ważne, gdyż miesiąc muzułmański liczy dwadzieścia dziewięć albo trzydzieści dni. Początek miesiąca zaczyna się wraz z dostrzeżeniem półksiężyca (nów). Jeżeli jest jednak pochmurno i półksiężyc jest niewidoczny, wtedy dolicza się trzydziesty dzień Sza'abana i Ramandan rozpoczyna się następnego dnia.
Allah na określenie miesięcy i lat wyznaczył ludzkości fazy księżca. Opierając się na tym, miesiąc muzułmański nigdy nie przekracza 30 dni. Znajduje to potwierdzenie również w Sunnie Wysłannika (S).
Abu Hurajrah relacjonuje, iż Wysłannik (S) powiedział: "Zacznijcie post, jak tylko go (nów) zobaczycie i przerwijcie post jak go zobaczycie. Jeśli jest przed wami ukryty (z powodu zachmurzenia), odliczcie 30 dni Sza'bana." [Buhari i Muslim].

Abdullah bin Umar relacjonuje, iż Wysłannik Allaha (S) powiedział: "Nie zaczynaj postu, aż nie zobaczysz półksiężyca i nie kończ (miesiąca) postu aż go zobaczysz. Jeżeli jest niewidoczny (z powodu chmur), wtedy wyznacz (miesiąc przez odlliczenie 30 dni)." [Buhari i Muslim].
Adi ibn Hatim relacjonuje, iż Wysłannik Allaha (S) powiedział: "Gdy nadejdzie Ramadan, utrzymujcie post przez 30 dni, chyba że zobaczycie wcześniej hilal (połksiężyc w nowiu)" [At-Tahawi, Ahmad i Tabarani].
Ktokolwiek pości w dniu niepewnym, jest nieposłuszny wobec Abul Qasima (Muhammada).
W związku z tym nie jest zalecany Muzułmaninowi nadobowiązkowy post w ostatnich dwóch dniach Sza'bana, jako forma ostrożności, chyba że jest to post w dniach, podczas których on regularnie pości.
Abu Hurajrah relacjonuje, iż Wysłannik Allaha (S) powiedział: "Należy unikać postu dzień lub dwa przed Ramadanem. Wyjątkiem jest człowiek, który pości regularnie i jego post zbiega się z tymi dniami. On może pościć" [Potwierdzony].
Bracia i siostry w islamie, wiedzcie, iż post w dniu niepewnym jest oznaką nieposłuszeństwa wobec Wysłannika (S). Ammar ibn Jassar relacjonuje, iż Wysłannik (S) powiedział: "Ktokolwiek pości w dniu niepewnym (tj. 30-tego Sza'bana) zaprawdę, okazuje nieposłuszeństwo wobec Abul Qasima (S)" Abul Qasim to Muhammad (S). [Nasa'i, Tirmizi i Abu Dawud].

Ustanowienie miesiąca wymaga świadków
Początek i koniec miesiąca jest ustanowiony, jeśli chociaż jeden, godny zaufania Muzułmanin poświadczy nów. Pojawienie się księżyca jest ustanowione, jeśli dwóch godnych zaufania Muzułmanów to poświadczy. Wysłannik Allaha (S) powiedział: "Rozpocznijcie post, gdy go zobaczycie, a przerwijcie post, gdy go zobaczycie. Jednak, gdy jest pochmurno, odliczcie 30 dni. Jeśli dwóch świadków (zobaczy go) rozpocznijcie post lub go zakończcie." [Nasa'i i Darime].
Mimo że powyższy hadis zakłada, iż potrzebnych jest dwóch świadków, nie oznacza to, iż dowód jednej osoby nie może zostać zaakceptowany. Następujący hadis wyjaśnia tę kwestię: Ibm Umar powiedział: "Ludzie widzieli księżyc, zawiadomiłem więc Wysłannika (S) o tym, iż widziałem go. On (S) rozpoczął post i nakazał ludziom, aby pościli." [Abu Dawud i Darimi].

Nijjah - Intencja
Podjąć intencję - nijjah obowiązkowego postu (np. podczas Ramadanu) przed modlitwą Fadżr należy do kategorii wadżib (uczynków zalecanych jako obowiązkowe).
Wysłannik (S) powiedział: "Ktokolwiek nie zdecyduje się na post przed Fadżr, nie będzie miał postu (tj. nie zostanie on zakceptowany)." [ Nasa'i, Tirmizi i Abu Dawud].
Powiedział też: "Ktokolwiek nie podejmie intencji postu jeszcze w nocy, nie będzie miał żadnego postu." [Nasa'i, Bajhaqi i Ibn Hazm].

Uwagi:
1. Miejscem intencji jest serce i wypowiadanie jej językiem jest innowacją (bid'ah), nawet jeśli wielu uważa to za dobrą rzecz.
2. Powzięcie intencji w sercu przed czasem modlitwy Fadżr jest konieczne tylko w przypadku postu obowiązkowego. Jednakże w przypadku postu nadobowiązkowego intencja może być powzięta w dowolnym czasie. Czasami, nie w miesiącu Ramadan, Wysłannik (S) przychodził do A'jszy i pytał ją: "Czy masz coś do jedzenia? Jeśli nie, będę pościł." [Muslim].
Potwierdzone jest również, iż Towarzysze Wysłannika (S), tacy jak: Abu Darda, Abu Talha, Abu Hurajrah, Ibn Abbas i inni stosowali tę praktykę podczas postu nadobowiązkowego.
Wykonanie czynności obowiązkowej jest uzależnione od możliowści jej wykonania
Jeśli ktoś dowiedział się w ciągu dnia, iż Ramadan właśnie się rozpoczął, niezależnie od tego czy jadł lub pił wcześniej, powinien zacząć swój post i zaprzestać jakichkolwiek czynności łamiących post. W tym przypadku nie ma potrzeby nadrabiania dnia postu.
Ustanowienie intencji (przed modlitwą Fadżr) nie jest wymagane w tym przypadku, ponieważ nie było takiej możliwości. Jest to oparte na zasadzie fikh (przepisów prawa muzułmańskiego): "Aby coś stało się warunkiem dla pełnoprawnego Muzułmanina, musi on mieć możliwość jego wypełnienia."
A'jsza (R) relacjonuje: "Wysłannik Allaha (S) nakazał (ludziom), aby pościli w Dniu Aszura (10-ty dzień miesiąca Muharram). Jednak od kiedy Ramadan stał się obowiązkowy, wtedy ktokolwiek chciał, ten pościł, a ktokolwiek nie chciał, ten nie pościł." [Buhari i Muslim].
Relacja pochodzi od Salamah bin al-Akwa, który opowiedział: "Wysłannik (S) nakazał człowiekowi z Aslam, aby zawiadomił ludzi, iż ktokolwiek jadł, powinien pościć pozostałą część dnia, a jeśli ktoś nie jadł, niech pości, ponieważ jest to dzień Aszura (10-ty dzień miesiąca Muharram)." [ Buhari i Muslim].
Powinno zostać podkreślone, iż Wysłannik (S) nakazał to w czasie postu obowiązkowego i nie uczynił następnego dnia obowiązkowym dniem postu, ponieważ nie mieli oni intencji rozpoczęcia postu. Ramadan jest również obowiązkowy i podobne zasady odnoszą się również do tego postu, gdy się zacznie i osoba nie wie o tym. Jak tylko się dowie o rozpoczęciu postu, powinna zostawić wszytko (co psuje post) i rozpocząć go, a zostanie on zaakceptowany. A Allah wie najlepiej.

Czas trwania postu
Początek postu:
Allah (T) objawił w Al-Qur'anie:
"(...) Jedzcie i pijcie, aż odróżnicie nitkę białą od nitki czarnej o świcie. (...)" (Sura Al-Baqarah (Krowa), 187 [2 : 187].
Adijj ibn Hatim relacjonuje: "Kiedy powyższy werset został objawiony, umieściłem czarny sznur i biały sznur pod moją poduszką. Patrzyłem na nie podczas nocy, ale nie potrafiłem ich rozróżnić. Dlatego też pośpieszyłem do Wysłannika (S) i opowiedziałem mu o tym. On (S) powiedział: "Zaprawdę, to odnosi się do czerni nocy i bieli dnia." [Buhari i Muslim].
Relacjonuje się, iż Sahl ibn Sa'ad (R) powiedział: "Po tym jak ten werset został objawiony: "(...) Jedzcie i pijcie, aż odróżnicie nitkę białą od nitki czarnej (...)", kiedy ktoś chciał pościć, przywiązywał do swojej nogi białą nitkę i czarną nitkę i jadł oraz pił aż mógł je wyrażnie odróżnić, dlatego Allah (T) objwił po tym: "(...) o świcie." Od tego czasu stali się świadomi, iż oznacza to noc i dzień."

Uwagi:
1. Powinniśmy rozróżniać 2 rodzaje Fadżrów (świtów):
a) fałszywy Fadżr: o tej porze nie jest dozwolone odprawiane modlitwy Fadżr, ale dozwolone jest spożywanie posiłku osobie, która zamierza tego dnia pościć.
b) prawdziwy Fadżr: osoba, która zamierza pościć, w tym czasie nie może spożywać posiłku, powinna zaprzestać jedzenia i powinna odprawić swoją modlitwę Fadżr.
Jest to wyjaśnione w hadisie Wysłannika (S). Ibn Abbas relacjonuje, iż Wysłannik Allaha (S) powiedział: "Są dwa Fadżry (świty). Co do pierwszego, to nie przeszkadza jedzeniu (osobie poszczącej), a uniemożliwia modlitwę (Fadż). Jeśli chodzi o ten drugi, to zakazuje jedzenia i umożliwia modlitwę." [Ibn Khuzajmah i Hakim].

Koniec postu:
Kiedy noc nadchodzi ze wschodu i cofa się z zachodu i słońce już zaszło, jest to czas przerwania postu.
Umar relacjonuje, iż Wysłannik Allaha (S) powiedział: "Jeżeli noc nadchodzi stąd, a dzień cofa się stamtąd i słońce zaszło, wówczas osoba poszcząca musi przerwać swój post." [Buhari i Muslim].
Nakaz jaki wynika z tych hadisów określa moment przerwania postu już w momencie kiedy słońce zajdzie za horyzontem, nawet jeśli nadal widoczne jest światło.
Niektórzy ludzie sądzą, iż noc nie następuje bezpośrednio po tym jak zajdzie słońce. Uważają, iż noc następuje w momencie, gdy ciemności ogarną wschód i zachód. Takie rozumienie było obecne wśród niektórych Towarzyszy Proroka (S), aż do momentu, kiedy im to wyjaśnił.
Abdullah ibn Abi Awf relacjonuje: "Przebywaliśmy z Wysłannikiem (S) podczas podróży i on (S) pościł (poniewiaż było to w czasie Ramadanu). Kiedy zaszło słońce powiedział do jakiegoś człowieka (w innej relacji powiedział: "O Billal!"): "Zejdź i przygotuj dla nas posiłek z przypiekanego jęczmienia. On odpowiedział: "O Wysłanniku Allaha, jeśli mógłbyś poczekać do wieczora (gdy się trochę ściemni). "On (S) powtórzył: Zejdź i przygotuj dla nas posiłek z przypiekanego jęczmienia."; Bilal (R) odpowiedział: "Przecież mamy jeszcze dzień." On (S) powtórzył jeszcze raz: "Zejdź i przygotuj dla nas posiłek z przypiekanego jęczmienia." Zszedł więc i przygotował dla nich posiłek. Wysłannik napił się. Po tym wskazał swoją ręką (w innej relacji wg Buhariego: wskazał palcem wschód) i powiedział: "Jeśli zobaczysz, iż noc nadchodzi z tego kierunku, jest to czas dla osoby poszczącej, aby przerwała swój post." [Buhari, Muslim i Ahmad].
Jest też ustanowione, iż Towarzysze Wysłannika (S) stosowali się tego zalecenia. Relacjonuje się, iż Abu Sa'id al Khudri przerywał swój post, jak tylko dysk słoneczny znikał za horyzontem. [Buhari i Ibn Abi Szajbah].
Dlatego osoby poszczące powinny wiedzieć, iż początek i koniec postu są ustanowione według czasu określonego powyżej i nie czekać na azan (wezwanie do modlitwy), aby rozpocząć czy zakończyć post, chyba że jest on odprawiany w odpowiednim czasie. Jeżeli wiadomo, iż azan na modlitwę jest opóźniony, wtedy osoba poszcząca nie czeka na niego, tylko przerywa post w odpowiednim czasie. A Allah wie najlepiej.
Bardzo częstą praktyką w niektórych społecznościach jest wyczekiwanie na koniec azanu, aby przerwać post. Nie ma na to żadnej podstawy w szaracie - prawie muzułmańskim i nie powinno się tego robić.

5. Sahur (posiłek przed świtem w czasie Ramadanu)
Korzyści z sahur
Allah (T) nakazał nam, abyśmy pościli tak, jak nakazał to Ludziom Księgi przed nami. Objawione zostało w Al Qur'anie:
"O wy, którzy wierzycie! Jest wam przepisany post, tak jak został przepisany tym, którzy byli przed wami - być może, wy będziecie bogobojni" [Sura Baqarah - Krowa, 183, (2:183)].
W pierwszym okresie rozprzestrzeniania się Islamu, czas trwania i zasady postu były zgodne z tym, co Allah (T) objawił Ludziom Księgi. Zakaz jedzenia, picia i stosunków seksualnych obowiązywał po tym, jak ktoś zasnął. Jeśli ktoś już zasnął nie mógł dokonywać żadnej powyższej czynności aż do nocy następnego dnia, co oznacza, iż nie spożywano sahur (posiłku przed świtem).
Jednak po tym, jak powyższe zasady zosatały zmienione, Wysłannik (S) nakazał Muzułmanom spożywanie sahur (posiłku przed świtem), abyśmy różnili się w naszym poście od postu Ludzi Księgi. 'Amr ibn Al-Aas relacjonuje, iż Wysłannik Allaha (S) powiedział: "To co odróżnia nasz post od postu Ludzi Księgi, to posiłek przed świtem." [Muslim].

Błogosławieństwo (baraka) sahur
Salman (R) przekazuje, iż Wysłannik Allaha (S) powiedział: "W trzech rzeczach znajdują się błogosławieństwa (baraka): dżamacie (grupie), saridzie (as-saryt - rodzaj pożywienia) i w sahurze." [At Tabarani, Abu Na'im].
Abu Hurajrah (R) przekazuje, iż Wysłannik (S) Allaha (T) powiedział: "Zaprawdę Allah umieścił barakę (błogosławieństwa) w sahurze (posiłku przed świtem) i w prawidłowym odmierzaniu (ważeniu)." [Asz-Szairazi].
Haris przekazuje, iż jeden z Towarzyszy Wysłannika (Sahabah) powiedział: Ja wchodziłem do domu Posłańca (S) gdy on brał Sahur, i on (S) mówił: "Zaprawdę jest to (tj. sahur) błogosławieństwo od Allaha, a zatem nie pozbawiaj się go." [Nasai i Ahmad].
W rzeczywistości błogosławieństwa posiłku sahur (przed świtem) są bardzo oczywiste, ponieważ:
a) jest to sunna,
b) stanowi ułatwienie w poście dla osoby poszczącej,
c) ułatwiając osobie post zwiększa jej chęci do postu,
d) zawiera w sobie zasadę odróżniania się od Ludzi Księgi, ponieważ im sahur jest zabroniony.
Z tego powodu Wysłannik Allaha (S) nazywał sahur błogosławionym posiłkiem.
Allah (T) i aniołowie zsyłają Salah na osoby spożywające sahur (posiłek przed świtem).
Największym błogosławieństwem sahur (posiłku przed świtem) jest może to, iż Allah (T) obdarza tych, którzy go spożywają, Swoim Przebaczeniem, okazuje im Swoje Miłosierdzie, podczas gdy Jego aniołowie proszą Go o przebaczenie i litość dla osób poszczących.
Abu Sa'id al Khudri przekazuje, iż Wysłannik (S) powiedział: "Spożywanie sahur jest błogosławieństwem. Nie zaniedbuj tego, nawet jeśli (w tym czasie) miałbyś wziąć łyk wody, ponieważ Allah i Jego aniołowie sprowadzają błogosławieństwa na tych, którzy biorą udział w posiłku przed świtem." [Ahmad].
Jest rzeczą ważną, aby Muzułmanie nie pozbawiali się błogosławieństw Miłosiernego Pana.

Co najlepiej spożyć w czasie sahur?
Wysłannik (S) powiedział: "Najlepszy sahur dla wierzących to daktyle." [Abu Dawud, Al Bajhaqi i Ibn Hibban].
Uwaga: Jeżeli komuś zabraknie jedzenia, wystarczy w tym czasie wziąc łyk wody, tak jak wskazano to w hadisie.

Opóźnianie sahur
Zalecane jest, aby opóźniać spożycie sahur, aż do ostaniego momentu przed świtem. Zaid ibn Sabit powiedział: "Jedliśmy sahur wspólnie z Wysłannikiem (S), a następnie wstawaliśmy na salah (w tym przypadku modlitwę fadżr). Zapytałem: "Jaki był czas pomiędzy azanem (wezwaniem na modlitwę) a sahurem?" Odpowiedział: "(Czas potrzebny do) wyrecytowania pięćdziesięciu wersetów." [Buhari i Muslim].
Powinniśmy wiedzieć, iż dozwolone jest jedzenie, picie i stosunki seksualne z naszymi małżonkami tak długo jak mamy wątpliwości i nie jesteśmy pewni rozpoczęcia świtu. Allah (T) i Jego Wysłannik (S) objaśnił nam kryteria potrzebne do ustanowienia czasu fadżr i tego powinniśmy się trzymać.

Zasady sahur
Wysłannik Allaha (S) nakazał, aby każdy, kto zamierza pościć spożył sahur (posiłek przed świtem). Powiedział: "Każdy kto zamierza pościć, niech zje coś na sahur." [Ibn Abi Szajbah, Ahmad i inni].
Powiedział też: "Spożywajcie sahur, bo w sahur jest baraka (błogosławieństwa)." [Buhari i Muslim].
Zakazał też Muzułmanom, aby nie zaniedbywali sahur. Powiedział: "Tym, co odróżnia nasz post od postu Ludzi Księgi jest posiłek sahur." [Ibn Abi Szajbah, Ahmad].

Autorzy konkludują:
Jasne jest na podstawie trzech różnych aspektów, iż Wysłannik (S) zalecił nam spożywanie sahur:
a) jest to jego zalecenie.
b) jest to jedno z istotnych elementów postu muzułmańskiego i odróżnia to post Muzułmanina od postu innych ludzi.
c) zabronił nam jego zaniedbywania.
Wszystkie trzy powody mają silną podstawę i zdają się wskazywać na jedną specyficzną rzecz, a mianowicie konieczność spożycia sahur.

6. Al Iftar (Posiłek po zachodzie słońca na zakończenie dziennego postu)
Kiedy osoba prawidłowo kończy post dzienny
Allah (T) objawił w Al-Qu'ranie:
"Dozwolone wam jest nocą w czasie postu" [Sura Baqarah - Krowa, 187, (2:187)].
Wysłannik Allaha (S) objaśnił, iż w powyższym fragmencie "noc" oznacza przyjście nocy i odejście dnia, w momencie kiedy słońce zniknie za horyzontem.

Pośpiech przy zakończeniu postu dziennego
O wy, którzy wierzycie! Ważne jest, abyście wykazali póspiech przy zakończeniu postu dziennego skoro tylko słońce zajdzie za horyzontem, ponieważ taka była praktyka Wysłannika Allaha (T) i jego Towarzyszy.
Amrun Ibn Maimoon Al-Awdi mówił: "Towarzysze Wysłannika najszybciej wśród ludzi kończyli post dzienny (w czasie modliwy Maghrib o zachodzie słońca) i ostatni jedli sahur (tj. zwykle odwlekali czas posiłku porannego do ostatniej możliwej chwili). "[Abdur Razak w Mussanaf].
Pośpiech przy al-iftar ma też inne korzyści, które możemy w tym miejscu wyliczyć:
· Pośpiech przy al-iftar przynosi dobro (hajr)
Sahl Ibn Sa'd (R) przekazuje, iż Wysłannik (S) Allaha (T) mówił: "Ludziom będzie wiodło się dobrze, dopóki będą wykazywać pośpiech przy zakończeniu postu dziennego." [Buhari i Muslim].
· Pośpiech przy al-iftar jest sunną (naśladowaniem) Wysłannika (S)
Jeżeli muzułmanie wykazaliby pośpiech przy al-iftar, to pomogłoby im to utrzymać sunnę i byliby następcami pobożnych przodków czyli ludzi "Salaf", którzy to praktykowali. Wiadomo, że osoba, która trzyma się sunny nigdy nie zabłądzi.
Sahl Ibn Sa'ad przekazuje, iż Wysłannik (S) Allaha (T) mówił: "Mój naród będzie trzymać się mojej sunny dopóki nie będzie czekać wschodzących gwiazd przed zakończeniem postu dziennego." [Ibn Hibban].
· Pośpiech przy al-iftar jest sposobem odróżnienia się od tych ludzi, na których Allalh jest zagniewany (Żydzi) i od tych, którzy błądzą (chrześcijanie).
Jeżeli ludzie pozostaną przy tym co jest dobre, ponieważ trzymają się sunny Wysłannika Allaha (T) a następnie zaprzestaną tych praktyk i zaczną iść drogą chrześcijan i Żydów stracą z pewnością wiele korzyści. Mówi o tym pewien hadis. Abu Huraira (R) przekazał, iż Wysłannik (S) Allaha (T) mówił: "Wiara (din) będzie najważniejsza tak długo, jak ludzie będą wykazywać pośpiech przy al-iftar, ponieważ Żydzi i chrześcijanie zwlekają." [Abu Dawud i Ibn Hibban].
Na podstawie powyższego hadisu nie powinniśmy jednak przypuszczać, iż praktykowanie jedynie tego hadisu powoduje, iż wiara (din) będzie dla nas najważniejsza. Hadis ten powinniśmy rozpatrywać ze wszystkimi wersetami Koranu i innymi hadisami Wysłannika (S), które mówią o odróżnianiu się od niewierzących.

Przerwanie postu dziennego przed modlitwą maghrib
Przekazuje się, iż "Wysłannik (S) Allaha (T) zazwyczaj przerywał post dzienny przed modlitwą maghrib." [Ahmad i Abu Dawud].
Abu Darda mówił: "Trzy są znaki od Wysłannika: pośpiech w przerwaniu postu dziennego, opóźnianie sahur i trzymanie prawej ręki na lewej w modlitwie (salat)." [Tabarani].

Co jest zalecane do zjedzenia przy przerwaniu postu dziennego?
Wysłannik (S) Allaha (T) często zalecał przerwanie postu daktylami, a w przypadku ich braku wodą.
Anas Ibn Malik mówił: "Wysłannik (S) zazwyczaj przerywał post dzienny przed modlitwą świeżymi daktylami. Jeśli ich nie było używał wówczas daktyli suszonych. A jeżeli ich nie znalazł, to zapijał kilkoma łykami wody. [Ahmad i Abu Dawud].

Co powinno być mówione, gdy kończymy post dzienny?
Osoba poszcząca powinna wiedzieć, że Allah (T) słucha jego próśb (du'a) i odpowiada na nie.
Abu Huraira przekazał, iż Wysłannik (S) Allaha (T) mówił: "Prośby trzech grup ludzi nie są odrzucane: du'a poszczącej osoby kiedy kończy dzieny post, du'a sprawiedliwego władcy-imama i du'a uciskanego." [Tirmizi, Ibn Majah i Ibn Hibban].
Zatem poszcząca osoba powinna wykorzystać czas, gdy przerywa swój post, aby prosić Allaha (T) o wszystko to, co uczyni jej życie łatwiejszym na Tym i na Tamtym świecie. Chociaż jakakolwiek du'a może być skierowana do Allaha (T) w tym czasie, to Wysłannik (S) zazwyczaj odmawiał jedną specyficzną. Powinniśmy się upewnić, że my również ją zmawiamy niezależnie od innych próśb, które kierujemy do Alaha (T) w tym czasie.
Wysłannik Allaha (S), kiedy przerywał swój dzienny post zazwyczaj mówił: "Odeszło pragnienie i żyły ozdrowiały. Błogosławieństwo jest ustanowione, jeżeli taka jest wola Allaha (dhahaba dhamaa'a wabtallat al uruq wa thabatal adżr insza'allaah)." [Ahmad, Al Baihaqi].
Korzyści z nakarmienia poszczącego
Obowiązkiem człowieka wierzącego jest próbować zawsze czynić dobro. Jednym z najlepiej nagradzanych u Boga dobrych uczynków jest nakarmienie poszczącego.
Prorok (S) mówił: "Ktokolwiek da poszczącemu cokolwiek, aby ten mógł przerwać post, otrzymuje takie samo błogosławieństwo jak osoba poszcząca i to nie zmniejsza w jakikolwiek sposób błogosławieńst tejże osoby." [Ahmad i Tirmizi].
Jeżeli ktoś jest zapraszony na iftar, wtedy on powinien odpowiadzieć na to zaproszenie. Jeżeli odmawia, nie jest posłuszny Wysłannikowi (S).
Zalecane jest również, aby zaproszona osoba zmówił du'a za gospodarza po zakończeniu posiłku, tak jak było to praktykowane przez Wysłannika (S).
Posłaniec (S) zazwyczaj prosił Allaha (T) w następujący sposób:
"Niech prawy człowiek spożywa twój pokarm. Niech aniołowie odprawiają modlitwę za ciebie, Niech poszczący przerywają swój post razem z tobą." [Ahmad, Nasai].
"O Allah! Nakarm tego, który mnie nakarmił. Daj napój temu kto mnie napoił." [Muslim].
"O Allah! Wybacz im i miej litość na nimi. Pobłogosław to, w co ich zaopatrzyłeś." [Muslim].
7. Czyny dopuszczalne dla poszczącego
Nie ma wątpliwości dla wiernego, który rozumie choć trochę przesłanie Quran-u i Sunny, iż Allah (T) pragnie ułatwić Swoją Drogę dla Jego wiernych. Allah (T) dopuszcza pewne rzeczy osobom, które poszczą.
Post dzienny jest ważny dla osoby, która obudzi się w stanie dżunub (ciało po oddaniu nasienia przechodzi w stan dzunub, w którym nie wolno modlić się, należy wykonać wówczas ghusl, aby pozbyć się tego stanu).
A'isza i Umm Salamah relacjonuje: "Czasami zdarzało sie tak, iż gdy nadchodziła pora modlitwy porannej fadżr Wysłannik (S) był w stanie dzunub po stosunku odbytym poprzedniej nocy. Brał wtedy kąpiel i rozpoczynał swój post dzienny. [Buhari].

Czyszczenie ust miswakiem
Wysłannik (S) mówił: "Gdyby nie obawy, iż to co zalecę mojej ummie (wspólnocie) utrudni im życie, nakazałbym im używać miswak (szczotkować zęby) przy każdym wudu." [Muslim].
W tym hadisie Wysłannik (S) nie rozróżnił między osobą poszczącą i nieposzczącą, dlatego też zasada stosowania miswaka jest ogólna i stosuje się ją także do osoby poszczącej. Nie ma również żadnych ograniczeń co do pory użycia miswaka. Może to być przed, jak i po momencie zawal (zenicie).
Uwaga: Nie wskazane jest używanie pasty do zębów z powodu jej silnego smaku.

Płukanie ust i nosa
Czasami zdarzało się tak, iż Wysłannik (S) płukał usta i nos podczas postu, jakkolwiek przestrzegał, aby osoba poszcząca z tym nie przesadzała. (S) Mówił: "I porządnie płukaj nos z wyjątkiem pory postu." [Abu Dawud i Tirmizi].

Pocałunki i pieszczoty (dla tego, który kontroluje swoje pożądanie)
A'isza (R) mówiła: "Czasami zdarzało sie tak, iż Wysłannik (S), gdy pościł całował się (ze swoją żoną), jak również pieścił (ją). Jednocześnie był on najbardziej zdolny powstrzymywać swoje pożądanie. [Buhari i Muslim].
Amr Ibn al As relacjonuje: "Przebywaliśmy z Wysłannikiem (S), kiedy młody człowiek zbliżył się do niego i zapytał: O Wysłanniku Allaha, czy mogę pocałować (żonę). On (S) odpowiedział: "Nie." Następnie przyszedł człowiek w starszym wieku i zapytał o to samo? On (S) mówił: "Tak." Wymieniliśmy spojrzenia. Wysłannik (S) Allaha (T) powiedział: "człowiek w starszym wieku może siebie kontrolować." [Ahmad].

Testy krwi i szczepienia z wyjątkiem szczepień dla pożywienia (kroplówki)
Te rzeczy nie łamią postu dziennego. (zobacz rozdział poświęcony rzeczom, które unieważniają post).
Al Hijamah (pobieranie krwi z głowy albo z innej części ciała jako praktyka medyczna). Ten czyn powodował, iż post stawał się nieważny, jakkolwiek póżniej przepis ten został odwołany. Ibn Abbas (R) mówił: "Prorok (S) robił hijamah podczas swego dziennego postu." [Al Buhari].

Próbowanie jedzenia tak, aby go nie przełknąć
Ibn Abbas mówił: "Nie ma nic nieprawidłowego w próbowaniu octu lub jakiegokolwiek innego pożywienia podczas postu dziennego, pod warunkiem, iż nie przełknie sie tej rzeczy." [Ibn Abi Shaibah i Baihaqi].

Polewanie głowy zimną wodą albo kąpiel rytualna (ghusl)
Wysłannik (S) Allaha (T) miał w zwyczaju polewać swoją głowę wodą podczas swojego postu dziennego z powodu pragnienia albo ogromnego upału. [Abu Dawud i Ahmad]

Stosowanie kuhl albo kropli do oczu nawet jeżeli smak jakiejkolwiek z tych rzeczy poczuje się w gardle
Imam Al Buhari w swoim dziele "Sahih" pisał, iż: "Anas, Al Hassan i Ibrahim nie widzieli niczego niewłaściwego, jeśli poszcząca osoba używała kuhl do oczu."

8. Kiedy można przerwać post?
Pytanie: W jakich sytuacjach dopuszczalne jest przerwanie postu?
Odpowiedź:
Poniżej podane są sytuacje, w których dopuszczalne jest przerwanie postu:
1. Choroba.
2. Podróż.
3. Ciąża podczas której kobieta czuje, iż post jest dla niej zbyt uciążliwy lub zagraża dobru jej dziecka.
4. Karmienie piersią, podczas której kobieta ma podobne odczucia jak w pkt. 3.
5. Starość.
6. Ciężka, przymusowa i fizyczna praca, podczas której post może stanowić zagrożenie dla zdrowia osoby poszczącej.
Osoba należąca do jakiejkolwiek z powyższych grup powinna odrobić swój post jak najszybciej (zrobić qada) - dzień za dzień. Jednakże gdy sytuacje powyżej opisane przedłużają się (wg wielu muzułmańskich uczonych tzw. ulama np. ciąża i karmienie piersią u kobiet) należy zamiast odrabiania postu zapłacić jałmużnę za każdy odpuszczony dzień.
Pytanie: W jakich sytuacjach należy przerwać post?
Odpowiedź:
Post należy przerwać (nie ma sensu ani żadnej nagrody u Allaha za dalsze poszczenie) kiedy kobieta zobaczy krew pochodzącą z
1. Menstruacji.
2. Pracy albo porodu.
Kobieta w tym przypadku powinna odrobić swój post (zrobić qada) za każdy odpuszczony dzień postu lub jego część.
Pytanie: Jakie czyny unieważniają post?
Odpowiedź:
Następujące czyny, wykonane świadomie i umyślnie podczas postu dziennego w ramadanie, unieważniają post. Oprócz tego, iż są one zaliczane do grzechów głównych w Islamie, to osoba, która dopuściła się jednego z nich powinna kontynuować swój post przez resztę dnia, jak też w podany poniżej sposób odpokutować swój czyn.
1. Wywoływać wymioty.
2. Myśleć o przerwaniu postu podczas postu dziennego.
3. Pobudzać się, bez stosunku seksualnego, do momentu ejakulacji.
Osoba, która dopuściła się jednego z powyżej opisanych czynów, (1) do (3), powinna zrobić qada - odpościć dzień za każdy unieważniony dzień postu.
4. Stosunek seksualny.
Każda osoba, która złamie post poprzez stosunek seksualny musi nie tylko zrobić qada (odpościć dzień za dzień), ale również kaffaarah, tzw. materialną pokutę. Może być ona wykonana poprzez uwolnienie niewolnika, post przez kolejne dwa miesiące albo nakarmienie sześćdziesięciu ludzi. Co ważne, wszystkie trzy alternatywne sposoby odpokutowania należy wykonywać w kolejności podanej przez hadis.
5. Umyślnie jedzenie, picie, palenie lub dopuszczenie do żołądka jakiejkolwiek rzeczy.
W przeciwieństwie do szeroko rozpowszechnionego błędnego mniemania, post przerwany w taki sposób nie może zostać odpokutowany tak samo jak w przypadku stosunku. Co więcej, nawet post przez resztę życia też nie odkupi tego czynu. Jedynym sposobem odkupienia jest, łącznie ze zrobieniem qada (dzień za dzień), prawdziwy szczery żal, jak i mocne postanowienie, iż nigdy się tego czynu nie dopuści ponownie.

Pytanie: Co nie unieważnia postu? Stereotypy nt. ważności postu i dopuszczalności pewnych czynów.
Odpowiedź:
W przeciwieństwie do błędnych przekonań, nie ma jakiegokolwiek dowodu, na podstawie którego można byłoby stwierdzić, iż następujące czyny unieważniają post (nawet jeśli niektóre mogłyby zmniejszyć nagrodę za post):
1. Pieszczoty seksulane, nawet gdyby prowadziło to do wydzielania płynów pre-nasiennych.
2. Mimowolna ejakulacja, np. mokre sny.
3. Zastrzyki przypisane przez lekarza, krople do oczu i uszu, jak również maści do ran.
4. Krew z nosa lub gardła, lub krwawienie spowodowane wyrwaniem zęba.
5. Mimowolne wymioty.
6. Nadmierne mycie nosa i ust podczas wudu.
7. Połykanie swojej własnej śliny.
8. Próbowanie potraw (podczas przygotowywania posiłków), bez przełykania.
9. Branie kąpieli lub pływanie.
10. Opóźnianie kąpieli rytualnej ghusl oczyszczającej od stanu dzunub (po stosunku płciowym), mokrego snu lub menstruacji aż po fadżr.
11. Jedzenie lub picie poprzez zapomnienie, zmuszanie albo mimowolne.
12. Używanie siwaak (szczoteczki do zębów bez pasty do zębów).
13. Używania cieni do oczu (kuhl) i używanie lub wąchanie perfum.
14. Jedzenie przed Maghrib (zachód słońca) lub po fajr (świt) z powodu błędnego określenia czasu iftar i suhur.
15. Puszczanie krwi.

9. Czego należy unikać podczas postu?
Osoba, która pości chroni swoje części ciała od grzechu, swój język od kłamstw, sprośności i wszystkich typów fałszywości, a swój żołądek od jedzenia i picia. Dlatego też, jeżeli ktoś coś mówi powinien nie mówić czegoś co zmniejsza wartość jego postu. Jeżeli z kolei ktoś coś robi, niech nie robi czegoś co unieważnia jego post. Tak więc niech jego mowa będzie dobra, a jego działania prawe. A zatem przypisany post jest nie tylko zwykłym powstrzymywaniem się od jedzenia, picia i pożądania, ale na poszczącej osobie ciąży również obowiązek trzymania się z dala od jakiegokolwiek działania, które umniejszyłoby wartość postu czy w ogóle go pozbawiało. W ten sposób osoba poszcząca osiągnie korzyści ze swojego postu i będzie miała Taqwa (świadomość Allaha - będzie bogobojna), jak Allah (T) objawił w Quranie:
"O wy, którzy wierzycie! Jest wam przepisany post, tak jak został przepisany tym, którzy byli przed wami - być może, wy będziecie bogobojni." [Al Baqarah 2 : 183].
Taqwa - bojaźń Boża może być osiągnięta tylko przez osobę, która powstrzymuje się od wszelkiego zła, choćby najmniejszego.
Abu Huraira (R) relacjonuje, iż Wysłannik (S) Allaha (T) mówił: "Ktokolwiek nie unika obmawiania i działania z tym związanego, Allah (T) nie żąda od niego, aby powstrzymał się od jedzenia i picia". [Buhari].
Abu Huraira relacjonuje, iż Wysłannik (S) mówił: "Poszczenie nie jest (tylko) powstrzymywaniem się od jedzenie i picia, ale ma powstrzymywać próżną rozmowę i nieprzyzwoite zachowanie". Dlatego, jeżeli ktoś cię obraża lub zachowuje się głupio wobec ciebie, powiedz: "Poszczę, poszczę." [Buhari].
Z tego powodu Wysłannik (S) bezwzględnie potępił osoby, które zachowują sie w tak naganny sposób. Mówił (S): "Niektórzy ludzie od swojego postu nie otrzymują nic prócz głodu i pragnienia." [Ibn Majah, Darami].

10. Co unieważnia post?
Jest wiele rzeczy, których osoba poszcząca powinna unikać w ciągu dnia w ramadanie ponieważ unieważniają one jej post i powiększają jej grzechy. Poniżej wymienione są czynności, które unieważniają post:

1. Umyślne jedzenie i picie
Allah (T) objawił:
(...) Jedzcie i pijcie, aż odróżnicie nitkę białą od nitki czarnej. Następnie wypełnijcie post do nocy (...) [Kur'an: Baqarah - Krowa, 187, (2:187)].
Powyższy fragment wersetu wskazuje, iż post oznacza powstrzymanie się od jedzenia i picia. Dlatego kto umyślnie łamie zakaz, ten unieważnia swój post. Jakkolwiek, jeśli ktoś coś zje lub wypije przez zapomnienie, błąd lub pod przymusem wtedy jego post nie traci ważności i nie trzeba go nadrabiać.
Określa to następujący hadis:
Wysłannik (S) mówił: "Jeżeli ktoś przez zapomnienie coś zje i wypije, wtedy niech nadal wypełnia swój post, ponieważ to Allah nakarmił go i dał mu pić." [Buhari i Muslim].
On (S) mówił też: "Zaprawdę Allah (T) uwolnił moją Ummę od konsekwencji pomyłek, braku pamięci i tego, co robią pod przymusem." [Al Hakim, Ad-Darqutni].
Uwaga: Qada (odrobienie dnia postu) jest konieczne w przypadku umyślnego jedzenia lub picia.

2. Umyślne zwymiotowanie
Jeżeli ktoś zwymiotował, jego post jest nadal ważny i kontunuuje go do końca dnia. Jakkolwiek jeśli ktoś umyślnie zwymiotował, wtedy jego post nie będzie przyjęty. Oparte jest to na następującym hadisie: Wysłannik (S) mówił: "Ktokolwiek wymiotuje naturalnie, niech nie odrabia tego dnia. Ktokolwiek wymiotuje umyślnie niech nadrobi dzień." [Abu Dawud, Ibn Majah, Ahmad].
Uwaga: Qada jest konieczne za każdy odpuszczony dzień.

3. Menstruacja i okres po porodzie
Jeżeli kobieta rozpoczyna miesiączkę lub okres po porodzie w czasie ramadanu, niezależnie od pory dnia jej post powinien zostać przerwany. Po zakończeniu ramadanu powinna ona nadrobić wszystkie odpuszczone dni. Jeżeli zdecyduje się kontynuować swój post będzie on nieważny. Prorok (S) zapytał kiedyś: "(...) Czy nie jest tak, iż kedy rozpoczyna miesiączkę, to nie modli się i nie pości?" Odpowiedzieliśmy: "Tak." On (S) powiedział: "Dlatego jest to defekt w jej wierze (din)."
Pytano A'iszę (R): Dlaczego gdy kobieta ma miesiączkę robi qada za post, który opuściła a nie robi qada za modlitwę (salah)?" Odpowiadała: "To zachowanie było zbyt przesadne i nakazano nam robić qada za post, a nie za modlitwę (salah)."
Uwaga: Na każdy odpuszczony jeden dzień wypada jeden dzień postu w innym terminie.

4. Gdy pokarm nie przechodzi przez jamę ustną
To również unieważnia post ponieważ ma miejsce jedzenie i picie. Ta zasada oparta jest o qijas (analogię).
Uwaga: Na każdy odpuszczony jeden dzień wypada jeden dzień postu w innym terminie.

5. Umyślny stosunek płciowy
Oparte na objawieniu Allaha (T) wersety:
Dozwolone wam jest nocą w czasie postu zbliżać się do waszych żon (...) [Kur'an: Baqarah (Krowa) 2 : 187].
Wskazują, że podczas postu dziennego stosunek płciowy jest zabroniony. Ktokolwiek złamie post z tego powodu podczas ramadanu, musi zrobić qada i kafara w oparciu o następujący hadis:
Abu Huraira relacjonuje, iż do Wysłannika (S) Allaha (T) przyszedł człowiek i powiedział: " O, Wysłanniku Allaha, jestem zgubiony."
Wysłannik (S) Allaha (T) zapytał: "Co cię zgubiło?"
On odpowiedział: "Miałem stosunek płciowy podczas ramadanu."
On (S) zapytał: "Czy jesteś w stanie uwolnić niewolnika?"
On odpowiedział: "Nie."
On (S) zapytał: "Czy jesteś w stanie pościć dwa kolejne miesiące?"
On odpowiedział: "Nie."
On (S) zapytał: "Czy jesteś w stanie nakarmić sześćdziesięciu biednych ludzi?"
On odpowiedział: "Nie."
On (S) powiedział: "Usiądź!" (Człowiek) więc usiadł i ktoś przyniósł kosz z daktylami. Wysłannik (S) powiedział: "Rozdaj to wśród biednych."
On powiedział: "Nie ma biedniejszych niż ja."
On (narrator) powiedział: "Wysłannik zaczął się wtedy śmiać, aż można było zobaczyć jego zęby trzonowe (S).
Następnie powiedział: "Idź i nakarm tym swoją rodzinę." [Grupa].

11. Modlitwa nocna - tarawih
Ustanowienie modlitwy nocnej podczas Ramadanu
W szariacie jest ustalone, iż modlitwa ta (salah) była prowadzona przez Wysłannika Allaha (S) w dżamacie (grupie).
A'isza relacjonuje: "Wysłannik Allaha (S) wyszedł raz późno w nocy, aby pomodlić się w meczecie. Kilku ludzi modliło się razem z nim. Następnego dnia wieść o tym rozniosła się wśród ludzi i coraz więcej ich zaczęło modlić się. Następnego ranka ponownie ludzie zaczęli o tym mówić i tak na trzecią noc przyszło ich o wiele więcej. Wysłannik (S) Allaha (T) wychodził i oni wszyscy modlili się razem z nim. Czwartej nocy meczet nie był w stanie pomieścić tak dużej ilości ludzi, którzy przyszli, jednakże Wysłannik (S) nie przyszedł. Przyszedł zaś na modlitwę fadżr (poranną). Po zakończeniu modlitwy odwrócił się do ludzi, wypowiedział szahadę i powiedział: "Wasza sytuacja nie była ukryta przede mną, ale obawiałem się, iż stanie się to (modlitwa nocna) obowiązkowe, a wy nie będziecie w stanie kontynuować jej odprawiania." [Buhari].
Wysłannik (S) Allaha (T) zmarł i zasady dotyczące tarawih pozostawił nie zmienione (tj. zalecał ją i odprawiał ją w dżamacie - grupie). Stało się tak, ponieważ obawy, iż modlitwa ta stanie się obowiązkowa zostały oddalone po Jego (S) śmierci. Kalif Sprawiedliwy Umar Ibn al Hattab przyczynił się do ożywienia sunny polegającej na modlitwie tarawih w dżamacie.
Abd Ar Rahman przekazuje: "Pewnej nocy podczas ramadanu wyszedłem do meczetu z Umarem (R). (W meczecie) ludzie byli rozdzieleni na grupy. Mógłbyś zobaczyć jak jedna osoba modli się sama podczas gdy druga modląca się obok odprawia modlitwę z innymi. Umar stwierdził wtedy: "Widzę, że jeżeli połączę tych ludzi i zrobię z nich jeden dżamat ( grupę) prowadzoną przez jedną osobę, byłoby to lepsze. Wówczas zdecydował się to zrobić. Zebrał ich i wyznaczył Ubayy Ibn Ka'b'a jako ich imama. Po pewnym czasie, w inną noc znów poszedłem z nim (do meczetu), a ludzie modlili się już za ich imamem. Umar powiedział: "Co za dobra rzecz...". [Buhari].

Liczba raka'atów w modlitwie tarawih
Uczeni muzułmańscy różnią się w swoich opiniach co do liczby raka'atów w modlitwie nocnej podczas ramadanu. Chociaż poprawna ilość jest ustanowiona przez Wysłannika (S) tzn. odprawiał osiem raka'atów i trzy raka'aty w modlitwie witr.
Ajsza relacjonuje: "Allaha Wysłannik (S) nigdy nie przekraczał jedenastu raka'atów w ramadanie lub podczas innego miesiąca (w modlitwie nocnej). [Buhari].
Brak jest dowodów, na podstawie których można stwierdzić, iż Wysłannik (S) odprawiał jednocześnie modlitwę tahadżdżud i tarawih podczas owych czterech nocy (przyjmując, iż modlitwy tahadżdżud i tarawih są różnymi modlitwami). Wszystkie różne nazwy, takie jak tahadżdżud, tarawih, qiyamul-lail odnoszą się do ośmiu raka'atów i trzech witr, które Wysłannik (S) miał w zwyczaju modlić się w ramadanie lub w innym miesiącu, jak wyjaśniała Ajsza.
Dżabir Ibn Abdullah potwierdza wypowiedź Ajszy przekazując: "Gdy Prorok modlił się z ludźmi pewnej nocy podczas ramadanu on odprawiał osiem raka'atów, a następnie robił witr." [Ibn Hibban].
Kiedy Umar ożywił praktykę modlitwy tarawih w dżamacie pod przewodnictwem Ubayy Ibn Ka'ba, polecił odprawienie jedenastu raka'atów, tak jak praktykował Wysłannik (S). Sa'id Ibn Yazid przekazuje: "Umar lbn Al Hattab nakazał, aby Ubayy Ibn Ka'ab i Tamiman Ad Darie odprawiali jedenaście raka'atów w dżamacie. Imam zazwyczaj recytował setki wesetów a my mieliśmy w zwyczaju opierać się o nasze laski z powodu ich długiego stania. Nie opuszczaliśmy aż do początku modlitwy fadżr." [Al-Muwatta Imam Malik].
Powyżej przedstawiona została najbardziej autentyczna wypowiedź dotycząca liczby raka'atów, które ustanowił Umar (R). Jakiekolwiek inne przekazy dotyczące liczby raka'atów (większość z nich związana z Umarem) w modlitwie nocnej są słabe. Ponadto są w sprzeczności z tym, co jednoznacznie ustanowił Wysłannik Allaha (S).

12 . Al I'tikaf (odosobnienie w meczecie)
Znaczenie i'tikaf
I'tikaf oznacza stan odosobnienia. Osoba, która postanawia pozostawać w meczecie przez pewien czas w odosobnieniu nazywana jest mu'takiff-em (tj. ktoś, kto wszedł w stan i'tikaf).

Zasady
Jest to zalecane podczas Ramadanu, jak również w innych miesiącach podczas roku muzułmańskiego. Ustalono, iż Wysłanik (S) robił i'tikaf w meczecie podczas ostatnich dziesięciu dni miesiąca Szawal. [Buhari i Muslim].
Umar (R) powiedział do Proroka (S): "Złożyłem przysięgę w okresie Dżahilijjah, iż zrobię i'tikaf na jedną noc w meczecie al Haram (meczet w Makce - Ka'ba). "On (S) powiedział: "Wypełnij swoją przysięgę [i on ją wypełnił]. "[Buhari i Muslim].
I'tikaf w ramadanie jest o wiele korzystniejszy, ponieważ była to regularna praktyka Wysłannika (S). Abu Huraira (R) relacjonuje: "Wysłannik Allaha (S) miał w zwyczaju robić i'tikaf podczas każdego Ramadanu przez dziesięć dni, ale w roku swojej śmierci robił i'tikaf przez dwadzieścia dni." [Buhari].
Najlepiej robić i'tikaf przez ostatnie dziesięć dni Ramadanu ponieważ: "Prorok zazwyczaj robił i'tikaf przez ostatnie dziesięć dni Ramadanu, aż do śmierci." [Buhari].

Warunki
Nie jest dozwolone robić i'tikaf w miejscach innych niż meczet. Allah (T) objawił w Al Qur'anie:
(...) i nie obcujcie z nimi, lecz przebywajcie pobożnie w meczetach. (...) [Sura Baqarah -Krowa, 187, (2:187)].
Według przekazów Ajszy (R) zalecane jest, aby osoba w i'tikafie pościła.
I'tikaf nie powinien być robiony w jakimkolwiek meczecie. Stwierdzenie Wysłannika Allaha (S) ogranicza ilość takich miejsc do trzech. On (S) powiedział: "Nie ma i'tikafu poza trzema meczetami." (Ka'aba, Meczet Wysłannika w Medynie i Baital - Muqaddis w Jerozolimie).

Co jest dozwolone dla osoby w i'tikafie?
Osoba w i'tikafie może opuszczać meczet, jeśli ma potrzebę. Ajsza (R) przekazuje: "W czasie i'tikafu On (S) nie wchodził do domu z wyjątkiem, gdy był w potrzebie." [Buhari i Muslim].
Osoba w i'tikafie może wychylać głowę z meczetu w celu umycia lub uczesania. Ajsza (R) przekazuje: "Wysłannik (S) czasami podczas i'tikafu wsuwał swoją głowę do mojego domu. Wówczas czesałam jego włosy." [Buhari i Muslim].
Osoba w i'tikafie i inna może dokonać wudu w meczecie. "Wysłannik (S) wykonywał lekkie wudu w meczecie." [Ahmad].
Może również wznieść mały namiot na tyłach meczetu dla jego i'tikaf-u.
Można również w meczecie używać materaca jako łóżka, tak jak zostało to ustanowione przez Wysłannika (S).

13. Noc Qadr (Przeznaczenia)
Zaprawdę, korzyści z tej Błogosławionej Nocy są bardzo wielkie dla jakiegokolwiek człowieka wierzącego, który dużo modli się, błaga i wspomina Allaha (T) ze szczerością i ma nadzieję na nagrodę u Niego. Muzułmanie, którym zaleca się w całości praktykowanie sunny Wysłannika (S) nie muszą podnosić jakiegokolwiek sztandaru specjalnie na tę noc. Muszą oni jednak prześcigać się wzajemnie w czczeniu Allaha (T) z prawdziwą wiarą (imanem) i nadzieją na nagrodę od Niego.

Błogosławieństwa Nocy Przeznaczenia
1. Wystarczy wspomnieć jedną korzyść, iż Noc Qadr (Przeznaczenia) jest lepsza niż tysiąc miesiący.
Allah (T) objawił:
1 Zaprawdę, zesłaliśmy go w Noc Przeznaczenia!* 2 A co cię pouczy, co to jest Noc Przeznaczenia? 3 Noc Przeznaczenia - lepsza niż tysiąc miesięcy! 4 Aniołowie i Duch zstępują tej Nocy,* za pozwoleniem swego Pana, dla wypełnienia wszelkich rozkazów. 5 Ona to pokój * aż do pojawienia się zorzy porannej! [Kur'na: Al-Qadr (Przeznaczenie) 99 : 1-5].
2. Tej nocy dekretowane są zarządzenia Allaha na (następny) rok. Allah (T) objawił:
2 Na tę Księgę jasną! 3 Zesłaliśmy ją w noc błogosławioną.* - Zaprawdę, My jesteśmy ostrzegającymi! - 4 Podczas tej nocy jest rozstrzygany wszelki mądry rozkaz (amran),
5 jako amran ( tj. rozkaz ,Kur'an lub Przeznaczenie każdej sprawy ) pochodzący od Nas. - Zaprawdę, My jesteśmy posyłającymi! [Kur'an: Duhan (Dym) 44 : 2-5].

Czas
Na podstawie sunny ustalono, iż wiedza na temat tej błogosławionej Nocy została odebrana Ummie przez kłótnię między dwoma Towarzyszami (Sahabami).
Ubadah ibn Samit przekazuje: "Prorok (S) wyszedł (z wiedzą na temat) Nocy Qadr (Przeznaczenia); dwóch mężczyzn spośród muzułmanów kłóciło się, wówczas On powiedział: "Zaprawdę wyszedłem zawiadomić was o Nocy Qadr, ale taka i taka osoba kłóciły się i to zostało wzniesione. Być może jest to dla was dobre. Jakkolwiek, szukajcie jej (tej Nocy) w dziewiątym, siódmym i piątym." [Buhari]. Najbardziej autentyczny przekaz w tej kwestii mówi, iż Lailatul Qadr (Noc Przeznaczenia) powinna być szukana podczas nieparzystych nocy ostatnich dziesięciu nocy ramadanu. Ajsza relacjonuje, iż Wysłannik (S) Allaha (T) miał w zwyczaju wykonywać i'tikaf w czasie nieparzystych, ostatnich dziesięciu nocy ramadanu i że On (S) mówił: "Szukajcie Nocy Qadr (Przeznaczenia) podczas nieparzystych, ostatnich dziesięciu (nocy) ramadanu." [Buhari i Muslim].
Jeżeli muzułmanin nie ma siły lub nie jest w stanie szukać w nieparzystych, ostatnich, dziesięciu nocach ramadanu, wtedy powinien spróbować nie opuszczać ostatnich siedmiu, nieparzystych nocy, jak określa to jeden z hadisów.
Ibn'Umar przekazuje, iż Wysłannik (S) Allaha (T) powiedział: "Szukajcie tej (Nocy) w ostatnich dziesięciu nocach. Jakkolwiek, jeżeli jeden z was osłabnie lub nie będzie w stanie, wtedy nie pozwólcie się opanować przez siedem ostanich nocy." [Buhari i Muslim].
Podsumowanie: Są różne opinie dotyczące tego, czym jest Noc Qadr (Przeznaczenia), ale najlepszą rzeczą dla muzułmanina, który jest szczery w szukaniu, jest czuwanie podczas ostatnich, dziesięciu, nieparzystych nocy. Jeżeli nie jest on w stanie lub jest słaby, wtedy powinien przynajmniej czuwać 25., 27., i 29. noc. A Allah wie najlepiej.

Jak Muzułmanin powinien spędzić tę Noc?
Doprawdy Noc ta z powodu swojej świętości powinna być czymś, czego szczery muzułmanin szuka. Posłaniec (S) mówił: "ktokolwiek modli się Noc Qadr (Dekret) z Eemaan (wiara) i mając nadzieję dla jego nagrody, Allah będzie wybaczać jemu wszystkie jego poprzednie grzechy." [Buhari i Muslim].
Podczas tej nocy też jest polecane robić dua'a jak to możliwe.

14. Al Qada (nadrabianie opuszczonych dni postu)
Nadrabianie opuszczonych dni postu natychmiast po ramadanie nie jest obowiązkowe (wadżib).
Obowiązek nadrobienia zależy od możliwości jakie osoba posiada, np według Ajszy (R), która mówiła: "Zazwyczaj miałam do odrobienia kilka dni postu z ramadanu i nie byłam w stanie tego zrobić aż do następnęgo miesiąca sha'ban." [Buhari i Muslim].
Al Hafiz ibn Hadżar twierdził: "W tym hadisie znajduje się dowód na to, iż dozwolone jest odkładanie na czas nieokreślony momentu nadrabiania postu niezależnie od przyczyny."
Jakkolwiek zalecane jest, aby opuszczone dni postu nadrobić jak najwcześniej ze względu na wiele przekazów, które wskazują na to, iż muzułmanin powinien śpieszyć się z robieniem dobra i nie odkładać tego na później. Allah (T) objawił:
I na wyścigi spieszcie ku przebaczeniu od waszego Pana i ku Ogrodowi - którego rozległość jest jak niebiosa i ziemia - przygotowanemu dla ludzi bogobojnych; [Qur'an: Sura Ali Imran (Rodzina Imrana) 3:133].
Allah (T) objawił również:
- oto są ci, którzy się śpieszą ku dobrym uczynkom; oni są pierwsi w ich spełnianiu. [Qur'an: Sura Mu'minun (Wierni) 23 : 61].
Nie jest również obowiązkowe, aby nadrabiać opuszczone dni postu w kolejnych dniach.
Allaah (T) objawił:
(...) A temu z was, kto jest chory albo w podróży, to na pewną liczbę innych dni. (...) [Qur'an: Sura Al - Baqarah (Krowa) 2 : 184].
Ibn Abbas przekazuje: "Nie ma nic niewłaściwego jeśli ktoś oddzieli (dni do nadrobienia)." [Darqutni].
Uczeni Islamu zgadzają się, że jeżeli ktoś nie jest w stanie pościć, powinien nakarmić jedną biedną osobę za każdy opuszczony dzień i że nikt podczas jego życia nie powinien pościć za niego.
Chociaż jeśli osoba umrze i ma do wypełnienia przysięgę postu, której nie wypełniła, wtedy jego wali (opiekun, potomek) powinien pościć w jego imieniu. Zasada ta oparta jest na słowach Wysłannika Allaha (S), który mówił: "Ktokolwiek umrze i zostały mu dni postu, których nie wypełnił, wtedy niech jego wali pości za niego." [Buhari i Muslim].
Ktokolwiek umrze i ma do wypełnienia przesięgę postu, dozwolone jest, aby ta sama ilość ludzi pościła tę samą ilość dni, które on musiał wypełnić.

15. Kaffarah (pokuta za złamanie postu) i Fidyah (okup za niezdolność do postu)
Kaffarah (Pokuta)
1. Wcześniej wspomnieliśmy hadis Abu Hurajry o osobie, która miała umyślny stosunek płciowy podczas dnia w miesiącu Ramadan.
Na podstawie tamtego hadisu ustalono, iż musiała ona nadrobić ten dzień, jak również zrobić kaffarah (pokutę). Pokuta ta polegała na:
I) - uwolnieniu niewolnika,
II) - w przypadki braku (I), poście przez dwa kolejne miesiące,
III) - w przypadku niemożliwości (II), nakarmieniu sześćdziesięciu biednych ludzi (miskin).
Powiedziane jest również, iż rodzaj kaffarah (pokuty) w przypadku umyślnego stosunku płciowego podczas dnia w miesiącu Ramadan, można wybrać spośród trzech wymienionych wyżej czynności.
Jakkolwiek, większość uczonych uważa, iż rodzaj pokuty w tym przypadku jest wyraźnie określony i jeżeli pierwszy przypadek nie jest możliwy, wtedy dopiero w grę wchodzi drugi i tak dalej. Druga opinia wydaje się być bardziej autentyczna.

2. Ktokolwiek musi zrobić kaffarah (pokutę) i nie jest w stanie wykonać jakiejkolwiek czynności przypisanej przez hadis tzn. nie jest w stanie uwolnić niewolnika, pościć dwa kolejne miesiące, ani nie może nakarmić sześćdziesięciu miskin (biednych ludzi), nie ponosi żadnej odpowiedzialności, gdyż nie jest w stanie jej ponieść. Zasada zostosowana w tym przypadku mówi, iż nie ma odpowiedzialności bez możliwości, jak Allah (T) objawił:
Bóg nie nakłada na duszę niczego więcej nad jej możliwości. (...) (Sura Al-Baqarah (Krowa), 186, [2 : 286]).
Zasada ta zawarta jest też w tym samym hadisie Wysłannika (S), kiedy to człowiek odpowiedział, iż nie jest w stanie wykonać tego, co żąda Wysłannik (S).
3. Kaffarah (pokuta) nie obowiązuje kobiet, ponieważ sytuacja wskazana w hadisie zaszła pomiędzy mężczyzną a jego żoną, a Wysłannik (S) nakazał kaffarah (pokutę) tylko dla niego. A Allah wie najlepiej.

Al Fidyah (Okup)
1. Zasady postu dla kobiet brzemiennych i karmiących piersią są takie same, jeżeli każda z nich obawia się o swój stan zdrowia albo dziecka: mogą one złamać post i za każdy odpuszczony dzień nakarmić jedną biedną osobę (miskin).
Ibn Abbas (R) przekazuje: Kiedy werset: "(...) I ktokolwiek spośród was rozpozna ów miesiąc niech pości. (...) " został objawiony, mężczyźni i kobiety w podeszłym wieku niezdolni do postu, jak również kobiety brzemienne i karmiące piersią obawiające się o siebie i dziecko, mogli jeść w Ramadanie, ale musieli nakarmić jedną biedną osobę za każdy opuszczony dzień.
2. Mężczyźni i kobiety w podeszłym wieku mogą jeść podczas Ramadanu, ale powinni nakarmić jedną biedną osobę za każdy opuszczony dzień postu.

16. Id Al Fitr
"W każdym narodzie obchodzi się jakieś święto, a to (id) jest naszym świętem." - powiedział Wysłannik (S) do Abu Bakra (R). [Buhari i Muslim]. Określenie "nasze święto" jest bardzo ważne, ponieważ pokazuje, iż jest to święto Muzułmanów i jest ono oparte wyłącznie o prawo muzułmańskie - szariat. Odkąd święta zazwyczaj określane są według tradycji religijnej, ważną rzeczą jest, abyśmy demonstrowali podczas naszego świętowania wielką wspólną radość, abyśmy odczuli, iż jest to nasze święto i że są one różne od świąt muszrików (politeistów). Nie obchodzimy pogańskich świąt, takich jak np. Boże Narodzenie czy Hanuka. Nasza wdzięczność okazywana jest wyłącznie Allahowi (T).
Wysłannik (S) wiele razy w swoich wypowiedział nakazywał, abyśmy odróżniali się w stosunku do muszrików. Szczególnie w przypadku tych dwóch świąt (idów) chciał, abyśmy zaznaczyli swoją odmienność. Dlatego też, po tym jak zobaczył mieszkańców Medyny, obchodzących przed Islamem dwa święta, powiedział: "Allah dał wam lepsze niż tamte (święta): Id Al Adha (Święto Ofiarownia) i Id Al Fitr (Święto Zakończenia Postu)." [Ahmad, Abu Dawud i Nasa'i].
Id Al Adha obchodzi się po zakończeniu Hadżdżu (Pielgrzymki), natomiast Id Al Fitr po zakończeniu Ramadanu. Nie jest zatem zaskoczeniem, iż powinniśmy je hucznie i demonstracyjne obchodzić. Na podstawie tych jasnych faktów, muzułmańscy uczeni przywiązują wielką wagę do koncepcji odróżniania się od muszrików w obchodzeniu naszych świąt.
Jest tak, ponieważ wszelkie ceremonie mają duży wpływ na nasze umysły i zachowania. Odróżniać się w naszym obchodzeniu świąt oznacza również, iż nie powiniśmy uczestniczyć w w ceremoniach politeistów podczas ich świąt. Umar (R) powiedział: "Nie uczcie się języków politeistów - bez wyraźnej konieczności - ani nie wchodźcie do ich świątyń podczas ich świąt, gdyż dosięga ich gniew Allaha (T) [Bajhaqi].
Muzułmanie mogą również pościć w dniach świąt politeistycznych. Umm Salamah (R) przekazuje, iż Wysłannik (S) miał w zwyczaju pościć w soboty i niedziele. Kiedy zapytano go o powód, odpowiedział: "Są to dwa dni świąteczne muszrików, a ja chciałbym być wobec nich w opozycji. [Ahmad i Nasai].
Aby właściwie zrozumieć kocepcję odróżniania się od muszrików, rzeczą niezwykle ważną jest - jeśli chcemy rzeczywiście odróżniać się od muszrików w naszych ceremoniach, w sposób jaki był określony przez Wysłannika (S) - stosowanie Sunny w sposób dosłowny. To gwarantuje nam, iż będziemy prawdziwymi naśladowcami Wysłannika (S).
A zatem, jeśli chcemy być jego naśladowcami, to powinniśmy wystrzegać się innowacji (bid'ah) w tych ceremoniach. Innowacje (bid'ah) pojawiają się kosztem Sunny, zastępując ją. Ibn Tajmijah mówił: "W sercu nie ma miejsca na Sunnę i bid'ah." [Al Iqtida]. Allah (T) objawił:
Powiedz: "Jeśli kochacie Boga, to postępujcie za mną! Wtedy i Bóg będzie was miłował i przebaczy wam wasze grzechy. Bóg jest przebaczający, litościwy!" [Sura Ali Imran - Rodzina Imrana, 31, (3 : 31)].
Poniżej przedstawione są niektóre praktyki z Sunny Wysłannika (S) dotyczące świąt (id'ów), które muzułmanie powinni stosować. Przedstawione sa również niektóre innowacje (bid'ah), których należy unikać. Rzeczą ważną jest praktykowanie Sunny id'ów, gdyż od tego zależy czy rzeczywiście nasze święta będą się odróżniały od świąt muszrików.

Sunna świąt (id'ów)
1) Sunną jest podczas id'u założyć najlepsze ubrania jakie posiadamy. Przekazuje się, iż praktykował to Ibn Umar wraz z innymi Towarzyszami Wysłannika (S). [Fath al Bari].
2) Jest obowiązkiem (wadżib) odbyć modlitwę Id Al Fitr. Wysłannikowi (S) i jego Towarzyszom nigdy nie zdarzyło się, aby jej nie odbyli. Było nawet tak, iż ludzie gromadzili się na tę modlitwę, nie wyłączając kobiet z okresem, dzieci i starych ludzi. [Buhari i Muslim].
3) Sunną jest spożycie daktyli przed wyjściem na modlitwę świąteczną, aby pokazać, iż nie pościmy. "Wysłannik (S) miał w zwyczaju nie wychodzić na modlitwę id'ową, zanim nie zjadł kilku daktyli." [Buhari i Ahmad].
4) Sunną jest recytacja Takbiru na głos po opuszczeniu domu na modlitwę id'ową. Wysłannik miał w zwyczaju recytować to do zakończenia modlitwy. [Silsilat Al Ahadis As Sunnah].
5) Nie ma żadnego hadisu, mówiącego dokładnie co Rasulullah (S) recytował w drodze na modlitwę, ale Ibn Mas'ud w czasie Takbiru recytował następujące wyrażenia:
Allahu Akbar (dwa razy) [Allah jest większy]
La Ilaha Illallaha [Nie ma bóstwa godnego czci, z wyjątkiem Allaha]
Allahu Akbar (dwa razy) [Allah jest większy];
Wa Lillahil Hamd; [Cała chwała należy do Niego]
[Przekazane przez Ibn Abi Szajbah].
6) Sunną podczas modlitwy Id Al Fitr jest odbycie jej w musalli (miejscu odkrytym) i nie w meczecie (masdżidzie). Wysłannik (S) nigdy nie odmawiał modlitwy świątecznej w meczecie. Abu Sa'id (R) relacjonuje: "Wysłannik (S) miał w zwyczaju w dniu Id Al Fitr i Id Al Adha iść do musalli i i pierwszą rzeczą, którą robił, była modlitwa." [Buhari i Muslim].
7) Nie wykonuje się ani azanu, ani ikamy przed modlitwą id'ową. [Muslim].
8) Ibn Abbas relacjonuje: "Wysłannik (S) modlił się dwa rak'aty w czasie modlitwy świątecznej. Nie modlił się ani przed tym, ani po tym." [Buhari].
9) Dżabir (R) relacjonuje: "Wysłannik (S) miał w zwyczaju wracać z modlitwy Id Al Fitr inną drogą niż ta, którą szedł na nią." [Buhari].
10) Dozwolone jest słuchanie pieśni (bez muzyki) w dniach świątecznych, szczególnie dla dzieci. [Buhari i Muslim].

Innowacje (bid'ah) świąteczne
Innowacją (bid'ah) w religii jest:
1) Golenie brody specjalnie na id. Wysłannik (S) nakazał nam noszenie bród. To wstyd, że w tym wielkim dniu, w którym Muzułmanie powinni odróżniać się od muszrików, niektórzy golą brody i upodabniają się do nich w ten sposób.
2) Upodabniać się pod względem zachowań i ubioru do muszrików, a także podawać rękę kobiecie. Wysłannik (S) powiedział: "Lepszym jest dla mężczyzny ukłucie głowy igłą niż dotyk kobiety, która jest dla niego zakazana." [Silsilat Al Ahadis As Sunnah].
3) Słuchać muzyki w czasie święta. Wysłannik (S) powiedział: "W mojej ummie bedą ludzie, którzy będą uważać, iż cudzołóstwo, jedwabne ubrania dla mężczyzn, picie alkoholu (al - khamr), a także instrumety muzyczne są dozwolone." [Buhari, Abu Dawud i Bajhaqi].
4) Nie używanie hidżabu przez kobiety. Poprzez zrzucenie hidżabu, co jest wielkim grzechem, celebruje się święto.
5) Odwiedzanie cmentarzy, specjalnie na id. Dozwolone jest odwiedzanie cmentarzy przez cały rok, zatem nie powinno sie tego robić specjalnie w id.
6) Marnotrawstwo pieniędzy i przesada w jedzeniu, zamiast pomoc biednym.
Prosimy Allaha (T), aby pomógł nam uniknąć bid'ah i wskazał nam drogę w przestrzeganiu Sunny Wysłannika (S).

17. Jak płacić Zakat Al Fitr?
Ramadan, dziewiąty miesiąc w kalendarzu muzułmańskim (wg Hidżry) jest miesiącem znanym z:
1) Sijamu: postu (czyli powstrzymywania się od jedzenia, picia, stosunków seksualnych, a także bezwzględniejszego unikania kłamstwa, plotek, oszczerstw, próżnej mowy, walki, która nie jest na drodze Allaha etc., jak również abstynencji od palenia, muzyki, filmów, niepotrzebnego oglądania telewizji, przekleństw, etc., od świtu do zmierzchu).
2) Modlitwy Tarawih: zamiennika dla modlitwy nocnej - Tahadżdżut, która jest odprawiana jako wielokrotność dwóch rak'atów, jednak nie więcej niż osiem rak'atów.
Jednak oprócz intesywniejszej praktyki taqwa (bojaźni i świadomości Allaha), pozbycia się pewnych ułatwień życiowych na kilka godzin, bycia bardziej wyczulonym jest jeszcze parę innych aktów czci praktykowanych w Ramadanie. Najbardziej szlachetnym jest Zakat Al Fitr, zwany też Sadaqat Al Fitr. Fitr oznacza zakończenie postu: zakat jest podatkiem jałmużnym, który oznacza dosłownie oczyszczenie, wzrost, a sadaqa oznacza wkład lub dar. Zapłacenie Zakat Al Fitr jest obowiązkowe dla każdego muzułmanina.

Kto powinien zapłacić Zakat Al Fitr?
Ibn Umar relacjonuje, iż Wysłannik Allaha przypisał płacenie Zakat Al Fitr każdemu muzułmaninowi: niewolnikowi, wolnej osobie, mężczyźnie, kobiecie, młodym i starszym [Buhari tom I nr 579, Muslim nr 2149, Abu Dawud nr 1608]. Głowa domu może przekazać całość Zakat Al Fitr przysługującą z jego domu. Sadaqat Al Fitr jest obowiązkowy nawet dla osoby, która przyjęła Islam w ostatnich sekundach Ramadanu.
Sytuacja jest podobna w przypadku, gdy kobieta urodzi dziecko. Z kolei, w przypadku, gdy ktoś umrze przed zakończeniem Ramadanu, jego lub jej spadkobiercy są zwolnieni od zapłacenia w imieniu zmarłego.

Kiedy powinno się zapłacić?
Zakat Al Fitr powinien zostać zapłacony przed modlitwą świąteczną. Jeżeli ktoś nie zdąży zapłacić, bez istotnego powodu, przed modlitwą, to późniejsze wpłacenie nie jest liczone jako zakat, lecz jako sadaqa (jałmużna).
Nafi' przekazuje, iż Umar miał w zwyczaju płacić dzień lub dwa przed modlitwą id'ową [Buhari, Muslim, Abu Dawud]. Ktokolwiek zapłaci fitr po modlitwie id'owej nie otrzyma należnego błogosławieństwa, ponieważ będzie to traktowane jako zwykła sadaqa [zob. Abu Dawud nr 1605].
Szczególnie zaleca się zapłacenie Zakat Al Fitr przed modlitwą, ponieważ oczyszcza to poszczącego z grzechu próżnych uczynków i mowy w okresie Ramadanu [Abu Dawud nr 1605] jak również przekazanie go odpowiednim osobom w czasie świąt.

Jaka jest jego wartość?
Wartość Zakat Al Fitr określa jednostka jednego "sa" (dwie garście/kilo/40gr/4.5 lbs/112 oz/zlewki) daktyli, jęczmienia, rodzynków, sera, ziaren pszenicy [zob. Muslim nr 2151 i 2154]. Niektórzy uczeni twierdzą, iż każdy rodzaj pożywienia, charakterystyczny dla danego regionu może być użyty do określenia Zakat Al Fitr np.: mąka, wołowina lub mleko w Stanach Zjednoczonych.

W jaki sposób powinien być dawany?
Rzeczy inne niż pożywienie, takie jak pieniądze, ubranie, meble, itd. nie mogą być dawane jako Zakat Al Fitr, ponieważ jest to sprzeczne z tym, co nakazał nam Wysłannik (S) i z wolą Allaha. Wysłannik (S) powiedział: "Ktokolwiek wprowadza cokolwiek w tę naszą sprawę (din - wiara), będzie miał to odrzucone." [Buhari tom 3 nr 861, Muslim nr 4266, Abu Dawud nr 4589].
Zapłacenie Zakat Al Fitr jest aktem czci, a każdy akt czci jest określony przez Al-Qur'an i autentyczną Sunnę. Dlatego też, dodawanie czegokolwiek, odejmowanie lub zmienianie jakiegolowiek aktu czci jest innowacją (bid'ah), a każda innowacja ostatecznie prowadzi do ognia. [zob. Abu Dawud nr 4590].
Płacenie Zakat Al Fitr nie w pieniądzach jest Sunną At Turkiją (działaniem, którego zaniechanie jest Sunną Wysłannika). Pieniądze istniały i były używane w czasach Wysłannika, ale zarówno on, ani jego Towarzysze ani Następcy Towarzyszy (Tabi'uni) nie płacili fitr pieniędzmi. Z pewnością Wysłannik (S) był, jest i zawsze będzie najlepszym spośród wierzących, a jego Towarzysze oraz Następcy Towarzyszy są najlepszą generacją, która zrozumiała i praktykowała Islam [zob. sura 4:115 i 3:110, Buhari tom 3 i 5, Abu Dawud nr 4586]. A zatem, jeżeli on, jak również oni nie płacili Sadaqat Al Fitr pieniędzmi, dlaczego powinni robić to inni?

18. Czy Ramadan kończy się wraz z Id Al Fitr?
Większość Muzułmanów na pytanie, czy Ramadan kończy się wraz z Id Al Fitr odpowiedziałoby twierdząco. Jeśli chodzi o zalecenia dotyczące powstrzymywania się od jedzenia, picia i stosunków seksulanych z naszymi małżonkami, to ustalenie tego jest łatwe na podstawie Al-Qur'anu i Sunny. Jednakże, gdy przyjrzymy się niektórym powodom, dla których miesiąc Ramadan jest błogosławieństwem, zobaczymy, iż lekcje, które wynosimy powinny być z nami codziennie przez cały rok.
Po pierwsze, fakt, iż przez cały dzień od świtu do zachodu słońca odmawiamy sobie wypełniania normalnych potrzeb i przyjemności Tego świata, hartuje nas i dyscyplinuje. Umożliwia to nam (jeśli Allah pozwoli) rozwinąć najcenniejszą cnotę cierpliwości. Allah (T) objawił nam w Al Qur'anie:
O wy, którzy wierzycie! Poszukujcie pomocy w cierpliwości i modlitwie! Zaprawdę, Bóg jest z cierpliwymi! [Sura Baqarah - Krowa, 153 (2:153)].
Pamiętając, iż powiniśmy stosować się do przykazań Allaha (T) uświadamiamy sobie nasz cel w życiu, który polega na ciągłym zadowalaniu Allaha. Ramadan pomaga nam utrzymać nasze potrzeby w posłuszeństwie wobec Allaha i uświadamia nam, iż Jego Wskazówki są największym miłosierdziem. Allah (T) objawił nam w Al Qur'anie:
O ludzie! Przyszło do was napomnienie od waszego Pana; i uleczenie tego, co jest w piersiach, i droga prosta, i miłosierdzie dla wierzących. Powiedz: "Łaską Boga i Jego miłosierdziem niech się oni radują! To jest lepsze od tego, co zbierają!" [Sura Junus, 57-58, (10: 57-58)].
W czasie Ramadanu nie tylko uświadamiamy sobie, iż posłuszeństwo wobec Allaha (T) jest największą radością, ale także przeżywamy i doświadczamy tego w sposób bardziej intensywny, powstrzymując nasze żądze każdego dnia w okresie błogosławionego miesiąca. Posłuszeństwo wobec Allaha (T) wypełnione miłością i pokorą, który jest istotą czci, staje się punktem, w którym skupia się nasze życie. Z tego powodu, kiedy pada pytanie o koniec Ramadanu, zauważamy, iż jego duch, tak naprawdę, nigdy nie kończy się i powienien trwać i wypełniać nasze życie przez cały rok. Uświadamiamy sobie, iż jest to jeszcze jeden kamień milowy, jakże istotny, na drodze do islamu, który został ustanowiony, aby pomóc nam osiągnąć nasz cel w tym życiu. A zatem Ramadan poprzez podtrzymywanie cnoty cierpliwości, skupianie naszych wyobrażeń na Wskazówkach i Miłosierdziu Allaha (T), harmonijne kształtowanie naszej woli, abyśmy czcili Allaha krystalizuje w nas rodzaj charakteru potrzebnego, aby rzeczywiście trzymać się Drogi Allaha. To dążenie, aby utrzymać się na Drodze Allaha (T) lub innymi słowy dżihad, powinno dotykać każdego aspektu naszego życia. Allah (T) objawia nam w Al Qur'anie:
Ci, którzy uwierzyli, ci, którzy wywędrowali wspólnie, ci, którzy walczyli na drodze Boga swoim majątkiem i swoimi duszami, będą mieli najwyższy stopień u Boga - oni są tymi, którzy osiągnęli sukces! [Sura Tawbah-Skrucha, 20, (9:20)].
Ale dżihad ten nie jest po to, abyśmy rzucali się ślepo w wir walki albo igrali nierozważnie pełni żarliwej namiętności. Szczytny cel utrzymania się na Drodze Allaha (T) powinien odzwierciedlać lekcje wyniesione z Ramadanu. Potrzebujemy cierpliwości i wstrzemięźliwości; potrzebujemy wiedzy na temat Wskazówek i Nakazów Allaha (T), nauczanych i praktykowanych przez Wysłannika Allaha (T), a także musimy okazać posłuszeństwo wobec Allaha (T) i Jego Wysłannika (S) w sposób szczery i wierny, niezależnie od ekscesów, które mogą być skutkiem naszych namiętności. Dlatego też, wraz z końcem Ramadanu nie pozbawiajmy się tego wielkiego błogosławieństwa sądząc, iż to już koniec i wracając do swoich dawnych manier. Utrzymajmy, inszallah, te Wskazówki i Miłosierdzie Allaha (T), ukształtujmy życie wokół nich i stańmy się ludźmi godnymi imienia Muzułmanów!

Autor: Abu Abdillah Muhammad Al Jibaly
Tłumaczenie: Farhat Khan