Buddyzm a fundamentalizm i przemoc

Przypisy:

[1] Niniejszy artykuł stanowi swego rodzaju kontynuację i uzupełnienie mojego tekstu Buddyzm a wojna, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Studia Religiologica" 2003, nr 36, s. 119-132.
[2] E. Abbott, Historia celibatu, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 2003, s. 174.
[3] K. Tiyavanich, Forest Recollections: Wandering Monks in Twentieth-Century Thailand, University of Hawaii Press, Honolulu 1997, s. 67.
[4] C. Skehan, Unholy rove over Thai Buddhist sect: Naughty monks, „Sydney Moming Herald" z 15 maja 1999. Artykuł omawia tylko buddyzm tajski, ale analogiczne zarzuty można postawić mnichom buddyjskim w innych krajach. Wszystkie cytowane materiały, które nie zawierają dokładnego adresu, pochodzą ze strony internetowej www.trimondi.de, stan na dzień 10 stycznia 2005.
[5] Brahma Net Sutra: Morał Code ofthe Bodhisattvas, Sutra Translation Committee of the United States and Canada, New York 1998, s. 11, rozdz. IV, l.
[6] Kakacupama Sutta 20, Majjhima-nikaya I 129, B. Ńanamoli, B. Bodhi (tłum. i red.), The Middle Length Discourses ofthe Buddha: A New Translation ofthe Majjhima Nikaya, Buddhist Publication Society, Kandy 1995, s. 223.
[7] Por. np. Ru Wickremasingha, Buddhism and war, „Lanka Daily News" z 3 września 2002.
[8] Cyt. w: L. Pintak, The Terror Koan: American Buddhists contemplate violence, s. 2.
[9] Ibidem,s. 1
[10].Ibidem, s. 2.
[11] J.A. Stroble, Buddhism and War: A Study ofthe Status of Violence in Early Buddhism, 1.
[12] Dhammapada: Ścieżka mądrości Buddy, Szczecin 1 997, s. 24, wers 223.
[13] Sekar Keriappa, Buddhist Sinhalese Kingdoms ofBlood.
[14] J. Powers, A Concise Encyclopedia of Buddhism, Oneworld, Oxford 2000, s. 208.
[15] Y. Ishii, Sangha, State, and Society: Thai Buddhism in History, University of Hawaii Press, Honolulu 1986, s. 35.
[16] J. Powers, A Concise Encyclopedia of Buddhism, s. 244.
[17] Avis Sri Jayaratha, recenzja z pracy zbiorowej Buddhist Fundamentalizm and Minority Identities in Sri Lanka, red. T.J. Bartolomeusz i C.R. De Silva, New York 1998.
[18] Mahinda Deegalle, Thercwada Attitudes Towards Yiolence, „Journal of Buddhist Ethics", 2003, nr 10, czasopismo dostępne wyłącznie w wersji intemetowej pod adresem http://jbe. gold.ac.uk.
[19] K. Ratnayake, Sinhala extremists stir up anti-Muslim violence in Sri Lankan capital, 12 listopada 2002.
[20] Odnośnie tego zob. J. Sieradzan, Geneza i rozwój konfliktu chrześcijańsko-buddyjskiego na Sri Lance, w: tenże (red.), Przekroczyć próg mądrości, Wydawnictwo EJB, Kraków 1997, s. 8-15. Praktykę tę potępił np. Dalaj Lama. Por. Dalai Lama condemns Christian, Muslim practice ofseeking converts, cnn.com, 26 stycznia 2001.
[21] F. Samath, Attacks on churches reflect religious tensions in Sri Lanka, „The Manila Times" z 31 grudnia 2003.
[22] Postmortem of xenophobia. Informacje opublikowane 29 grudnia 2003 na stronie internetowej www.tamilnet.com.
[23] Do parlamentu dostało się jednak tylko siedmiu mnichów, którzy startowali z list zwycięskiej partii prezydenckiej J.H.U. Jeden z nich, Uduwe Dhammaloka, zapowiedział, że w sprawach polityki mnisi zachowają neutralność, www.chinaview.cn, 4 kwietnia 2004.
[24]F. Harrison, Buddhist monks 'election bid, BBC News / South Asia, 2 marca 2004.
[25] Uditha Kumarasingha, Clergy Organisation opposes Bhikkhus' decision to contest polis, „Lanka Daily News", 26 lutego 2004, materiał zamieszczony na stronie internetowej www.LankaWeb News.
[26] Mahinda Karunaratne, Ven. Sangha, areyou taking us to the path of Peace or Pieces?, źródło jak wyżej.
[27] Dharmasiri Weerasinghe, Bhikkhu in Politics, fi'ave they become Parajika (no longer in communion)?, źródło jak wyżej.
[28] S.J. Tambiah, World Conąueror and World Renouncer: A Study ofBuddhism andPo-lity in Thailand against a Historical BackgrounJ, Cambridge University Press, Cambridge 1976,s.525.
[29] Ibidem, s. 462.
[30] E.M. Mendelson, Sangha and State in Burma: A Study ofMonastic Sectarianism and Leadership, Cornell University Press, Ithaca 1975, s. 348.
[31] S.J. Tambiah, World Conąueror and World Renouncer, s. 517.
[32] E.M. Mendelson, Sangha and State in Burma, s. 353.
[33] M.E. Spiro, Buddhism and Society: A Great Tradition and Its Burmese ficissitudes, George Allen & Unwin, London 1971, s. 385.
[34] P. Rajavaramuni, Thai Buddhism in the Buddhist World: A Survey ofthe Buddhist Situation Against a Historcal Background, Mahachulalongkorn Buddhist University, Wat Mahadhatu, Bangkok 1987, s. 75.
[35] E.M. Mendelson, Sangha and State in Burma, s. 141-142
[36] M.E. Spho, Buddhism and Society, s. 327-332.
[37] Ibidem, s. 390.
[38] D.K. Townsend S.J., Surma: Military Tension on Thai-Burma Border Increases, 24 stycznia 2001.
[39] Crackdown on Burmese Muslims, Human Rights Watch, New York 2004.
[40] The Plight of Karen, 22 lisj
[41] S. Suksamran, Political J Modernization ofThailand, C. l
[42] Ouyporn Khuaukaew, Th< " S. Suksamran, Buddhism c ofthe ThaiSangha, Institute of S