Uszpizin

W judaizmie nazywa się ich Siedmioma Wiernym Pasterzami. Podczas obchodów siedmiodniowego święta Sukkot, każdego wieczora jeden z nich odwiedzać ma w mistyczny sposób sukkę, zwaną też kuczką, a więc prowizoryczny namiot, w którym wyznawcy judaizmu obchodzą to najradośniejsze żydowskie święto.

We wnętrzu sukki (mającej przypominać żydom o szałasach, w jakich przez czterdzieści lat żyli Izraelici, wędrujący przez pustynię), znajduje się suto zastawiony, świąteczny stół. Na uszpizin czeka przy nim usłane na biało, honorowe miejsce.

Ważne jednak, by każdego wieczora do sukki zaprosić także kogoś ubogiego. „W przeciwnym razie bowiem świątobliwi goście duchowi nie zostaną na posiłku, skoro to właśnie biedni mają spożyć ich porcje” – czytamy w „Encyklopedii tradycji i legend żydowskich” Alana Untermana (wyd. Książka i Wiedza, 2000 rok). Uszpizin nie obdarzą wówczas także gospodarzy swym błogosławieństwem.

Zwyczajów i wierzeń związanych z uszpizin jest jednak więcej. Czasem np. gospodarze zawieszają na ścianie sukki tabliczkę z imieniem konkretnego, sprawiedliwego męża z przeszłości, który danego wieczora ma przybyć na posiłek. Do sukki zaprasza się także studenta jesziwy, który ma za zadanie poprowadzić uczoną dysputę o uszpizin.

Wyznawcy Kabały, wierzą, że uszpizin  symbolizują siedem niższych sfer sfirot (boskich struktur, na jakie ma się dzielić każdy z duchowych światów). Ostatni uszpizin, którym jest biblijny Dawid, uosabiać ma np. zarówno króla-Mesjasza, Szechinę (bożą obecność), jak i nadchodzące Królestwo Boże.

Co ciekawe, w niektórych środowiskach zaprasza się jako uszpizin także Sarę, Huldę, Deborę, Miriam, Abigail, Hannę i Esterę.