Rodzimy Kościół Polski: Bóg czterotwarzowy

Świętowit nieustannie święty

Członkowie ruchu wierzą w "jednego Boga Świętowita nieustannie świętego". Głoszą, że był on władcą panteonu, na który składały się bóstwa mniejszej rangi, takie jak Makosza, Weles czy Perun. Są one przejawami Świętowita. Szczególną czcią otaczany jest czterotwarzowy posąg Świętowita ze Zbrucza (tzw. Światowida). Jest to figura wyłowiona z rzeki w roku 1848 i eksponowana w Muzeum Archeologicznym w Krakowie. To m.in. wokół modelu tego posągu członkowie Kościoła tańczą podczas wspólnych spotkań.

Drugim ważnym obiektem kultu jest Świętowit z Wolina. Innym elementem obrzędów, zaprojektowanym przez żonę Stefańskiego, są tak zwane "Ręce Boga", motyw słowiańskiego krzyża pochodzący z naczynia odnalezionego w Białej koło Łodzi. Kolejnym symbolem wykorzystywanym podczas obrzędów są: łamane krzyże (swarzyce), swastyki słowiańskie, będące znakami bóstwa solarnego.

Elementy te można odnaleźć na przykład na rytualnych kołaczach składanych w ofierze bogom. Stroje kapłanów i kapłanek, zwanych ofiarnikami lub żercami (może nimi zostać każdy członek Kościoła) są koloru białego i stylizowane na tradycyjnie słowiańskie, zawierają elementy solarne i lunarne w postaci np. klamerek u pasów.   Świętowit ze Zbrucza ma w charakterystyczny sposób ułożone ręce

Istnieją także szczegółowo opracowane rytuały: pogrzebowy, zaślubin ("rodzimy obrzęd swadźby"), postrzyżyny (obrzęd związany z uznaniem dziecka jako pełnoprawnego członka rodziny) i "rodzima liturgia ofiary”.
Posągom kultowym oddaje się cześć i szacunek poprzez pochylenie obnażonej głowy.

W trakcie modlitw naśladuje się ułożenie dłoni postaci ze "Słupa ze Zbrucza" – lewą dłoń składa się na sercu, a prawą na brzuchu. Dotykając przedmiotów kultu wypowiada się formułę "to jest Twoje".

Rodzimy Kościół Polski ma swoje własne święta:
Godowe Święto obchodzą podczas przesilenia zimowego (21-22 grudnia). Stawiają wówczas w domu "drzewo życia" (choinkę) oraz urządzają na cześć zmarłych rytualną ucztę, tzw. tryznę.
W Święto Ognia i Wody (przesilenie letnie 21-22 czerwca) palą ognie sobótkowe, chodzą bosymi nogami po żarze ogniska, a w tzw. noc kupalną przeprowadzają rytualne kąpiele.
W Jare Święto (wiosenne zrównanie dnia z nocą 21 marca) niecą święty ogień wiosenny pocierając drewienka, topią Marzannę, malują jajka.
W Święto Plonów (jesienne zrównanie dnia z nocą 23 września) odbywa się rytualna uczta.

Najwyższym organem Kościoła jest Walne Zgromadzenie, odbywające się co pięć lat. Do prowadzenia kontroli spraw administracyjno-prawnych i dokumentacji powołuje się trzyosobową Straż Nadzoru.

Organem wykonawczym Walnego Zgromadzenia, a zarazem "władzą sprawującą zwierzchni zarząd religijny, administracyjny i ekonomiczny Kościoła jest Rada Kościoła." W jej skład wchodzą: Ofiarnik, Sekretarz, Skarbnik, oraz dwóch Rajców. Podstawowymi jednostkami terytorialnymi są Świątynie, dzielące się na Stanice.

Rodzimy Kościół Polski organizuje dla swych członków rokrocznie wyjazdy na obchody głównego święta, przesilenia letniego, które mają miejsce w prywatnym pensjonacie u stóp góry Świętego Krzyża (dawniej zwanej Łysą Górą) w górach Świętokrzyskich.