'Nasi starsi bracia w wierze"

[Jan Paweł II:] Postawa Kościoła wobec ludu Boga Starego Testamentu -Żydów - może być tylko jedna: są oni naszymi starszymi braćmi w wierze.

Przypominam sobie lata dzieciństwa, kiedy to w kościele parafialnym w moich rodzinnych Wadowicach słuchałem psalmu śpiewanego podczas wieczornej Mszy świętej:
Chwal, Jerozolimo, Pana,
chwal Boga twego, Syjonie!
Umacnia bowiem zawory bram twoich
i błogosławi synom twoim w tobie (Ps 147)

Wciąż brzmią mi w uszach te słowa i la melodia; zapamiętałem je na całe życie. A potem przyszło straszliwe doświadczenie drugiej wojny światowej i [niemiecka] okupacja, a także Holocaust, czyli eksterminacja Żydów tylko dlatego, że byli Żydami. Był to potworny wstrząs, który pozostał w pamięci wszystkich ludzi, którzy znaleźli się blisko tamtych wydarzeń.

Lecz później, gdy tylko miałem po temu okazję, mówiłem wszędzie o tej tragedii - być może najmocniej wyraziłem to podczas spotkania z przedstawicielami wspólnoty żydowskiej w Warszawie w 1987 roku. Powiedziałem im, że muszą świadczyć o tym, co przydarzyło się ich narodowi. [...]

Trzeba zrozumieć, że Żydzi, rozsiani przez dwa tysiące lat wśród różnych narodów świata, postanowili wrócić do ziemi swoich przodków. To ich prawo.

Prawo to jest uznawane nawet przez tych, którzy patrzą niechętnym wzrokiem na naród Izraela. Prawo to uznane zostało od samego początku także przez Stolicę Świętą, zaś akt ustanowienia stosunków dyplomatycznych z Izraelem stanowi po prostu międzynarodowe potwierdzenie istnienia tych stosunków.