Istota uroczystości Wszystkich Świętych to przypominanie jedności chrześcijan. Dlatego połączenie jej ze wspominaniem zmarłych nie jest najszczęśliwsze.
Kult dwojga świętych Ewaldów, którzy uchodzą za patronów Westfalii, rozpropagował arcybiskup Anno II w 1074 roku.
Jak to jest naprawdę z religijnością w tym kraju?
Ziemia Izraela, Jerozolima i Zachodni Mur Świątyni są dla większości Żydów i dla wielu chrześcijan miejscami świętymi.
Kiedy biblijna Księga Rodzaju w 18. rozdziale opisuje moment spotkania Abrahama z Bogiem, to nadmienia, że stało się to nie w byle jakim miejscu, ale pod dębami. A konkretnie pod dębami Mamre koło Hebronu. I nie jest to przypadek, gdyż dęby uważano chyba od zawsze za drzewa wyjątkowe.
Słowa wypowiedziane przez Jezusa podczas Ostatniej Wieczerzy o tym, że chleb jest Jego ciałem, a wino krwią, do dziś budzą kontrowersje.
W jednym tłumie przewijają się różnokolorowi ludzie, mówiący różnymi językami, bogaci i biedni, wykształceni, o nienagannych manierach, i prości chłopi, którzy ledwo (jeśli w ogóle) potrafią czytać i pisać.
Ramadan bywa bardzo pięknie i uroczyście nazywany przez muzułmanów, np.: „błogosławiony miesiąc” lub „wiosna recytacji Koranu”. Najpiękniejszym i najdostojniejszym określeniem jest jednak „miesiąc Boga”.
Relacje z wyznawcami judaizmu i islamu, duszpasterstwo migrantów oraz kwestia szkół katolickich to główne tematy prac Zgromadzenia Plenarnego Ordynariuszy Katolickich Ziemi Świętej, którzy obradowali w dniach 26 i 27 października w stolicy Jordanii – Ammanie.
Są w Polsce takie miejsca co do których na podstawie wielu przesłanek można przypuszczać, że były dla Słowian święte. Zapraszamy na wycieczkę śladem niektórych z nich.