Hebraica na Adwent

Ks. Rafał Starkowicz /Foto Gość

Nowy rok liturgiczny rozpoczyna się czasem Adwentu, czyli podwójnego oczekiwania na przyjście Chrystusa – w pamiątce Bożego Narodzenia i przyjścia na końcu czasów. Mamy nadzieję, że codzienne (podobnie jak w Wielkim Poście) rozważania Hebraici przyczynią się do dobrego przeżycia tego okresu.

Zapowiadany - Sługa Jahwe (1)

Doświadczenia niewoli babilońskiej ukształtowały nowy obraz Mesjasza. U Deutero-Izajasza pojawiają się cztery pieśni o Słudze Jahwe – pewnej określonej osoby, która wobec swego narodu ma wypełnić szczególne zadanie. Tytuł „sługa Jahwe” („ebed Jahwe”) był nadawany osobom szczególnie bliskim Bogu (m.in. Abrahamowi, Mojżeszowi, Dawidowi). Sługą Boga był również nazywany naród izraelski.
Różne były koncepcje rozumienia owego Sługi Jahwe:
- kolektywna (jako cały naród) – jednakże Sługa Jahwe ma wypełnić konkretne zadania
- jednostkowa – jest nim sam autor czyli Deutero-Izajasz, lub nieznany prorok współczesny, lub przyszły prorok na wzór Jeremiasza, który wiele cierpiał od swego narodu.
Ostatecznie jednak brak odpowiednika osobowego w Starym Testamencie. Nowy Testament natomiast (Mt 12,18-21; Dz 3, 13.26, 4, 27.30) w Jezusie widzi realizatora proroctw mesjańskich o Słudze Jahwe.

Cztery pieśni o Słudze Jahwe:

Pieśń I:

„Oto mój Sługa, którego podtrzymuję. Wybrany mój, w którym mam upodobanie. Sprawiłem, że Duch mój na Nim spoczął; On przyniesie narodom Prawo. Nie będzie wołał ni podnosił głosu, nie da słyszeć krzyku swego na dworze. Nie złamie trzciny nadłamanej, nie zagasi knotka o nikłym płomyku. On niezachwianie przyniesie Prawo. Nie zniechęci się ani nie załamie, aż utrwali Prawo na ziemi, a Jego pouczenia wyczekują wyspy. Tak mówi Pan Bóg, który stworzył i rozpiął niebo, rozpostarł ziemię wraz z jej plonami, dał ludziom na niej dech ożywczy i tchnienie tym, co po niej chodzą. Ja, Pan, powołałem Cię słusznie, ująłem Cię za rękę i ukształtowałem, ustanowiłem Cię przymierzem dla ludzi, światłością dla narodów, abyś otworzył oczy niewidomym, ażebyś z zamknięcia wypuścił jeńców, z więzienia tych, co mieszkają w ciemności.” (Iz 42, 1-7)

- bliskość z Jahwe: wybrany, ma w nim upodobanie, Duch na nim spoczął (1)
- postać pełna pokory, cichości, przyniesie Prawo narodom (2-4)
- będzie przymierzem, światłością (6)
- przyniesie uzdrowienie i wolność (7)

Pieśń II:

„Wyspy, posłuchajcie Mnie! Ludy najdalsze, uważajcie! Powołał Mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię. Ostrym mieczem uczynił me usta, w cieniu swej ręki Mnie ukrył. Uczynił ze mnie strzałę zaostrzoną, utaił mnie w swoim kołczanie. I rzekł mi: Tyś Sługą moim, Izraelu, w tobie się rozsławię. Ja zaś mówiłem: Próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły. Lecz moje prawo jest u Pana i moja nagroda u Boga mego. Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą. A teraz przemówił Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego Sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela. A mówił: To zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela! Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi. Tak mówi Pan, Odkupiciel Izraela, jego Święty, do wzgardzonego w swej osobie, do budzącego odrazę pogan, do niewolnika przemożnych: Królowie zobaczą cię i powstaną, książęta padną na twarz, przez wzgląd na Pana, który jest wierny, na Świętego Izraelowego” (Iz 49,1-7)

- powołany dla wszystkich, dla całego świata, wybrany z „łona matki” (1)
- „w cieniu ręki” – bliskość Boga, „strzała zaostrzona” – znak sprzeciwu (2)
- nie spełniły się oczekiwania Sługi, nie szukał jednak pochwał u ludzi, Jahwe wynagrodzi jego wysiłki (4)
- jego misja ma charakter uniwersalny (6)
- upokorzenie zostanie wynagrodzone (7)

Pieśń III:

„Pan Bóg Mnie obdarzył językiem wymownym, bym umiał przyjść z pomocą strudzonemu, przez słowo krzepiące. Każdego rana pobudza me ucho, bym słuchał jak uczniowie. Pan Bóg otworzył Mi ucho, a Ja się nie oparłem ani się cofnąłem. Podałem grzbiet mój bijącym i policzki moje rwącym Mi brodę. Nie zasłoniłem mojej twarzy przed zniewagami i opluciem. Pan Bóg Mnie wspomaga, dlatego jestem nieczuły na obelgi, dlatego uczyniłem twarz moją jak głaz i wiem, że wstydu nie doznam. Blisko jest Ten, który Mnie uniewinni. Kto się odważy toczyć spór ze Mną? Wystąpmy razem! Kto jest moim oskarżycielem? Niech się zbliży do Mnie! Oto Pan Bóg Mnie wspomaga. Któż Mnie potępi? Wszyscy razem pójdą w strzępy jak odzież, mól ich zgryzie.” (Iz 50,4-9)

- Sługa Jahwe prorokiem (4)
- dozna zniewag (6)
- Jahwe będzie go wspierał i ocali (7)
- Nie musi bać się potępienia (9)