„Religie narzędziami pokoju”. Pod takim hasłem odbywa się w Szwajcarii do 29 lipca kurs dla młodych wyznawców trzech wielkich religii monoteistycznych.
Stosunek muzułmanów do dialogu religijnego wyznaczają liczne przesłanki, z których najważniejsze mają charakter teologiczny i historyczny.
Kształtowana w duchu Soboru Watykańskiego II najnowsza historia kontaktów chrześcijańsko-muzułmańskich pokazuje, że dialog między wyznawcami tych dwóch największych religii jest możliwy, mimo iż nie jest on przedsięwzięciem łatwym.
Państwo Islamskie – nowy twór na mapie Bliskiego Wschodu, który budzi tyle obaw, konstruuje wydajny system samofinansowania, który ma zapewnić ostateczny upadek Syrii i Iraku.
W serii ataków islamskich radykałów w Mali zginęło w ostatnich dniach co najmniej 27 osób. Niektóre z nich spalono żywcem. Ofiarą terrorystów padły trzy wioski w środkowej części kraju, które w przeważającej części zamieszkane były przez chrześcijan.
Dialog to nie tylko rozmowa, to również postawa, ogół pozytywnych relacji między indywidualnymi czy wspólnotowymi partnerami dialogu.
Z Pakistanu dochodzą informacje o łamaniu praw człowieka i trudnej sytuacji mieszkających tam wyznawców innych religii, przede wszystkim chrześcijan.
Wolność człowieka i respektowanie jego praw należą do podstawowych elementów pluralistycznego społeczeństwa. Każda religia musi znaleźć miejsce dla obu tych wartości w głoszonych przez siebie systemach.
Dialog międzyreligijny uległ sekularyzacji?
