Żydowski książę i przywódca?
Gdyby dosłownie tłumaczyć z hebrajskiego na polski słowo „nagid”, można by dojść do takiego wniosku. Z historii wiemy jednak iż przed wiekami nagidami nazywani byli naczelnicy żydowskich gmin, szczególnie tych, które znajdowały się na terytoriach państw islamskich (np. w Egipcie, Syrii, Kairuanie - czyli dzisiejszej Tunezji oraz w krainach północno-zachodniej Afryki, zwanej Maghrebem).
Jak dowiadujemy się z „Nowego leksykonu judaistycznego” (wyd. Cyklady, 2007 r.), wzmianki o obowiązkach i zadaniach nagida po raz pierwszy pojawiają się w tekstach pochodzących z XI wieku. Wynika z nich, że ktoś taki pełnił funkcje bardzo podobne do babilońskich egzylarchów, aczkolwiek nagidzi nie pochodzili z domu Dawida.
Na zewnątrz nagid reprezentował i dbał o prawa oraz interesy gminy żydowskiej, niejednokrotnie wchodząc w spory z urzędnikami administracji państwowej. Wewnątrz społeczności najczęściej był sędzią oraz tym, który czuwał nad dotrzymywaniem rozmaitych, rabinicznych postanowień.
Kontrolował również nabożeństwa i synagogi, a także ustalał jaki status mają poszczególni członkowie gminy (od tego zależała wysokość płaconych przez nich podatków). Co ciekawe, nagid miał także prawo rzucania klątwy.
O tym kto miał pełnić funkcję nagida, decydował konkretny muzułmański władca, aczkolwiek wyboru dokonywał po zapoznaniu się z rekomendacjami wpływowych, żydowskich osobistości.
Jednym z najsłynniejszych nagidów był żyjący na przełomie XII i XIII wieku Mojżesz Majmonides – wielki hiszpański halachista, filozof i medyk. „Majmonides pracował jako lekarz na dworze sułtana i cieszył się wielką renomą w tym zawodzie. Mawiano o nim, że gdyby księżyc zgłosił się do niego jako pacjent, wyleczyłby go z plam” – czytamy w „Encyklopedii tradycji i legend żydowskich” Alana Untermana (wyd. Książka i Wiedza, 2000 r.).
Jego pisma, dotyczące religii, do dziś budzą kontrowersje wśród wyznawców judaizmu, aczkolwiek „More newuchim” (czyli przewodnik błądzących) uchodził w średniowieczu za najważniejszy tekst z dziedziny żydowskiej filozofii religii.
Nagidem był także jego syn, Abraham, oraz kolejni potomkowie Majmonidesa. Tytuł ten stał się w ich rodzinie dziedziczny.
*
Tekst z cyklu Alfabet religii
Harmonijne połączenie zalet ludzkich w idealnej wizji poczętej z filozofii Greków.
Kolebka islamu, himjarycki król, żydowski neofita i pewien mało znany patron.
Kto w tej historii jest lepszym Żydem: ten, który napisał Hagadę na nowo, czy ten, który ją spalił?