Radę Wspólną Katolików i Muzułmanów powołano w stołecznym Centrum Islamu 13 czerwca 1997 roku, podczas spotkania międzyreligijnego w ramach „Dni Tatarów w Warszawie”.
Inicjatorem Dni oraz powołania Rady była Fundacja Dzieło Odbudowy Miłości, D.O.M., której przedstawiciele nawiązali bardzo dobre kontakty z duchownymi muzułmańskimi podczas niesionej przez Fundację pomocy ofiarom wojny w Czeczenii.
3.06.1997 – 13 06.2007 – Powstanie Rady Chrześcijan i Muzułmanów przekształconej w lipcu 1997r. w Radę Wspólną Katolików i Muzułmanów.
13.03.1998 – 13.03.2008 – Przyjęcie Deklaracji Programowej RWKM na pierwszym Walnym Zgromadzeniu Rady, wtedy też powołano pierwsze władze z wyboru.
Rada Wspólna Katolików i Muzułmanów
Joint Council of Catholics and Muslims
Radę Wspólną Katolików i Muzułmanów powołano w stołecznym Centrum Islamu 13 czerwca 1997 roku, podczas spotkania międzyreligijnego w ramach „Dni Tatarów w Warszawie”. Inicjatorem Dni oraz powołania Rady była Fundacja Dzieło Odbudowy Miłości, D.O.M., której przedstawiciele nawiązali bardzo dobre kontakty z duchownymi muzułmańskimi podczas niesionej przez Fundację pomocy ofiarom wojny w Czeczenii.
Rada nie ma swoich odpowiedników w innych krajach i stała się trwałym pomostem pomiędzy Chrześcijanami i Muzułmanami w Polsce. Służy umacnianiu pokoju, zaniechaniu agresji we wzajemnych kontaktach, pragnie zapobiegać konfliktom poprzez wzajemne poznanie i zrozumienie. Rada Wspólna Katolików i Muzułmanów uzyskała akceptację Konferencji Episkopatu Polski, przewodniczących Papieskiej Rady ds. Dialogu Międzyreligijnego oraz papieży Jana Pawła II i Benedykta XVI. Rada m.in. organizuje konferencje naukowe i sympozja poświęcone dialogowi chrześcijańsko-muzułmańskiemu, wydaje oświadczenia.
Dialog obu religii jest wyzwaniem czasów. Przez lata prowadził go i apelował o rozszerzenie papież Jan Paweł II. Rada Wspólna Katolików i Muzułmanów nie mogłaby powstać gdyby nie polityka otwartości prowadzona przez tego Wielkiego Syna Polskiej Ziemi. Nie bez znaczenia dla powołania tego tak oczekiwanego i potrzebnego forum właśnie w Polsce jest wielonarodowa i wielokulturowa tradycja Rzeczpospolitej oraz polsko - litewscy Tatarzy. Na terenach Polski, Białorusi i Litwy żyje ich około 20 tys.. Przez sześć wieków osadnictwa w Rzeczypospolitej wiernie służyli zarówno Allachowi, jak i ziemi na której żyli. 600 letnia tradycja współżycia wyznawców obu religii wydała swoje owoce.
Członkowie Rady spotkali się osobiście z Jego Świątobliwością Janem Pawłem II w dniu 10 czerwca 1999r. w Drohiczynie. Muzułmanie, członkowie Rady, przekazali papieżowi Janowi Pawłowi II pamiątkową tablicę z rysunkami kilkunastu najważniejszych meczetów Rzeczypospolitej oraz Deklarację Programową Rady. Napis na tablicy nawiązywał do 600 letniej tradycji osadnictwa Tatarów na ziemiach Rzeczypospolitej, był podziękowaniem muzułmanów Kościołowi Katolickiemu za tolerancję i możliwość trwania w wierze ojców w kraju chrześcijańskim. W czerwcu 2000 roku Rada podjęła uchwałę, w której stwierdza, że „widzi w osobie papieża Jana Pawła II wzór człowieka dialogu XXI wieku” i nadaje papieżowi tytuł „Człowieka Dialogu”. Rada nie ma swoich odpowiedników w innych krajach. Działalność Rady Wspólnej Katolików i Muzułmanów zyskała uznanie Watykańskiej Komisji Dialogu Międzyreligijnego oraz Konferencji Episkopatu Polski. Rada współorganizuje od 1998r. spotkania modlitewne Katolików i Muzułmanów. Na prośbę katolickiej strony Rady Episkopat Polski ustanowił (poczynając od 2001 roku) dzień 26 stycznia Dniem Islamu w Kościele Katolickim w Polsce. Rada przyznaje tytuł Człowieka Dialogu osobom szczególnie oddanym idei dialogu chrześcijańsko-muzułmańskiego. Członkami Rady są przede wszystkim muzułmanie i katolicy zamieszkali w Polsce, ale również poza jej granicami m.in. na Białorusi i Litwie.
Współprzewodniczącymi RWKiM wybranymi na pierwszym Walnym Zgromadzeniu Rady w dniu 13 marca 1998 roku byli: ze strony muzułmańskiej - Selim Chazbijewicz (przewodniczący Związku Tatarów Polskich) - oraz ze strony katolickiej - Zdzisław Bielecki (założyciel Fundacji D.O.M.). W pracach Rady od jej powstania uczestniczył zasłużony dla ekumenizmu w Polsce śp.biskup Władysław Miziołek, desygnowany do niej przez J. Em. Józefa Kardynała Glempa, Prymasa Polski. Po śmierci bp Władysława [12.05.2000] jego miejsce zajął decyzją Konferencji Episkopatu Polski bp Tadeusz Pikus, Delegat Episkopatu Polski ds.Dialogu Katolików i Muzułmanów, który od 2001r. pełnił również funkcję Przewodniczącego Komitetu ds. Dialogu z Religiami Niechrześcijańskimi Rady ds. Dialogu Religijnego Konferencji Episkopatu Polski. Obecnie Przewodniczącym Komitetu (od czerwca 2006r.) oraz Delegatem Konferencji Episkopatu Polski d.s. Dialogu Katolików i Muzułmanów (od marca 2007r.) jest bp Romuald Kamiński.
Środowiska muzułmańskie w Polsce i na świecie nie są połączone w jednolitą organizację jak Kościół Katolicki. Dlatego dialog między obu religiami jest utrudniony aczkolwiek konieczny w dzisiejszych czasach. Większość muzułmanów na świecie to nie ekstremiści czy terroryści lecz ludzie pragnący normalnego pokojowego współżycia z wyznawcami innych religii. Muzułmanie w Polsce to przede wszystkim Tatarzy, ale również przybyli w ostatnich latach obcokrajowcy: Turcy, Bośniacy, Arabowie...
Po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej z krajów zachodnich coraz częściej przybywają do Polski mieszkający tam na stałe muzułmanie. Zadaniem Rady będzie pomoc w przystosowaniu ich do pokojowej koegzystencji z kulturą chrześcijańskiej Polski. Dlatego równie istotne jest zrozumienie dla działalności Rady ze strony biskupów i wiernych, jak i jej wspieranie przez świeckie władze.
Po 11 września 2001 r. współdziałanie obu religii nabiera zupełnie innych wymiarów. Porozumienie między chrześcijanami a muzułmanami jest sprawą nie tylko filozofów i teologów, ale każdego z nas. Ekstremizm i terroryzm rodzi się m.in. z odrzucenia i niezrozumienia. Dlatego dialog międzyreligijny jest kwestią światowego bezpieczeństwa.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
Kościół z tym walczył, ale jak widać ta walka nie była do końca wygrana.
W ostatnich latach także w tej dziedzinie pojawia się we mnie mnóstwo pytań i wątpliwości...
Czyli tak naprawdę co? Religia? Filozofia? Styl życia zwany coraz częściej lifestyle’m?