Muzułmanin o dżihad: Święta wojna

Nie wolno mi jednak tak bardzo uprościć tej sprawy, ponieważ zjawisko, które zachodni orientaliści określili błędnym sformułowaniem "święta wojna", rzeczywiście istniało w islamie: umotywowane religijnie prowadzenie wojen przeciwko wyznawcom innych religii.

Aby dać odpowiedź na związane z tym, bardzo poważne pytanie o ewentualną strukturalną agresywność i skłonność islamu do przemocy, mógłbym sobie również pomóc poprzez przesunięcie rozważań na płaszczyznę lingwistyczną, a mianowicie wskazując na znaczeniową złożoność słowa "dżihad", użytego w Koranie na oznaczenie "walki".

Co to jednak da, jeśli uda mi się udowodnić, że formuła "dżihad fi-s-sabil Allah" (wysiłek na drodze Boga) rozumiana jest również - na przykład przez sufich - jako dążenie do moralnego oczyszczenia; że dzisiaj pod pojęciem "wielkiego dżihadu" rozumie się walkę z własną słabością moralną, a nie przeciwko poganom i innym czcicielom bożków. Te prawdy nie zmienią bowiem faktu, że słowo "dżihad" było na przestrzeni islamskiej historii rozumiane również, a właściwie przeważnie, jako walka o charakterze militarnym - i takie rozumienie ma oparcie w tekście Koranu. W średniowieczu "dżihad" w tym znaczeniu było nawet, przez niektórych, postrzegane jako dodatkowy, szósty filar islamu - obok pięciu kanonicznych podstawowych obowiązków każdego muzułmanina.

Dopiero niedawno na ten fakt w sposób zupełnie bezwzględny wskazał ojciec Hans Vöcking, próbując {niem.191} przy tym postawić muzułmanów przed prawdziwym dylematem: "Kto interpretuje dżihad jedynie jako wojnę obronną albo też jako indywidualny wysiłek moralny, ten przeczy zarówno wypowiedziom Koranu, jak i rozwojowi ortodoksyjnej doktryny sunnickiej." (1)

Innymi słowy: jeśli współczesny muzułmanin wypowiada się przeciwko ofensywnej wojnie prowadzonej w celu upowszechnienia islamu, to wprawdzie wykazuje się on pokojowym nastawieniem, ale za to nie jest muzułmaninem. Jeśli zaś, z drugiej strony, jest muzułmaninem, to nie może odżegnać się od owych, rzekomo wojowniczych wersetów Koranu (2), na których Vöcking opiera swoje twierdzenia:

"A kiedy miną święte miesiące,
wtedy zabijajcie bałwochwalców,
tam gdzie ich znajdziecie;
chwytajcie ich, oblegajcie
i przygotowujcie dla nich wszelkie zasadzki!" (9:5)

"O Proroku!
Walcz przeciwko niewiernym
i przeciwko obłudnikom
i bądź dla nich surowy!" (9:73)

"Kiedy więc spotkacie tych, którzy nie wierzą,
to uderzcie ich mieczem po szyi (...)" (47:4)