Z mądrości Talmudu: Przyroda, zwierzęta

Lew i inne zwierzęta, a także lis podróżowali statkiem. Zaś osioł pobierał cło od statków. Rzekł do nich osioł: Zapłaćcie cło. Rzekł lis do osła: Bezczelny, wiesz przecież, że król zwierząt jest z nami i domagasz się cła? Odrzekł osioł: Pobieram od króla i odprowadzam do jego skarbca. Rzekł lew: Przybijcie do brzegu. Wyszedł, rozszarpał osła i oddał lisowi, mówiąc: Zrób porządek z tym głupcem.
Lis podszedł i rozszarpał osła. Ujrzał serce, zabrał je i zjadł. Gdy nadszedł lew i ujrzał rozrzucone członki osła, rzekł do lisa: A gdzie serce tego głupca? Lis odpowiedział: Królu, panie! Nie miał serca, bo gdyby miał serce, nie ściągałby cła od króla.
JALKUT SZIMEONI SZEMOT

Przyprowadzono na targ niedźwiedzicę ustrojoną w perły i drogie kamienie. Ogłoszono: Kto się do niej zbliży, otrzyma wszystko, co niedźwiedzica ma na sobie. Był tam pewien mądry człowiek, który rzekł: Wy patrzcie na to, co ona ma na sobie, a ja będę patrzył w jej zęby.
BERESZIT RABBA 86

Lew przechadzał się brzegiem rzeki. Ujrzał ryby pływające szybko to w jedną, to w drugą stronę. Rzekł do nich: Przed kim tak uciekacie? Odrzekły: Przed sieciami i niewodami, które na nas zarzucają ludzie. Rzekł do nich: Jeśli chcecie, wyjdźcie na ląd i zamieszkamy razem, ja i wy, tak jak żyli moi i wasi przodkowie. Odrzekły mu: Powiadają o tobie, że jesteś najmądrzejszy wśród zwierząt. Nie, ty jesteś głupcem. Przecież jeśli tak się boimy tu, gdzie żyjemy, to cóż dopiero tam, gdzie umieramy.
BERACHOT61


Pewien człowiek miał źrebicę, ośliczkę i świnię. Dawał jeść oślicy i źrebicy, ile im się należy, a świni o wiele więcej. Rzekła źrebica do ośliczki: Nam, które pracujemy dla gospodarza, daje się ledwo, ledwo, a świni, która nic nie robi, daje się o wiele więcej. Odrzekła oślica źrebicy: Przyjdzie czas, a zrozumiesz. Gdy nadeszły kalendy, wzięli świnię i zarżnęli.
ESTER RABBA-. ABBA GURION

Pewnego razu Dawid, król Izraela, siedział w ogrodzie i ujrzał, jak osa pożera pająka. Rzekł Dawid do Tego, który jest Święty Błogosławiony: Władco świata, jaki pożytek z tych oto stworzeń, które stworzyłeś w Twoim świecie? Osa wyjada miód, a korzyści z niej żadnej. Pająk przędzie przez cały rok, a nie ma z tego odzienia.
Odrzekł Święty Błogosławiony: Dawidzie, kpisz sobie z moich stworzeń, ale przyjdzie czas, że będziesz ich potrzebował.
Gdy Dawid ukrył się w jaskini, chroniąc się przed królem Saulem, Święty Błogosławiony nasłał pająka, który oprzędł wejście do jaskini i zamknął ją. Nadszedł Saul i widząc zasłonięte pajęczyną wejście do jaskini, rzekł: Zapewne nie wszedł tu nikt, bo gdyby wszedł, rozdarłby pajęczynę. Odszedł więc nie próbując wejść do środka. A gdy Dawid opuścił jaskinię i zobaczył pająka, ucałował go i rzekł doń: Niech będzie błogosławiony Twój Stwórca i ty bądź błogosławiony.
Innym razem Dawid naszedł Saula, gdy ten spał w obozie, a Awner leżał u wejścia do jego namiotu, tak że głowa znajdowała się w jednym wejściu, a wyprostowane nogi w drugim. Dawid wszedł pomiędzy jego nogami i zabrał dzbanek z wodą. Ale w chwili, gdy chciał wyjść i znalazł się między jego nogami, Awner wyciągnął nogi i zagrodził mu wyjście jakby dwoma wielkimi słupami. Zwrócił się Dawid z błaganiem do Tego, który jest Święty Błogosławiony, mówiąc: Boże mój, Boże, czemuś mnie opuścił. Święty Błogosławiony uczynił cud, zesłał osę która użądliła Awnera w nogi, a ten je skulił i Dawid wyszedł. I od razu złożył dziękczynienie Temu, który jest Święty Błogosławiony: Władco świata! Kto dokonałby czynów takich, jak Twoje, i jak dzieła Twoje potężne, albowiem wszystkie Twoje dzieła są piękne i pożyteczne.
AWOT DEBEN SETEA