Kim jest Jezus dla muzułmanina ?

Termin kalima nie powinien być pochopnie utożsamiany ze Słowem (logos). Nie jest on boskim atrybutem mowy (Kalam), do której się odnosi, ale raczej wyrażeniem tej mowy, przez które Boże postanowienia są formułowane i przekazywane.

Nabi (prorok) (19, 30)

Jezus jest prorokiem. Rzeczywiście jest on kilkakrotnie wymieniany wraz z innymi prorokami. Podobnie jak wszyscy prorocy, Jezus miał do wypełnienia misje, skierowaną do konkretnych ludzi, a mianowicie do dzieci Izraela. Jezus jest jednak więcej niż prorokiem; jest także posłańcem.

Rasul (posłaniec)

Imię to występuje trzykrotnie. Rasul jest kimś większym, niż prorok; jest posłany, aby zanieść przesłanie, tak jak Archanioł Gabriel. Jezus ogłosił Ewangelie i dlatego jest rasul, tak samo jak Mojżesz, który ogłosił Torę i Mahomet, który ogłosił Koran.

Abd Allah (Sługa Boży)

Imię to oznacza przede wszystkim, że Jezus jest jednym z Bożych stworzeń, podległych Bogu. To określenie jest bardzo istotne, ponieważ pokazuje Jezusa, jako jednego z najlepszych muzułmanów. Ibn al-Arabi twierdzi, że Jezus jest pieczęcią świętości (patrz wyżej). Chrześcijanin nie może przestać myśleć o słudze (hebr. 'ebed), o którym mówi Izajasza, i o słudze (gr. doulos] z Listu do Filipian 2,7. Z punktu widzenia dialogu imię to nadane Jezusowi jest ważne, ponieważ ma ono głębokie znaczenie zarówno w islamie, jak i w chrześcijaństwie. Trzeba jednak pamiętać, że używane jest ono przede wszystkim w celu zaprzeczenia boskości Jezusa.

Ruh (Duch) (4,171)

Jezus jest Duchem od Boga (ruh min Allah) „O ludu Księgi! Nie przekraczaj granic w twojej religii i nie mów o Bogu niczego innego, jak tylko prawdę! Mesjasz, Jezus syn Maryi, jest tylko posłańcem Boga; i Jego Słowem, które złożył Maryi; i Duchem, pochodzącym od Niego. Wierzcie więc w Boga i Jego posłańców i nie mówcie: «Trzy!» Zaprzestańcie! To będzie lepiej dla was! Bóg-Allah — to tylko jeden Bóg! On jest nazbyt wyniosły, by mieć syna! Do Niego należy to, co jest w niebiosach i to, co jest na ziemi. I Bóg wystarcza jako opiekun!” (4, 171).

Jak można zauważyć, cały tekst stanowi ostrzeżenie przeciwko interpretowaniu tego imienia w nadmiernie chrześcijański sposób. Jak to ukazano wyżej, tytuł ten nadany jest Jezusowi, ponieważ narodził się On wskutek boskiego tchnienia w Maryje.

„I te, która zachowała swoją czystość... My tchnęliśmy w nią nieco z Naszego Ducha. I uczyniliśmy ją i jej Syna znakiem dla światów” (21, 19).

Również, aby wypełnić swoją misje, Jezus został umocniony przez Ducha Świętego (ruh al-kudus) (5,110).

Inne tytuły

Ibn Marjam (Syn Maryi) - 33 razy, z których 16 jest
użyte w połączeniu z Isa.
min al-mukarrabin (jeden z przybliżonych) (3, 45) wajih (wspaniały) (3, 45)
mubarak (błogosławiony) (19, 31)
kaul al-hakk (słowo Prawdy) (19, 34)

Dalsze refleksje

Może pojawić się pokusa, aby widzieć niektóre z określeń użytych w Koranie w odniesieniu do Chrystusa (Słowo, Duch...) jako wskazówki, „pierres d'attente”, w kierunku pełniejszego zrozumienia misterium Chrystusa. Niektórzy skłaniają się w tym kierunku (np. Giulio Basetti-Santi, „Il Corano nella luce di Cristo”, Bologna 1972 (tłum. ang. “The Koran in the Light of Christ: A Christian interpretation of the Sacred Book of Islam”, Chicago 1977).

Jest jednak w islamie formalne zaprzeczenie boskości Chrystusa, które bierze na siebie cały ciężar boskiego autorytetu, jakim cieszy się Koran w oczach muzułmanów. Jezus, o którym mowa w Koranie, pozostaje wiec uwarunkowany mentalnością muzułmańską i trudno będzie coś zmienić w tym względzie.