Purim

Następnego dnia w partyjnym organie NSDAP ukazał się zajadły artykuł, w którym publikację w gazecie żydowskiej uznano za jawny atak na kanclerza Rzeszy, Adolfa Hitlera, i jego partię. Pogróżki, jakie sformułowano w tym partyjnym artykule przeciwko Żydom, którzy rzekomo nadużyli cierpliwości Niemiec, niepomiernie przerosła późniejsza rzeczywistość.

Opowiadanie o nienawiści Hamana do Żydów rozpoczyna się wzmianką o jego arogancji. Zażądał mianowicie, żeby wszyscy poddani królestwa perskiego przed nim klękali. Wujek Estery, pobożny Mardocheusz, sprzeciwił się temu żądaniu. Z zemsty Haman postanowił unicestwić wszystkich Żydów. O czasie zagłady miały zadecydować losy (purim), skąd wzięła się nazwa święta. Tymczasem król Aswerus dowiaduje się od Estery, jak wobec niego lojalnie zachował się Mardocheusz i dla jakich to egoistycznych celów wykorzystuje władzę Haman. Na rozkaz więc króla Mardocheusz zostaje przywrócony do wielkiej czci, niewierny Haman w okrutny sposób stracony, a Żydzi ocaleni.

Tradycja o tych wydarzeniach dochodzi do głosu we wrzawie wszczynanej podczas nabożeństwa, w domach i w czasie pochodów urządzanych tego dnia. W Europie, a do pewnego stopnia także w innych częściach świata, pewne elementy historii o Esterze, a mianowicie te, które traktują o planowanej zagładzie Żydów, łączy się z Holocaustem, Szoah, za rządów nazistów.

Najpierw post
Post Estery W przededniu święta Purim przyjęło się pościć tak jak na prośbę Estery, pościli wszyscy Żydzi Imperium Perskiego. Chodziło o ubłaganie Najwyższego, aby zmiłował się nad Żydami i uchronił ich przed surową karą. Pościła również sama Estera przed złożeniem wizyty królowi perskiemu, kiedy to miała wstawić się za swoim narodem. Jeśli post przypada na szabat, przekłada się go na czwartek. W odróżnieniu od postu w Jom Kipur i Tisza be Aw post ten zaczyna się rano, a nie w wieczór poprzedzający święto. W dniu Postu Estery przyjęło się wypełniać nakaz przypominający o "połowie szekla" z czasów Świątyni: w synagogach stawia się w tym celu talerzyki, na które wierni kładą po trzy monety.

Bez murów
Purim obchodzone jest we wszystkich tych miastach, które nie były otoczone murami w czasach Jozuego. Zwyczaj ten opiera się na fragmencie z Księgi Estery (Megilat Ester): "dlatego żydowscy wieśniacy, mieszkańcy osiedli nieobwarowanych, święcą czternasty dzień miesiąca adar jako dzień radości i ucztowania, jako dzień świąteczny, we którym nawzajem przysyłają sobie dary żywnościowe" (Est 9,19). W mieście Szuszan (Suza), stolicy Imperium Perskiego, Żydzi świętowali swoje zwycięstwo nad wrogiem w dniu I5 adar. Właśnie w tym dniu święto Purim obchodzi się w starożytnych miastach Erec Israel. Obecnie udokumentowany jest jedynie fakt, że Jerozolima w czasach Jozuego była otoczona murami. W innych starych miastach - Twerii, Bejt-Szean, Hebronie itd. Purim świętuje się przez dwa dni - czternastego i piętnastego dnia miesiąca adar.