W dziejach islamu – jak w każdej religii – występują liczne tendencje synkretyczne. Jednym z takich przykładów jest bahaizm, czyli nowa religia, która powstała w kontekście islamu szyickiego. Jej założycielem jest urodzony w Teheranie Mirza Husajn Ali Nuri (1817-1892), który przyjął przydomek Baha Allah (Baha’u’llah), co oznacza „Blask Boga”. Od niego pochodzi nazwa religii, której początki sięgają 1863 roku.
Doktryna bahaizmu ma charakter praktyczno-etyczny. Jej podstawą jest tzw. dodekalog, czyli zbiór dwunastu zasad, które ustanowił Baha’u’llah. Dominują w nich cele humanitarne i społeczne, takie jak: jedność rodzaju ludzkiego i równość płci. Spośród innych postulatów bahaizmu należy wymienić propozycję ustanowienia wspólnego, ponadpaństwowego rządu, sądu rozjemczego, wspólnej waluty oraz uznanie powszechnie obowiązującego języka. Wyznawcy bahaizmu wierzą w osobowego Boga, który troszczy się o swoje stworzenie, lecz jest niepoznawalny. Zadaniem człowieka jest posłuszne uwielbienie Boga i prac dla dobra innych.
Bahaizm uważa się za religię posiadającą najbardziej aktualne objawienie Bożej woli. Dlatego nazywany jest przez swoich wyznawców „koroną wszystkich religii świata”. Cechą charakterystyczną bahaizmu wydaje się w tym względzie koncepcja tzw. „objawienia progresywnego” lub cyklicznego. Ten rodzaj objawienia ma odpowiadać aktualnemu poziomowi rozwoju ludzkości, wyznaczając jej nowe cele. Ponieważ Baha’u’llah ostro krytykował obrzędy i ceremonie, kult w bahaizmie jest bardzo ograniczony. Podkreśla się rolę modlitwy i medytacji, przy czym modlitwę odmawia się o jednej z trzech pór dziennie.
Obecnie bahaizm stanowi około siedmiomilionową wspólnotę wyznawców rozsianą po całym świecie. Centrum religii stanowi Hajfa, gdzie znajduje się najważniejsza świątynia bahaicka z mauzoleum Baha’u’llaha. Mimo iż bahaizm jest spadkobiercą i kontynuatorem babizmu, to jest jednak stosunkowo młodym zjawiskiem religijnym, które charakteryzuje się dużym dynamizmem. Na jego popularność wpływa kilka czynników. Najważniejszym wydaje się uniwersalny charakter przesłania bahaickiego, w którym znajduje się wiele elementów humanitaryzmu. Atrakcyjności nadaje mu również brak silnych struktur instytucjonalnych i stosunkowo niewielka liczba wyznawców, co daje poczucie wspólnoty, pomagające zniwelować – charakterystyczne dla współczesnych czasów anonimowość i osamotnienie. Nie bez znaczenia jest popularny w dobie globalizacji synkretyczny charakter bahaizmu i jego dążenie do unifikacji systemów religijnych świata. W niektórych krajach islamskich wyznawcy bahaizmu są represjonowani z racji swej nieortodoksyjności.
Pieniężno, sierpień 2008
Cykl Wobec Islamu emitowany był w Radiu Watykańskim
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
Kościół z tym walczył, ale jak widać ta walka nie była do końca wygrana.
W ostatnich latach także w tej dziedzinie pojawia się we mnie mnóstwo pytań i wątpliwości...