Zaprezentowano drugą sesję synodu o synodalności

Vatican Media

Synod odbędzie się od 2 do 27 października. Poprzedzą go dwudniowe rekolekcje, które tym razem odbędą się w Watykanie. Jak w roku ubiegłym poprowadzą je o. Timothy Radcliffe dominikanin oraz m. Ignazia Angelini benedyktynka, a także o. Matteo Ferrari kameduła. Na zakończenie rekolekcji w Bazylice Watykańskiej Papież będzie przewodniczył modlitwie pokutnej. Jak podkreślił kard. Mario Grech, „nie chodzi w niej o wyznanie cudzych grzechów, lecz o uznanie własnego udziału – przez uczynki czy zaniedbanie – w tym, co stało się przyczyną cierpienia dla niewinnych i bezbronnych”.

11 października przewidziana jest modlitwa ekumeniczna. Odbędzie się ona w Watykanie na Placu Pierwszych Męczenników, a zatem w miejscu, gdzie zgodnie z tradycją miał zginać św. Piotr. Obok Papieża wezmą w niej udział delegaci Kościołów i wspólnot niekatolickich. W przygotowanie modlitwy będą zaangażowani bracia ze Wspólnoty w Taizé.

Tuż przed zakończeniem obrad synodalnych, 21 października, przewidziano jeszcze jeden dzień skupienia. Ma on przygotować do rozeznawania projektu dokumentu końcowego synodu.

Jak zauważył ks. Giacomo Costa SJ, sekretarz specjalny zgromadzenia synodalnego, celem obrad jest podsumowanie trwającego od 2021 r. procesu synodalnego. Chodzi o wyłonienie wpierw tematów, które powinny się znaleźć w dokumencie końcowym, a następnie podjęcie dodatkowej refleksji na ich temat. Całość obrad będzie podzielona na pięć modułów. Pierwsze cztery będą poświęcone głównym sekcjom dokumentu roboczego. Obrady będą się odbywały na przemian w 36 grupach roboczych i w zgromadzeniach plenarnych. Dokument końcowy synodu zostanie zredagowany pod kierunkiem relatora generalnego, którym jest kard. Jean-Claude Holerrich SJ z Luksemburga.

Na dzisiejszej konferencji prasowej zaprezentował on uczestników obrad. 368 z nich ma prawo głosu. W tym gronie jest 272 biskupów, w tym 168 przedstawicieli konferencji episkopatu. Polskich biskupów reprezentować będą abp Józef Górzyński, bp Jacek Grzybowski oraz bp Sławomir Oder. Ponadto w obradach weźmą udział kard. Grzegorz Ryś, kard. Konrad Krajewski oraz prof. Aleksander Bańka. . Z 12 do 16 zwiększył Papież liczbę przedstawicieli ekumenicznych. Jak podkreślił kard. Hollerich wynika to ze wzmożonego zainteresowania procesem synodalnym ze strony Kościołów i wspólnot niekatolickich.

Nowym elementem na drugim zgromadzeniu synodalnym będą cztery fora teologów. Odbędą się 9 i 16 października u jezuitów i augustianów. Będą one poświęcone tematom związanym z obradami synodu: 1. Lud Boży, podmiot misji; 2. Rola i władza biskupa w Kościele synodalnym; 3. Wzajemne relacje między Kościołem lokalnym i Kościołem powszechnym; 4. Sprawowanie prymatu a synod biskupów. W forach oprócz zaproszonych teologów będą mogli wziąć udział wszyscy uczestnicy synodu, akredytowani w Watykanie dziennikarze, a także wszyscy zainteresowani po uprzednim zgłoszeniu.

Zaginione plemiona Izraela

Rastafarianizm stanowi jedno z nowych zjawisk religijnych. Interpretowany jest często, jako proces poszukiwania tożsamości etnicznej, rasowej i kulturowej w nowej formie ekspresji religijnej, wyrosłej na podłożu judeo-chrześcijańskim.

240. A. Peck, Teleewangelizm..., op. cit., s. 169-190.

241. H. Lee, S. Dayis, The firsl Rasta: Leonard Howell and the rise of Rastafarianism, Chicago 2003, s. 27-32.

242. Ibidem, s. 32-33: „One of the followers remembers that only one time did he witness a sacrifice performed by Howell. He reportedly threw a living lamb into a bonfire but close enough to the edge to allow the lamb to escape - probably with the intent to create a new parable that the lamb was ultimately to escape the fire and tribulation. But his followers misunderstood his gesture, and they caught the animal and threw it back in. Howell ran to the rescue of the lamb, but it was too late".

243. N. L. Erskine, From Gamey..., op. cit., s. 41-42.

244. Ibidem, s. 37; J. G. Mclton, Encyclopedia of American religions, wyd. 6, Detroit 1999,
s. 852 (nr 1857).

245. Ibidem, s. 852.

246. http://www.jamaicaobscrver.com/columns/html artykuł L. Moyston, Leonard P. Howell, universal prophet.

247. B. Chevannes, Between the Living and the Dead: the Apotheosis of Rastafari Heroes [w:] Religion, diaspora ..., op. cit., s. 337; G. Hausman, The Kebra nagast: the lost Bibie of Rastafarian wisdom and faith from Ethiopia and Jamaica, New York 1997, s. 7.

248. N. L. Erskine, From Garvey..., op. cit., s. 63-64.

249. O. Lakę, RastafarI Women..., op. cit., s. 60.

250. Biblia Tysiąclecia, Księga Psalmów, s. 699.

251. N. L. Erskine, From Garvey..., op. cit., s. 67-68.

252. Podstawą był brytyjski tekst, E. A.Wallis Budge, The Queen ofSheba & her only son Menyelek: being the history of the departure of God & his Ark of the Covenant from Jerusalem to Ethiopia, and the establishment oft he religion of the Hebrews & the Salomonie line of kings in that country: a complete translation ofthe Kebra Nagast with introduction, London 1922; polskie wydanie, S. Strelcyn, M. Rudnicki, Kebra nagast czyli Chwala królów Abisynii: fragmenty, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1956.

253. G. Hausman, The Kebra nagast: the lost Bibie of Rastafarian wisdom and faith from Ethiopia and Jamaica, New York 1997, s. 172-196.

254. Ibidem, s. 16,20.

255. N. L. Erskine, From Garvey..., op. cit., s. 44-48.

256. G. Hausman, The Kebra nagast..., op. cit., s. 103-110.

257. P. B. Clarke, Blackparadis..., op. cit., s. 13, 32, 35-46; G. E. Simpson, Carribean Religions [w:] The Encyclopedia of Religions, red. M. Eliade, t. 3, s. 95-97; E. Pullen, Rastafarianism [w:] Encyclopedia of African-American Religiom, red. L. Murphy, J. Melton, G. Ward, NewYork-London 1993, s. 632-637.

258. W tłumaczeniu Biblii Tysiąclecia, Księga Psalmów, s. 629, użyta jest nazwa Kusz a nie Etiopia.

259. Biblia Tysiąclecia, Księga Jeremiasza, s. 924.

260. Ibidem, Księga Apokalipsy, s. 1401.

261.Ibidem, s. 1413.

262. L. Barrett, The Rastafarians: the Dreadlocks ofJamaica, Kingston 1981, s. 80: tłumaczenie autorki.

263. G. Hausman, The Kebra nagast..., op. cit., s. 113: „The sun came down from heaven to the country of Judah and it lighted it upon more brilliantly than before. But the Israelites paid no heed to it and they even wished to extinguish its light and now it rose below the earth in an unexpected place. It illuminated the country of Ethiopia".

264. N. L. Erskine, From Garvey..., op. cit., s. 60.

265. H. Lec, S. Davis, Thefirst Rasta..., op. cit., s. 48-49.

266. J. G. Melton, Encyclopedia of American..., op. cit., s. 852.

267. G. Hausman, The Kebra nagast..., op. cit., s. 45-48.

268. Biblia Tysiąclecia, Księga Apokalipsy, s. 1413.