publikacja 04.09.2006 15:29
Karaimska świątynia, kienesa, w Trokach (Litwa)
Oparł on swój system na cyklu księżycowym Metona (greckiego astronoma z V wieku p.n.e.), który był zgodny z naturalnym systemem bezpośredniej obserwacji i pozbawiony niedogodności. Na podstawie tablic Baszjacziego, zatwierdzonych przez astronoma Izaaka, hazzana (duchownego) z Dżufut Kale, opracowano i wydano w 1912 roku w Petersburgu tablice J. D. Kokizowa, według których do dziś ustala się kalendarz.
Struktura czyli dżymaty
Sytuację prawną o stosunku państwa do Karaimskiego Związku Religijnego normuje ustawa z 1936 r., a organizację wewnętrzną Związku po drugiej wojnie światowej reguluje Statut z 1974 roku. Karaimski Związek Religijny jest samodzielny i niezależny od jakiejkolwiek obcokrajowej władzy duchownej lub świeckiej.
Najwyższą władzą jest Krajowy Zjazd Delegatów Dżymatów (skupisk), którego organem wykonawczym jest Zarząd. Siedziba Zarządu mieści się w Warszawie.
Duchownymi karaimskimi są: hachan, hazzan, ochuwczu, pełniący swe funkcje z wyboru. Karaimskie świątynie nazywają się kienesami. W Polsce niestety nie ma już żadnej kienesy, nabożeństwa odbywają się w mieszkaniach prywatnych.
W celu zaspokojenia potrzeb religijnych istnieją dżymaty, tj. karaimskie gminy wyznaniowe.
Karaimski Związek Religijny