Jemen

Jako jeden z najbiedniejszych i najsłabiej rozwijających się krajów świata, Jemen stanowi kontrast do zamożnych państw na Półwyspie Arabskim.

Jemen   The World Factbook CIA/wikipedia (PD) Jemen

Jemen
posłuchaj audycji ks. dr Adama Wąsa SVD nagranej dla Radia Watykańskiego

O ile podstawą gospodarki jego sąsiadów – i nie tylko tych bezpośrednich, czyli Arabii Saudyjskiej i Omanu – jest ropa naftowa, o tyle ludność Jemenu żyje głównie z rolnictwa. Korzystne położenie nad Morzem Arabskim, Zatoką Adeńską i Morzem Czerwonym oraz żyzna gleba sprawiły, że tereny te zamieszkiwane były już od bardzo dawna, tworząc jedną z najstarszych cywilizacji na Bliskim Wschodzie. W starożytności uznawano je nawet za tzw. „Arabię Szczęśliwą”, Arabia Felix, co przyczyniło się później do nazwania tej części świata „Jeman”, od arab. yumn, „szczęście”.

Tradycja łączy ten kraj z biblijną postacią syna Noego Sema,  któremu przypisuje się założenie miasta Sana (współczesnej stolicy kraju). W okresie od X/IX – II wieku p.n.e. na terenach obecnego Jemenu istniało słynne Królestwo Saby. Przez tereny Jemenu przebiegała też znana starożytna droga handlowa, nazywana szlakiem kadzidła i mirry. W swej bogatej historii poszczególnymi częściami Jemenu władały różne ludy: Rzymianie, Himjaryci, Abisyńczycy i Persowie.

Ostatecznie w VII wieku całe terytorium Jemenu zostało opanowane przez Arabów, a w XVI wieku stało się częścią imperium osmańskiego. W burzliwej historii tego kraju widoczny jest wyraźny podział na część północną i południową. Za decydujący o podziale uważa się rok 1728, kiedy południowe sunickie plemiona szafiickie oddzieliły się od dominujących na północy szyickich zajdytów. Po I wojnie światowej w jednej części powstał  niepodległy Jemen Północny, który w 1962 roku przyjął nazwę Jemeńskiej Republiki Arabskiej. Natomiast w części południowej protektorat brytyjski trwał aż do 1967 roku, a dopiero po jego upadku powstało nowe państwo – prosowiecka Ludowo-Demokratyczna Republika Demokratyczna (potocznie Jemen Południowy).

W 1990 roku doszło ostatecznie do zjednoczenia obu części i utworzenia współczesnego państwa jemeńskiego, którego oficjalna nazwa brzmi Republika Jemeńska (Al-Dżumhurijja al-Jamanijja). W 1994 roku strona południowa podjęła nieudaną próbę odłączenia się. Aktualna polityka państwa charakteryzuje się umiarkowanym otwarciem na Zachód, co wywołuje jednak ostrą krytykę środowisk fundamentalistycznych, które stają się coraz silniejsze.

W Jemenie żyje ponad 23 miliony mieszkańców, będących w niemalże 100% arabskiego pochodzenia. Sporadycznie spotyka się Afrykanów, Hindusów czy Europejczyków. Prawie wszyscy Jemeńczycy wyznają islam, który jest religią państwową. Muzułmanie dzielą się prawie równo na sunnitów (niewiele ponad 50%) i szyitów. Wśród tych drugich dominują zajdyci, ale można spotkać również imamitów i ismailitów.

Może warto w tym miejscu przypomnieć, że zajdyci to ugrupowanie szyickie, które  przyjmuje istnienie pięciu imamów (w odróżnieniu od imamitów uznających ich dwunastu). Nazwa ugrupowania pochodzi od ostatniego imama Zajda Ibn Alego, który w 739 roku zorganizował powstanie przeciw Umajjadom i poniósł śmierć. Jego zwolennicy wyznają zasadę, że na czele wspólnoty muzułmańskiej może stanąć każdy potomek Alego, który zdobędzie władzę siłą. Ekstremalnemu radykalizmowi w pojmowaniu władzy towarzyszy jednak pewien rodzaj tolerancji wobec innych.

Jemen należy do silnie konserwatywnych krajów islamskich. Znajduje to wyraz m.in. w urzeczywistnianiu prawa szariatu, tradycyjnie muzułmańskim traktowaniu kobiet oraz sposobie zachowania i ubioru (szczególnie kobiet). W Jemenie muzułmanom nie wolno zmieniać religii, a za złamanie tego przepisu grozi nawet kara śmierci. Obowiązuje również całkowity zakaz spożywania alkoholu i wieprzowiny. Poza tym w społeczeństwie dominuje wiele zwyczajów niezwiązanych z przesłaniem religijnym, jak na przykład używanie wyłącznie prawej ręki do wykonywania określonych czynności, czy też spożywanie pokarmu rękoma z jednego, wspólnego naczynia.

Organizacje praw człowieka zwracają uwagę na niski poziom bezpieczeństwa i ogromne zagrożenie porwaniami, a także na trudną sytuację chrześcijan w tym kraju. W 1998 roku w stołecznym szpitalu szaleniec zamordował trzy siostry ze Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia. W czerwcu bieżącego roku świat obiegła tragiczna wiadomość, najpierw o uprowadzeniu dziewięciu obcokrajowców (w tym kobiet i dzieci),  a następnie zamordowaniu trzech kobiet, odbywających praktykę w szpitalu w Sanie. Uważa się, że zabójstwo dwóch Niemek (protestantek) mogło mieć podłoże religijne. Restrykcje dotykają również członków innych grup wyznaniowych. Znany jest przypadek aresztowania w czerwcu 2008 roku sześciu irańskich wyznawców bahaizmu, którym postawiono zarzut przynależności do organizacji wywrotowej, mimo iż ten ruch religijny nie jest w Jemenie oficjalnie zakazany.

Chrześcijanami w Jemenie są wyłącznie obcokrajowcy i jest ich niewielu. Ze strachu przed restrykcjami i grożącą karą śmierci za przejście z islamu na chrześcijaństwo jemeńscy chrześcijanie pozostają anonimowi. Wobec zakazu prowadzenia jakiejkolwiek działalności misyjnej Jemen pozostaje wśród tych krajów świata, dokąd przesłanie ewangeliczne dociera w znikomym stopniu.  Przedstawiciele bardziej umiarkowanych środowisk jemeńskich winą za porwania, aresztowania i ograniczanie wolności wyznania, które gwarantuje jemeńska konstytucja, obarczają skrajne ugrupowania islamskie, zdobywające w Jemenie coraz większe wpływy.

 

Pieniężno, lipiec 2009

«« | « | 1 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg