Wobec islamu
Różaniec w islamie
Adam Wąs SVD

Niemuzułmanie odwiedzający kraje islamskie ze zdziwieniem patrzą na mężczyzn, którzy – niezależnie od miejsca i sytuacji – przesuwają zawieszone na sznurze paciorki.
Siedząc przy stoliku z kawą, dyskutując o polityce i biznesie lub w drodze na obowiązkową modlitwę do meczetu, muzułmanie bardzo często trzymają w ręku sznur z paciorkami, który – przez analogię do podobnej formy w katolicyzmie – nazywany jest różańcem. Nie jest to jednak określenie całkowicie poprawne, ponieważ różaniec nie jest „techniczną” nazwą ustalonej liczby związanych ze sobą paciorków, ale oznacza dla katolików określoną tradycję modlitewną. W tym kontekście należy wspomnieć, że modlitewne sznury z paciorkami stosowane są przez wyznawców kilku religii. Więcej:.

Dialog międzyreligijny
Papież do organizacji dialogu międzyreligijnego: Głośmy wspólnie prawdę o Bogu

Wiara zawsze jest przeżywana w obrębie kultury. Historia religii ukazuje, że wspólnota wierzących stopniowo zmierza do wierności Bogu, czerpiąc z kultury i kształtując napotykaną kulturę. Tę samą dynamikę odnajdujemy u poszczególnych wiernych wywodzących się z wielkich tradycji monoteistycznych. Więcej:.

Przemówienie Benedykta XVI w Muzeum Haszymidzkim i w meczecie im. Króla Husajna

Dostojni przyjaciele, dziś pragnę wspomnieć o zadaniu, które wskazałem przy wielu okazjach i które, jak mocno wierzę, chrześcijanie i muzułmanie mogą podjąć, zwłaszcza przez swój wkład do nauczania i badań naukowych oraz do służby publicznej. Więcej:.

Klasyka religioznawstwa
U źródeł teorii ofiary
fragment książki "Esej o naturze i funkcji ofiary" Henri'ego Huberta i Marcela Mauss'a; NOMOS 2005

Słowo ofiara sugeruje bezpośrednio ideę konsekracji (la consecration), co mogłoby wywołać wrażenie, że obu pojęć używa się wymienne. Nie ulega wątpliwości, że ofiara zawsze zakłada konsekrację. W każdym obrzędzie ofiarnym przedmiot przechodzi z dziedziny świeckiej do dziedziny religijnej, jest konsekrowany, poświęcony. Jednak nie wszystkie akty konsekracji są tej samej natury. Niektóre wyczerpują swe działanie na konsekrowanych przedmiotach, i to niezależnie od tego, czy chodzi o osobę, czy o rzecz. Więcej:.

Symbolika religijna
Młot Thora - Krzyż Chrystusa. Recepcja symbolu krzyża przez ludy germańskie w procesie chrystianizacji.
fragment artykułu Anny Prochowskiej-Sularz za kwartalnikiem religioznawczym Nomos, numer: "Szkice o symbolice religijnej"

Dla misjonarzy krzyż, jako znak zwycięstwa nad demonami, był orężem w walce z nieczystymi mocami, z którymi utożsamiano bóstwa pogańskie. Jak wytłumaczyć zatem istnienie formy do odlewu amuletów zarówno w kształcie krzyża, jak i młota Thora? Czy może być ona dowodem na pokojowe współistnienie symboli należących do odmiennych kultur, a mianowicie pogańskiej i chrześcijańskiej? Jak Germanie postrzegali znak krzyża? Czy znalezienie amuletów w kształcie młota Thora w grobach pochodzących z okresu chrystianizacji może oznaczać, że występowanie obok siebie tych dwóch symboli nie było przejawem synkretyzmu, lecz odpowiedzią pogan na propozycję przyjęcia nowej wiary? Czy młot Thora miał być symbolem religii pogańskiej w opozycji do krzyża, symbolu chrześcijaństwa, a wspomniane wyżej formy do odlewu ozdób zawdzięczamy sprytnym rzemieślnikom, którzy byli gotowi sprostać życzeniom klientów? Jak, z drugiej strony, wytłumaczyć pojawienie się znaku krzyża na zawieszkach w kształcie młota Thora? Więcej:.


Buddyzm
Problem “Boga” i Jezusa Chrystusa w buddyzmie
ks. dr Leonard Fic

Spośród wielkich religii pozachrześcijańskich “Nostra aetate” – po judaizmie, islamie i hinduizmie – z imienia wymienia także buddyzm. “Buddyzm – czytamy w Deklaracji – w różnych formach, uznaje całkowitą niewystarczalność tego zmiennego świata i naucza sposobów,którymi ludzie w duchu pobożności i ufności mogliby albo osiągnąć stan doskonałego wyzwolenia, albo dojść, czy to o własnych siłach, czy z wyższą pomocą, do najwyższego oświecenia”. Mówiąc o “różnych formach buddyzmu”, Deklaracja ma na uwadze to, że nie przedstawia on dzisiaj jednolitej całości. Już samo pojęcie “buddyzm”, podobnie jak “hinduizm”, ma charakter określenia zbiorowego, odnoszącego się do całości buddyjskiego świata religii. Napotykamy w tym świecie wciąż na sprzeczne ze sobą elementy. W swej istocie bowiem buddyzm jest fenomenem o charakterze heterogenicznym. Dostrzega się w nim szeroką skalę różnych form pobożności, począwszy od głęboko uduchowionej postaci medytacji transpersonalnej, a skończywszy na spokrewnionych z tantryzmem kultowych praktykach lamaizmu. Więcej:.