Sport po islamsku

Foxtongue / CC 2.0 Strój kąpielowy muzułmańskiej pływaczki
W wyniku reislamizacji i nasilenia się tendencji fundamentalistycznych nastąpiło zaostrzenie przepisów dotyczących islamskiego stroju sportowego

Ćwiczenia fizyczne zalicza się w islamie do podstawowych potrzeb człowieka. Muzułmanie wysoce cenią: siłę, sprawność, piękno i higienę ciała. Już we wczesnym islamie pozytywnie odnoszono się do sportu.

Konserwatywne kręgi muzułmańskie niechętnie podchodzą do uprawiania sportu, dopatrując się w nim niepotrzebnej straty czasu. Niektórzy wskazują również na niebezpieczeństwo uzależniania się od sportu. Imprez sportowych nie wolno organizować w pobliżu meczetów, aby nie przeszkadzać muzułmanom w wypełnianiu obowiązków religijnych. Poza tym nie należy zbytnio eksponować gwiazd sportowych, ponieważ mogłoby to graniczyć z bałwochwalstwem. Muzułmanie zachowawczo traktują sporty ekstremalne, kierując się zasadą, że zadaniem człowieka jest troska o ofiarowane mu życie, a nie wystawianie go na niebezpieczeństwo.

Mimo utrudnień zainteresowanie sportem sukcesywnie wzrasta. Od lat sześćdziesiątych XX w. sport w Egipcie uprawia coraz więcej kobiet. Po upadku talibów w Afganistanie, których rządy były zdecydowanie wrogie kobietom, popularna stała się w stolicy, Kabulu, kobieca piłka nożna. Wspólnoty muzułmańskie w Europie zachęcają zarówno mężczyzn, jak i kobiety do uprawiana popularnych dyscyplin sportowych. W kilkunastu krajach muzułmańskich, m.in. w Algierii, Egipcie, Maroku, Syrii i Tunezji istnieją wyższe uczelnie sportowe – będące odpowiednikami Akademii Wychowania Fizycznego, gdzie studiują również kobiety.

Uprawiający sport w krajach muzułmańskich muszą brać pod uwagę nakazy obyczajowe. Przede wszystkim przepisy dotyczące zachowania dystansu w odniesieniu do ciała kobiety. To utrudnia, a często wręcz uniemożliwia przeprowadzenie mieszanych zawodów sportowych. O ile mężczyznom nie stawia się żadnych wymagań odnośnie do stroju sportowego, o tyle kobietom – w krajach z silnym wpływem szarijatu – wolno uprawiać sport tylko w strojach islamskich, które jednak znacznie ograniczają swobodę ruchu. W Europie młode muzułmanki i ich rodzice coraz częściej proszą o zwolnienie z zajęć wychowania fizycznego, a szczególnie pływania. Uważają za nieprzyzwoite, kiedy chłopcy i dziewczęta przebywają ze sobą tylko w strojach kąpielowych. Dla wielu rodziców rozwiązaniem problemu byłoby wprowadzenie oddzielnych zajęć z wychowania fizycznego, zwłaszcza pływania, a dziewczęta mogłyby nosić specjalny strój kąpielowy zakrywający całe ciało. W Iranie po Rewolucji Islamskiej w 1979 r. zakazano kobietom oficjalnego uprawiania sportu. Jednak od połowy lat osiemdziesiątych XX w. grupa kobiet pod przewodnictwem Fazeh Haszemi, córki Haszemiego Rafsandżaniego, jest zaangażowana w przywracanie sportom kobiecym należytego miejsca.

Adam Wąs SVD, Pieniężno

publikujemy za Radio Watykańskie - cykl: Wobec islamu