Dialog międzyreligijny
Rabin Abraham z Warszawy
ks. Tomasz Jaklewicz

– Znaczenie jednego takiego życia jest w oczach Boga tak ogromne, że przywraca równowagęw świecie – napisał po śmierci Heschela jezuita Daniel Berrigan. Heschel ze szczególną troską mówił o konieczności dialogu judaizmu i chrześcijaństwa. Mówił: „Potrzebne jest i porozumienie, i odrębność. Musimy pielęgnować swoją odmienność, ale również wzajemną troskę o siebie, wzajemny szacunek, zrozumienie i współpracę. (…) Czyż nie jest naszą powinnością wzajemna pomoc w zwalczaniu zatwardziałości serc, w pielęgnowaniu poczucia tajemnicy i zadziwienia, w otwieraniu drzwi dla świętości?”. Więcej:.



Poznawać Judaizm
Przy jednym stole
O judaizmie i dialogu chrześcijańsko-żydowskim z Michaelem Schudrichem, Naczelnym Rabinem Polski, rozmawiają Sylwester Strzałkowski i Dominika Szczawińska

Żyjemy w XXI wieku, ale to jest ta sama religia co 4 tysiące lat temu. Ta sama Tora (Pięć Ksiąg Mojżeszowych), te same 613 przykazań, czyli micwot, i to samo podstawowe wyzwanie dla człowieka, by pełnił wolę Boga. I to jest wyzwanie nie tylko dla żydów, ale dla każdego człowieka. Najważniejszy cel to odpowiedź na pytanie: jak ja mogę poprawić sam siebie, w jaki sposób mogę być bardziej „moralny” dzisiaj, niż byłem wczoraj. Nigdy człowiek nie może mówić: jestem, kim jestem, nie mogę tego zmienić. Wydaje mi się, że każdy człowiek powinien pytać siebie przed snem: w jaki sposób ja pomogłem dzisiaj światu być lepszym. Więcej:.


Wobec Islamu
Muzułmańskie zwyczaje: obrzezanie
Adam Wąs SVD

Obrzezanie było znane na Półwyspie Arabskim już przed pojawieniem się islamu. Jako rytuał przejścia praktykowano je zwłaszcza w społeczeństwach tradycyjnych. Muzułmanie uznali je za swoje i włączyli do zasad religijnych. Do tego stopnia, że rytuał ten stał się istotnym elementem islamskiej tożsamości. Hadisy opisują obrzezanie (hitan) jako powszechną praktykę wczesnej gminy muzułmańskiej. Wymieniają też liczne postacie, które poddały się temu rytuałowi, wskazując szczególnie na – obrzezanego w wieku 80 lat – Abrahama. Wśród muzułmanów panuje powszechne przekonanie, że dopiero po obrzezaniu muzułmanin staje się pełnowartościowym członkiem wspólnoty. Dotyczy to również konwertytów, od których wymaga się obrzezania jako warunku przejścia na islam. Więcej:.

Dialog międzyreligijny
Kardynał w jesziwie, rabin na ambonie
Joanna Pietrzak-Thébault

Które słowa wyszły spod pióra kardynała, które rabina? Nie zawsze łatwo to rozpoznać i w trakcie lektury książki wielokrotnie powracałam do początku akapitu, by upewnić się, czyje myśli akurat czytam…
To jak lekcja dla każdego czytelnika, by nie bał się zadawać prostych pytań, które czasem zbyt chętnie nazywamy „głupimi”. Nie wstydzą się ich zadawać profesor filozofii, któremu w szkole rabinicznej nie mówiono ani słowa o chrześcijaństwie, i pyta o to, czy Ojcowie Kościoła uciekali się do metody dyskusji i studiowania Pisma przypominającej Talmud. Książę Kościoła chciałby natomiast zrozumieć prawdziwy sens przestrzegania zasad koszerności, naznaczania raną obrzezania i równorzędności wszystkich 613 biblijnych przykazań – odzwierciedlenia „tajemnicy Boga”.Więcej:.

Religie i kultura
Buddyzm chan i sztuka
Fragment książki "Chiński buddyzm chan" autorstwa Beaty Szymańskiej.

Człowiek zen jest artystą – jak rzeźbiarz wydobywa wielką postać ukrytą głęboko w biernej materii, tak człowiek zen przekształca swoje życie w twórcze dzieło.
W Japonii buddyzm zen był źródłem i inspiracją takich gatunków sztuki, jak kaligrafia, malarstwo, poezja, w tym słynne haiku, a także tak szczególnych „dróg” sztuki, jak sztuka ogrodów, ceremonia herbaty czy układania kwiatów. Ale podobnie jak to było z całym tym nurtem buddyzmu, wszystko zaczęło się w Chinach. (...) Relacja między buddyzmem a sztuką w Chinach ma swój długi rodowód. I nie mam tu na myśli inspirowanej buddyzmem sztuki przedstawiającej, jak liczne rzeźby i obrazy wyobrażające buddów, arhatów i bodhisattwów, bo te, oczywiście, pojawiały się od samego początku buddyzmu w Chinach. Chodzi mi o ten rodzaj sztuki i tę koncepcję, które, nie odnosząc się bezpośrednio do problematyki buddyjskiej, wyrażały jej istotę poprzez artystyczny przekaz. Więcej:.


Święta religijne
Święte pory i święta w hinduizmie

W Indiach obchodzi się wiele świąt; różnią się one w zależności od regionu. Nawet początek Nowego Roku nie przypada równocześnie - dla jednych w październiku, dla innych w kwietniu. Ze względu na różnice między kalendarzami hinduskim i gregoriańskim nie można podać dokładnych dat świąt; można jednak ustalić ich ogólny porządek. Nie wszystkie z nich są obchodzone przez wszystkich hindusów - niektóre mają szczególne znaczenie regionalne, inne są świętowane jedynie przez wyznawców danego bóstwa. Część to święta rodzinne, inne są okazją do odwiedzenia świątyni lub odbycia pielgrzymki.Więcej:.