Zmartwychwstanie według religii niechrześcijańskich

W judaizmie: W tekstach Starego Testamentu znajdujemy niejasne wzmianki co do charakteru życia pozagrobowego. W czasach Jezusa w zmartwychwstanie wierzyli faryzeusze, natomiast odrzucali je saduceusze. O zmartwychwstaniu umarłych mówi Księga Daniela i 2 Księga Machabejska. Żydzi wierzą we wskrzeszenie do cieleśnie pojmowanej egzystencji po śmierci. W judaizmie nadzieja na zmartwychwstanie wypływa z interpretacji starotestamentalnych tekstów biblijnych i zawartych w nich obietnic co do przyszłego życia.

W islamie: Muzułmanie wierzą, że ludzie zmartwychwstaną na sąd. W wielu miejscach Koran ostrzega, że Bóg „zgromadzi was z pewnością w Dniu Zmartwychwstania - nie ma co do tego wątpliwości”. Bóg ożywi wszystkich raz jeszcze i stosownie do ich czynów za życia obdarzy jednych nagrodą, a na innych ześle karę. Zmartwychwstanie obejmie ciało i duszę, ponieważ dusza w swym działaniu jest zdana na ciało i człowiek dopiero wtedy jest zupełny, gdy jego ciało i dusza są połączone. Nie ma wśród islamskich teologów zgodności co do tego, czy ciało po zmartwychwstaniu będzie tym samym ciałem, które człowiek miał przed śmiercią, czy ciałem tylko podobnym do tamtego.

W hinduizmie, dżinizmie, sikhizmie i buddyzmie nie mówi się o zmartwychwstaniu. Religie te przyjmują wiarę w reinkarnację (nazywaną też metempsychozą lub transmigracją). Wierzący w reinkarnację przyjmuje odradzanie się duszy zmarłego człowieka w innym ciele i wędrówkę dusz przez kolejne wcielenia. W ścisłym znaczeniu reinkarnacja oznacza wędrówkę dusz w obrębie gatunku ludzkiego, natomiast metempsychoza i transmigracja oznaczają odradzanie się dusz również w roślinach, zwierzętach, a nawet w postaci demonów i bóstw.

Koncepcja reinkarnacji stanowiła również ważny element w starożytnych wierzeniach, pojawiała się także w niektórych herezjach chrześcijańskich. Dziś głoszą ją zwolennicy New Age.