Sześciolatka w kusej spódniczce idzie z ojcem na spacer po Nowym Świecie. Świeci słońce, jest ciepło i przyjemnie. Dziewczynka wdzięcznie pozuje do fotografii. Ojciec robi jej zdjęcie, potem sam je wywołuje. Jest lato 1938 r. Czy przypuszczają, że niebawem ich świat runie pod naporem totalnego zła? Bo Irenka, dziewczynka ze zdjęcia, niedługo później nie będzie mogła swobodnie chodzić po Warszawie. A tysiące takich jak ona żydowskich dzieci nie przeżyje wojny. Irenka przeżyje, również dzięki zaradności ojca i pomocy wielu ludzi. A zdjęcie przetrwa dramatyczne dzieje. I będzie wielką pamiątką w archiwum Irenki, która od czasów wybuchu wojny jest Barbarą…

Beztroskie życie Irenki

Pani Barbara mieszka na warszawskiej Pradze. Malutkie, schludne mieszkanko zupełnie jej wystarcza. Tylko trudno już schodzić po schodach – pomaga więc dobra opiekunka. Stara się zachowywać aktywność mimo 89 lat. Bo – jak mówi – warto być sprawną i warto dbać o zdrowie. Uśmiecha się łagodnie, ciepło. A w oczach ma spokój: nic, czego doświadczyła, co widziała, nie zniszczyło jej życia. Na przekór tym, którzy chcieli takie dzieci jak ona wyeliminować na zawsze…