Święto światła, prawdy i życia

Dokument, zatytułowany „Chrześcijanie i hindusi: kształtować młode pokolenia do bycia budowniczymi pokoju”, podpisali przewodniczący Rady kard. Jean-Louis Tauran i jej sekretarz o. Miguel Ángel Ayuso Guixot MCCJ. Nawiązując do istoty święta, symbolizującego zwycięstwo prawdy nad kłamstwem, światła nad ciemnościami, życia nad śmiercią i dobra nad złem, Kościół katolicki życzy hindusom, aby „przyjaźń i braterstwo jaśniały coraz bardziej w ich rodzinach i wspólnotach”.

Orędzie wzywa ich, a także chrześcijan i innych ludzi do wspólnych działań na rzecz przeciwstawienia się istniejącym obecnie wielorakim zagrożeniom dla „uprawnionych dążeń do pokojowego współżycia w różnych regionach świata”. „Pokój nie jest tylko brakiem wojny ani kartą lub układem, który zapewnia spokojne życie, ale przeciwnie (...), jest owocem miłości” – stwierdza dokument watykański. Podkreśla, że istnieje pilna potrzeba zbiorowego zaangażowania i wspólnych działań na rzecz formowania młodych mężczyzn i kobiet do budowania i umacniania pokoju.

Orędzie zwraca uwagę, że aby był on trwały, musi się opierać – jak to ujął bł. Jan XXIII w swej encyklice „Pacem in terris” z 1963 – na filarach prawdy, sprawiedliwości, miłości i wolności. Dlatego ważne jest, aby wszyscy zainteresowani – rodzice, nauczyciele, osoby w starszym wieku, przywódcy religijni i polityczni, budowniczowie pokoju, ludzie mediów i ci wszyscy, którym leży na sercu sprawa pokoju – przyczyniali się w całej pełni do wychowania młodych pokoleń.

Stolica Apostolska przypomina, że pierwszą szkołą pokoju jest rodzina, rodzice zaś są głównymi wychowawcami w tym kierunku. Ich przykład i nauczanie stanowią jedyny w swoim rodzaju przywilej kształtowania ich dzieci do wartości, mających zasadnicze znaczenie do życia pokojowego: wzajemnego zaufania, szacunku, zrozumienia, słuchania, dzielenia się z innymi, pomocy wzajemnej i przebaczenia. Co więcej, każde wychowanie do pokoju winno ukazywać różnice kulturowe jako bogactwo, a nie jako zagrożenie czy niebezpieczeństwo.

W szkołach, kolegiach i na wyższych uczelniach, gdzie młodzi ludzie dojrzewają dzięki stosunkom międzyosobowym, nauce i pracy wraz z osobami różnych religii i kultur, nauczyciele i inne osoby, związane z tym procesem, „mają szlachetne zadanie zapewnienia im takiego nauczania, które szanuje i podnosi nienaruszalną godność wszystkich istot ludzkich oraz sprzyja przyjaźni, sprawiedliwości, pokojowi i współpracy, aby rozwijać całego człowieka”.

Dokument Rady zaznacza, że o ile państwa oraz przywódcy społeczni, polityczni i kulturalni mają do odegrania właściwą sobie ważną rolę w umacnianiu wychowania młodzieży, o tyle osobistości religijne, ze względu na swe powołanie do bycia przywódcami duchowymi i moralnymi, „winny nadal inspirować młode pokolenia do kroczenia drogą pokoju i do stawania się jego orędownikami”. Także wszystkie środki przekazu, wpływające w wielkim stopniu na sposób myślenia, odczuwania i działania ludzi, winny w ramach swych możliwości przyczyniać się do propagowania myśli, słów i dzieł pokoju. Młodzież powinna sama rozwijać ideały, które proponuje innym, korzystając odpowiedzialnie z wolności i wspierania serdecznych więzi, aby tworzyć kulturę pokoju – podkreślono w dokumencie papieskim.

Święto Deepavali (lub Divali) oznacza „ciąg lampek oliwnych”, ustawianych w tym czasie przed domami, aby chroniły ich mieszkańców przed złem i nieszczęściami. Zgodnie ze starą mitologią hinduską święto to symbolizuje zwycięstwo prawdy nad kłamstwem, światła nad ciemnością, życia nad śmiercią i dobra nad złem. Właściwe jego obchody trwają trzy dni i wyznaczają początek nowego roku, przebiegają pod znakiem pojednania w rodzinach, zwłaszcza między rodzeństwem, oraz wielbienia Boga. Data święta jest ruchoma, ale większość hindusów zaczyna obchodzić je w tym roku 5 listopada.

Papieska Rada ds. Dialogu Międzyreligijnego, istniejąca w obecnym kształcie i pod obecną nazwą od 1988 (od 1964 – Sekretariat dla Niechrześcijan), wysyła swe orędzia do hindusów od początku lat dziewięćdziesiątych. Każde z nich ma swój tytuł i jest rozsyłane do zainteresowanych w głównych językach światowych, a także w językach tych narodów, z których pochodzi większość wyznawców tej starożytnej religii indyjskiej. W tym roku dokument ogłoszono po angielsku, francusku i włosku oraz po bengalsku, birmańsku, w języku hindi, indonezyjskim, kannada, konkani, nepalskim, portugalskim, tamilskim i urdu.