Przygotować Kościół do dialogu

Jan Paweł II zwrócił uwagę, że takie relacje przyczyniają się „do wzbogacenia znajomości naszych własnych korzeni” i lepszego ukazania naszej tożsamości. Rozpatrywanie wspólnego duchowego dziedzictwa samego w sobie, ale również uwzględnianie wiary i życia religijnego współczesnych nam żydów „może pomóc w lepszym zrozumieniu pewnych aspektów życia Kościoła”.

Dotyczy to liturgii, której żydowskie korzenie trzeba jeszcze zgłębić, a przede wszystkim „mają je lepiej poznać i docenić wierni”. Odnosi się to też do historii naszych instytucji, które „od zarania Kościoła były inspirowane przez pewne aspekty wspólnotowej organizacji synagogalnej”. Wreszcie to wspólne dziedzictwo jest szczególnie ważne na płaszczyźnie wiary w jedynego Boga, który „kocha ludzi i pragnie być przez nich kochany”. Tu Papież przypomniał cel zwołanego w 1982 r. w Watykanie zebrania ekspertów od relacji katolicko-żydowskich.

„Oto dlaczego podczas waszych obrad zajęliście się nauczaniem katolickim i katechezą w odniesieniu do żydów i judaizmu. Musi dojść do tego, żeby to nauczanie na różnych szczeblach formacji religijnej, w katechezie dzieci i młodzieży ukazywało żydów i judaizm nie tylko w sposób uczciwy i obiektywny, bez uprzedzeń i bez obrażania kogokolwiek, ale bardziej jeszcze z żywą świadomością tego dziedzictwa”.

Jan Paweł II zakończył zachętą do opartej na tym wspólnym dziedzictwie współpracy w służbie człowiekowi i wszystkim jego potrzebom duchowym czy materialnym. Papieska wypowiedź, choć wygłoszona do chrześcijan, spotkała się również z zainteresowaniem żydów. Józef Lichten, żydowski pionier porozumienia z katolikami, reprezentujący przy Watykanie Ligę Przeciw Zniesławianiu Żydów, tak pisał w marcu 1982 r. na łamach polskiego wydania L’Osservatore Romano:

„Organizacje żydowskie złączone w Międzynarodowym Komitecie Międzyreligijnych Konsultacji powitały z uznaniem i odniosły się z całą powagą do przemówienia Papieża. Można się spodziewać, że jeszcze wielokrotnie będziemy się na nie powoływać jako na nowy dokument, który posunął dialog katolicko-żydowski o milowy krok naprzód”.