Podstawę kultu muzułmańskiego stanowi pięć obowiązków (farida) nazywanych przez wyznawców islamu „filarami” (arkan). Należą do nich: wyznanie wiary, modlitwa, post, jałmużna i pielgrzymka.
Koran i Sunna zawierają wiele przepisów moralnych. Na ich podstawie uczeni muzułmańscy opracowali cały system etyczny. Fundamentem moralnego życia muzułmanina jest prawdziwa wiara, bez której jego uczynki nie mają znaczenia (18, 105).
Prawo muzułmańskie, czyli po arabsku szarijat [dosłownie: „ścieżka”], jest zbiorem zasad i przepisów, które określają wierzenia, przekonania i postawy moralne wyznawców islamu oraz w sposób całościowy regulują ich działania w życiu indywidualnym i społecznym.
Eschatologia jako dział teologii, zajmujący się ostatecznymi sprawami człowieka i świata, a więc sensem śmierci, istotą życia przyszłego i sądem ostatecznym jest w islamie bardzo rozbudowana.
Osoba Jezusa zajmuje w tradycji muzułmańskiej bardzo ważne miejsce. Koran nazywa go po arabsku Isa i wymienia to imię 25 razy w 15 rozdziałach (sześć z nich należy do tzw. sur mekkańskich, dziewięć do medyńskich).
Dla wielu niemuzułmanów pojęcie Allah kojarzy się z despotycznym Bogiem mającym upodobanie w przemocy i krwi innowierców.
Błyskawiczne rozprzestrzenianie się islamu i powstanie wielkiego imperium muzułmańsko-arabskiego pod sztandarem proroka w VII wieku są wydarzeniami, które wśród wielu historyków budzą podziw. W ciągu zaledwie trzech generacji plemiona beduińskie nie tylko potrafiły zjednoczyć się w jedną społeczność, ale pokonały silne mocarstwa – Bizancjum i Persję.
Drugim ważnym źródłem islamu, które stanowi uzupełnienie nauk zawartych w Koranie, jest Sunna, czyli Tradycja. W jej kontekście pojawiają się trzy podstawowe terminy: Sunna, hadis i sira. Mimo iż łączy je osoba proroka Mahometa, a dokładnie przekaz informacji na temat jego życia, istnieje między nimi zasadnicza różnica.
Święta Księga islamu stanowi punkt wyjścia i wyznacznik rozwoju cywilizacji arabsko-muzułmańskiej. Ortodoksja muzułmańska głosi, że Koran nie został stworzony, lecz jest dosłownym i autentycznym słowem Boga. Pojmowany w kategoriach teologicznych jest podstawowym rodzajem islamskiej teofanii...
W 1976 roku w wielu krajach muzułmańskich zakazano projekcji filmu o życiu Mahometa, mimo iż reżyserem był Syryjczyk, Mustafa Akkad, a w koprodukcji uczestniczyły Maroko, Libia i Kuwejt. Co sprawia, że muzułmanie z taką stanowczością i wszelkimi sposobami strzegą nietykalności osoby Mahometa i jego wizerunku?