Kiedy 16 października 1978 r. Karol Wojtyła wraz z imionami przejmował soborowe i posoborowe dziedzictwo swoich trzech bezpośrednich poprzedników na Stolicy Piotrowej, niósł z sobą nie tylko doświadczenie czynnego udziału w Soborze oraz wprowadzania go w życie w Kościele lokalnym i na szerszą skalę. Jego osobowość i duszpasterska wrażliwość kształtowały się w określonym kraju, regionie i okresie historycznym
Jan Paweł II nie tylko sam podejmował dialog z wyznawcami judaizmu, zwracając się do nich przy wielu okazjach. Dbał też o utwierdzanie wśród wszystkich katolików właściwej postawy wobec żydów i wspólnego nam z nimi duchowego dziedzictwa.
Jednym z najbardziej fascynujących aspektów dialogu pomiędzy nauką i religią jest fakt, że temat ten zwrócił na siebie uwagę bardzo różnych autorów, przedstawicieli odległych od siebie dziedzin. Niektórzy spośród autorów najbardziej interesujących rozważań z tej dziedziny zaczęli swe kariery naukowe w dziedzinie nauk przyrodniczych...
Pierwszą w naszej epoce papieską podróżą poza granice Włoch była pielgrzymka Pawła VI do Ziemi Świętej w styczniu 1964 r. Większość chrześcijańskich miejsc świętych znajdowała się wówczas w granicach królestwa Jordanii, które obejmowały również starszą część Jerozolimy z bazyliką Grobu Pańskiego.
Duma nie jest najlepszą drogą dla chrześcijanina, dla chrześcijanina najlepszą drogą jest prawda o tym kim jest, a jest grzesznikiem. Dzisiaj polscy biskupi mówią wprost, że antysemityzm jest grzechem.
Refleksje o kwestiach teologicznych odnoszących się do relacji katolicko- żydowskich z okazji 50. rocznicy „Nostra aetate” (art. 4)
Autorami książki są uczniowie i najbliżsi współpracownicy twórcy francuskiej szkoły socjologicznej Emile´a Durkheima. W swoim eseju Mauss i Hubert zamierzali stworzyć ogólną teorię ofiary rozumianej jako uniwersalny fenomen religijny.
Relacje Benedykta XVI z muzułmanami zaczęły się od trzęsienia ziemi
Dziesięć lat po upadku Montezumy, Matka Boża ukazuje się na wzgórzu Tepeyac na obrzeżach stolicy, gdzie od dawna oddawano cześć Tonantzin „czcigodnej Matce”
