Lekcje „międzyreligii”

W artykule „Religia dla każdego” Adam Krzemiński pisze o wspólnych lekcjach, na których „uczniowie nie poznają wyłącznie własnej religii, lecz religijny język protestantów, katolików, muzułmanów, buddystów, religii żydowskiej”. Program ten dopuszczony jest we wszystkich szkołach w Hamburgu, a opracowano go po konsultacjach z przedstawicielami różnych religii i związków wyznaniowych.

Czym jeszcze różnią się takie szkolne lekcje religii od np. tradycyjnej, kościelnej katechezy? „Szkoła daje zewnętrzne spojrzenie na religie. Natomiast Kościół – wewnętrzny wgląd w chrześcijaństwo, pogłębiając religijne wychowanie” – przywołuje Krzemiński opinię zamieszczoną na łamach „Suddeutsche Zeitung”.

Okazuje się, że podobne tendencje występują nie tylko w Niemczech, ale także w innych krajach europejskich (Grecji, Luksemburgu, Austrii).

Na czym konkretnie polegają? I dlaczego współczesne spory między wyznawcami różnych nurtów islamu do złudzenia przypominają te, które przed wiekami toczyli chrześcijanie w czasach Reformacji? O tym w nowym, 13 numerze tygodnika „Polityka”.