Ramadan. Wszystko o muzułmańskim poście.
Abu Abdillah Muhammad Al Jibaly (tłum.: Farhat Khan)

"Boże, oto miesiąc ramadan, w którym zesłałeś Koran jako prostą drogę dla ludzkości. To miesiąc doświadczenia, powrotu do Ciebie, przebaczenia i miłosierdzia. O Boże, udzielaj mi swej łaskawej pomocy i prowadź mnie ku posłuszeństwu wobec Ciebie. Ześlij mi dary, jakie niesie ten miesiąc i daj mi przebaczenie" - tak brzmi jedna z modlitw ramadanowych.
W nocy, nazywanej "nocą objawienia", rozpoczyna się muzułmański miesiąc postu. Wyznawcy islamu zachowują post przez cały miesiąc od świtu do zachodu słońca. Przez cały dzień wszyscy dorośli i zdrowi muzułmanie powstrzymują się od jedzenia, picia, używek i stosunków seksualnych.
Post jest przejawem bogobojności. Ma istotne znaczenie moralne. Byłby nieważny, gdyby muzułmanin kłamał, oszukiwał, oczerniał innych czy wypowiadał grubiańskie i obraźliwe słowa. Każdego wieczora ma miejsce "przerwanie postu", czyli spotkanie w kręgu krewnych, sąsiadów i przyjaciół. Dobrym zwyczajem jest troska o ubogich. Ramadan jest czasem pokuty i przebaczenia. Godziny wieczorne należy wykorzystać na przywrócenie pokoju i zgody. "Wysłuchaj mnie w tym miesiącu, kiedy do Ciebie wołam, abym miał udział w tym, w czym pokładał nadzieję" - tak kończy się cytowana wcześniej modlitwa ramadanowa. Więcej:.



W raju będzie zielono
Jacek Dziedzina, zdjęcia Henryk Przondziono

Co zrobić, gdy w południe zamiast bicia dzwonów usłyszymy zawodzący głos muezina? Można spokojnie zmówić „Anioł Pański”. A potem wejść do meczetu i zobaczyć, jak to robią muzułmanie. W Meczecie Umajjadów w Damaszku nawet Jan Paweł II dotykał islamu.
To jedna z czterech głównych świątyń religii założonej przez Mahometa. Po Mekce, Medynie i Jerozolimie właśnie damasceński Meczet Umajjadów (od nazwy arabskiej dynastii kalifów) stanowi najważniejsze dla muzułmanów miejsce kultu.
Dawniej była to bazylika św. Jana Chrzciciela. Do dziś w środku znajduje się grobowiec z czaszką proroka, ważnego także dla muzułmanów. Więcej:.




"Proboszcz chrześcijan i muzułmanów"
Symeon Stachera OFM; korespondencja z Larache (Maroko)

Z pasją i niesamowitą radością bardzo gorąco i tropikalnie pozdrawiam z bliskiej Afryki Północnej. To już 8 rok jak rozpoczynam ciągle na nowo misję wśród muzułmanów. Tym razem jako proboszcz tak chrześcijan jak i muzułmanów.(...) Miesiąc temu mieliśmy wybory samorządowe i w Laraczie wygrała Partia Islamska PJD (Sprawiedliwość i Demokracja). Dzisiaj odpowiedzialni tej partii poszukiwali proboszcza, aby rozmawiać o utrzymaniu czystości przed kościołem, bo to “miejsce modlitwy”. Niesamowicie to mnie ucieszyło, i ufam, że to będzie początek dobrych relacji z władzami miasta na najbliższe 3 lata. Więcej:.



Sufizm, święci i mistycy
Adam Wąs SVD

We wszystkich wielkich religiach istnieją kierunki mistyczne, które szukają niekonwencjonalnych dróg, aby dotrzeć do ostatecznego celu. Również w islamie istnieje podobny kierunek, zwany sufizmem (tasawwuf). Siłą sufizmu stały się bractwa, w których obowiązywała określona doktryna, zwana tarika, czyli „dro­ga”. Bractwa te wykształciły swoistą liturgię, wspólne recytacje modlitw, m.in. rodzaj litanii, zwanej zikr, czyli „wspominanie”, polegające na wspólnej recytacji imion Boga przy wykonywaniu zharmonizo­wanych ruchów ciała. Miało to na celu wprowadzenie modlących w ekstazę. Sufizmowi zawdzięcza się rozpow­szechnienie tzw. „sznura modlitewnego”, zwanego często różańcem (subha lub tasbih), które­go odmawianie polega na wymienianiu „naj­piękniejszych imion” Boga. Więcej:.



Afrochrześcijaństwo
fragment książki: Andrzej Szyjewski "Etnologia religii"; wyd. NOMOS, Kraków 2008

Mianem afrochrześcijaństwa określa się odmiany chrześcijaństwa przyniesione do Afryki przez kolonizatorów europejskich, podległe synkretycznym związkom z tradycyjnymi religiami i tworzące nowe wartości kulturowe. Termin ten odnosi się także do rozwiniętych wśród czarnych niewolników amerykańskich form chrześcijaństwa, które przechodzą kolejne modyfikacje, związane z wpływem tamtejszych kultur indiańskich i dyferencjacją plemienną w warunkach niewolnictwa. (...) Specyficzny dla nowych religii afrochrześcijańskich jest rozmach, szybkie pozyskiwanie sobie tysięcy zwolenników, zwłaszcza na terenach misji protestanckich. Cechuje je zespolenie tradycyjnego wzorca życia i magicznego obrazu świata z monoteizmem. Motywem dominującym jest kult zmarłych: wiara w zmarłych przodków, którzy zapewnią wyzwolenie, łączy się tu z kultem Mesjasza-Zbawiciela zwanego Zbawcą Czarnych. Więcej:.


«« | « | 1 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg