Islam a cywilizacja łacińska. U źródeł dialogu

DEKLARACJA PROGRAMOWA
przyjęta 13 marca 1998 r. w Warszawie, podczas Walnego Zgromadzenia Rady.

1. Świat współczesny stoi przed wieloma trudnymi wyzwaniami, które będą coraz silniej zaznaczały swoją obecność w XXI wieku. Cała społeczność świata staje przed takimi problemami jak: pluralizm społeczny i narodowościowy, wprost nacjonalizmów i agresji w stosunkach międzyludzkich, perspektywa konfliktów cywilizacji, zniszczenie środowiska naturalnego i przeludnienie, powstanie olbrzymich obszarów nędzy, rozpad tradycyjnych więzów rodzinnych i społecznych, upadek hierarchii wartości i norm etycznych.
Stają przed tymi problemami również wyznawcy dwóch największych religii monoteistycznych - katolicyzmu i islamu. Wymaga to dialogu, współpracy wzajemnego poszanowania dla obrony tych obszarów, form życia społecznego, które są wspólne dla katolików i muzułmanów.
2. Celem powstania Rady jest dialog pomiędzy obu religiami oraz cywilizacjami: łacińską i muzułmańską.
3. Rada Wspólna Katolików i Muzułmanów zmierza w swojej działalności do wzajemnego poznania religii, kultury, historii i tradycji katolicyzmu i islamu, dąży do przezwyciężenia stereotypów wynikających z wzajemnej nieznajomości.
4. Rada prowadzi działalność informacyjną na temat katolicyzmu i islamu, a także stosunków katolicko-muzułmańskich, dąży do stworzenia atmosfery sprzyjającej swobodzie praktyk religijnych obu religii, podkreślając przy tym poszanowanie dla inności i odrębności każdej z nich.
5. Rada jest otwarta na inne wyznania chrześcijańskie i kierunki islamu.
6. Wychodząc od doświadczenia we współdziałaniu obu religii - 600-letniej tradycji pokojowego współżycia na ziemiach Rzeczypospolitej Polskiej ludności wyznającej islam oraz chrześcijaństwo, Rada Wspólna Katolików i Muzułmanów z nadzieją podejmuje działania na rzecz pokojowego współistnienia i współdziałania wyznawców obu religii, jak również zapobiegania konfliktom, tak lokalnych społeczności, jak i państw, o różnej tradycji kulturowej i religijnej.
7. Działalność Rady powinna być precedensem i zachętą do dalszej i coraz bardziej aktywnej pracy na rzecz dialogu i zbliżenia pomiędzy chrześcijanami i muzułmanami, zgodnie z wymogiem czasu.