Popiełuszko i meczety

HENRYK PRZONDZIONO/Agencja GN Meczet w Kruszynianach

W mojej wyprawie nastąpił etap islamski. Najpierw byłem w Bohonikach, gdzie pierwszy raz w życiu wszedłem do meczetu...

Tego się zupełnie nie spodziewałem. Dlatego i ja jestem zaskoczony, że jestem w czwartkowy wieczór w… Bielsku Podlaskim. Wyznam szczerze, że spowodowane to jest lichością bazy noclegowej w rejonie, po którym się dzisiaj poruszałem. Planowałem dotrzeć najdalej do Hajnówki. Ale tam pod względem noclegowym poniosłem całkowitą klęskę.

„Ty tylko po kościołach jeździsz” – z zawodem w głosie stwierdził jeden znajomy. Otóż właśnie że nie tylko. Dzisiaj co prawda byłem w pięciu kościołach i kaplicach katolickich, ale oprócz tego obejrzałem z zewnątrz pięć cerkwi (w tym dwie niebieskie), zwiedziłem jeden meczet, a jeden obejrzałem z zewnątrz, choć planowałem go też obejrzeć od środka, ale nie wyszło z przyczyn zdrowotnych.

Byłem dzisiaj między innymi w Suchowoli. To miejsce urodzenia ks. Popiełuszki. Nie wiem dlaczego, chyba pod wpływem medialnych enuncjacji, wyrobiłem w sobie przekonanie, że Suchowala to lichutka wioseczka. Tymczasem to bardzo porządna wieś, przypominająca nawet miasteczko. Udało mi się wejść do kościoła, ale tylko na moment, bo właśnie zamykali. Przez przypadek zdołałem też zajrzeć do Izby Pamięci ks. Popiełuszki. A warto.

W tym niewielkim pomieszczeniu jest kilka osobistych rzeczy błogosławionego, które naprawdę łapią za serce. Głupio się przyznać, ale moją uwagę szczególnie przykuła książeczka, z miejscami już nieczytelną dedykacją, którą przyszły męczennik otrzymał jako nagrodę w I klasie podstawówki i jego terminarz z wpisaną godziną ostatniej Mszy w Bydgoszczy… Są też inne „zwyczajne” rzeczy… Warto tam zajrzeć.

Potem w mojej wyprawie nastąpił etap islamski. Najpierw byłem w Bohonikach, gdzie pierwszy raz w życiu wszedłem do meczetu. Jak podkreślił pan przewodnik, to jest faktycznie funkcjonujący meczet, do którego należy ok. 500 muzułmanów. choć w samych Bohonikach jest zdaje się pięciu Tatarów, a w Kruszynianiach siedmiu. Wbrew temu, co można przeczytać tu i ówdzie, że Bohoniki to muzułmańska wioska, pan w meczecie powiedział wprost: „Bohoniki to dziś wioska katolicka”. Ale świątyni katolickiej w niej nie ma. Dowiedziałem się sporo na temat islamu, takich praktycznych rzeczy. Łącznie z powodem zdejmowania butów (wcale nie chodzi o dywany). W tonie przewodnika moją uwagę zwrócił ogromny szacunek, z jakim mówił o katolikach, jak tłumacząc wskazywał podobieństwa i różnice miejsc, sprzętów czy rytuałów.

W Kruszynianach postanowiłem najpierw coś zjeść u słynnej Dżennety. Za radą kelnerki zjadłem coś o nazwie belysz, co się okazało sporym kawałem warstwowego ciasta z mięsem, jajkiem, ryżem i grzybami. Bardzo sycące. I naprawdę dobre.

Gdybym nie przedkładał brzucha nad ducha, pewnie bym zdążył nawiedzić zielony meczet. Ale gdy tam w końcu najedzony zamierzałem wejść, okazało się, że kruszyniański przewodnik dostała ataku jakiegoś strasznego bólu i nikt, kto spojrzał na niego nie miał pretensji, że zamknął meczet i poszedł do lekarza. Żal było na człowieka patrzeć, choć ci którzy go słyszeli, twierdzili że nawet cierpiąc opowiadał bardzo pięknie. Tak czy inaczej, zobaczyłem dzisiaj 2/3 stojących w Polsce meczetów.

Szukając potem bez szczególnego szczęścia jakiegoś noclegu w miarę blisko jutrzejszego mojego celu, snułem refleksje na temat tego, na jak różne sposoby ludzie wypełniają swoje życie wiarą. Ale też przypomniało mi się, że coraz częściej spotykam ludzi, którzy starają się w sobie tę naturalną potrzebę wiary zagłuszyć, a nawet zniszczyć. Dlaczego?

«« | « | 1 | » | »»