"Czasem nierobienie nic to bardzo dużo."

Dobrze, że takiej postawy nie przyjęli apostołowie/pierwsi chrześcijanie. Że nie wykazali się jedynie ignorancją wobec słów Mistrza - Pana Jezusa, jaką wielu dziś się wykazuje, ale szli nie zważając na trudy, choroby, prześladowania i za wiarę śmiercią męczeńska umierali... bo inaczej, jak wtedy wyglądałby Kościół?

"Kazdy z nas moze kiedys bedzie wybieral czy woli miec glowe polaczona z korpusem czy Jezusa. I daj Boze wtedy, zeby nasz obraz siebie jako bohaterow nie okazal sie tylko zludzeniem."

Kto wie, może już nie długo tak będzie (patrząc na to, jak szybko postępuje islamizacja Europy, bo ta nie przeciwdziała temu i wręcz wypiera się swoich chrześcijańskich korzeni!). Daj Panie Jezu nam słabym, by w takiej chwili nie zwątpić, nie zejść z drogi, którą Ty sam jesteś.

Przypomniały mi się takie słowa:

"Znam twoje czyny, że ani zimny, ani gorący nie jesteś. Obyś był zimny albo gorący! A tak, skoro jesteś letni i ani gorący, ani zimny, chcę cię wyrzucić z mych ust." (Ap 3,15-16)

No właśnie...

"Chyba już nikt w kościele nie chce mówić prawdy o prześladowaniach chrześcijan."

Nie tylko mówić, a przede wszystkim prześladowanym być. A przecież sam Pan Jezus mówił, że świat będzie chrześcijan nienawidził. Prześladowania były i będą. Kto chce być uczniem Chrystusa, musi być gotowym na cierpienia. Umrzeć śmiercią męczeńską, tak jak umierał Pan - Jezus Chrystus, było wielce chwalebnym.