Cezar August

W kulturze śródziemnomorskiej tytuł Syna Bożego przynależał do cezara Augusta cesarza Rzymu. Wergiliusz opowiadał o jego narodzinach i boskim przeznaczeniu jako syna Apolla, boga światła.

Cezar August zjednoczył Rzym i zaprowadził „pokój na świecie”, pokój, który nastał w wyniku przemocy, dominacji nad narodami, grabieży i niewolnictwa. Czyż na ziemi zdominowanej przez wojny i podziały między ludźmi, i ciągłe wzajemne ciemiężenie się narodów, pokój nie był czymś, co jedynie Bóg mógł zapewnić? W każdym mieście imperium pamiętano o tej rzeczywistości, przypominały o niej nawet monety używane w koloniach żydowskich.

Ten sposób pojmowania boskości za pośrednictwem osoby i działań imperatora został zainicjowany za cezara Augusta, lecz upowszechnił się za czasów Tyberiusza, cesarza, który władał w czasie, gdy Jezus miał około osiemnastu lat. Dla przykładu, denar używany w czasach Jezusa miał na awersie następujący napis: Tiberius Caesar Divi Augusti Filius Augustus („Cezar Tyberiusz, syn boskiego Augusta, godny czci”), a w rewersie: Pontifex Maximus („Najwyższy Kapłan”). Ponadto widniała na nim postać Liwii, matki cesarza, z gałązką oliwną symbolizującą powszechny pokój zaprowadzony przez cezara. To był ów słynny pax romana. Ujednolicenie religii, wojna i zwycięstwo na drodze zbrojnej, wskutek przemocy i przewagi militarnej – w taki sposób objawiała się i kształtowała boska wszechmoc imperatora, lecz czy Bóg rzeczywiście był taki?

Już w relacjach o narodzeniu Jezusa ukazuje się nam inne królestwo; sposób królowania Boga Ojca, który całkowicie odbiega od sprawowania władzy przez cezara; królestwo, w którym zaprowadza się pokój dzięki sprawiedliwości i szczęśliwości, nie poprzez przemoc i narzucanie swej woli; królestwo, które objawia sposób, w jaki Bóg zakrólował na świecie poprzez swą obecność. Oto królestwo, które ogłasza Jezus z Nazaretu, oto dobra nowina, którą rozpoznają i przyjmują pasterze, ci, którzy są anawim, ci, którzy nie kierują się przemocą, lecz którzy cierpią wskutek przemocy stosowanej przez władzę polityczną i wykluczenia ich przez władze religijne.

*

Powyższy tekst jet fragmentem książki "Powrócić do Jezusa z Nazaretu". Autor: Rafael Luciani. Wydawnictwo: Bratni Zew, Kraków 2019 r.