Jezus w tradycji żydowskiej

Wraz z oświeceniem i wyzwoleniem postawa Żydów wobec Jezusa staje się przedmiotem badań, w celu rekonstrukcji i zrozumienia Jego realności

HENRYK PRZONDZIONO /FOTO GOŚĆ Wraz z oświeceniem i wyzwoleniem postawa Żydów wobec Jezusa staje się przedmiotem badań, w celu rekonstrukcji i zrozumienia Jego realności
Odrzucając aspekt mesjański, widzą w Nim żydowskiego refomatora. Dochodzą do punktu ukazywania Go jako Eseńczyka, który wprowadza kilka pojęć na temat Boga i praw moralnych, odmiennych i przewyższających pojęcia judaistyczne, i stwierdzają, że „ten, kto gardzi Jezusem, gardzi Żydem, ponieważ judaizm był źródłem jego nauczania”

W dokumencie Komisji do spraw Stosunków Religijnych z Judaizmem „Żydzi i judaizm w głoszeniu słowa Bożego i katechezie Kościoła katolickiego. Wskazówki do właściwego przedstawiania tych zagadnień”, Stolica Apostolska uznała i potwierdziła żydowskie pochodzenie Jezusa.

Ponowne odkrycie dla części Żydów

W końcu, przypominamy, że ponowne odkrycie żydowskiego pochodzenia Jezusa jest wyzwaniem nie tylko dla chrześcijan, ale także dla Żydów, którzy dzięki zmianie postawy Kościoła względem nich, na nowo odkrywają przynależność Jezusa do ich historii. Co do chrześcijan, muszą oni zauważyć, że jeśli w przeszłości stosunek Żydów do Jezusa charakteryzowała rezerwa, milczenie i tylko z rzadka teksty o charakterze szkalującym, to przyczyny takiej sytuacji należy upatrywać w trudnej historii chrześcijańskiego antysemityzmu, w której obraz krzyża przedstawiany Żydom kojarzył się z potępieniem, nie zaś z miłosierdziem. Powinni oni także zauważyć, że w nowym klimacie, wprowadzonym dzięki deklaracji soborowej „Nostra Aetate”, rozdział 4, która rozpoczęła dialog z Żydami i judaizmem, pojawia się wzrastająca liczba głosów ze strony żydowskiej, które upatrują w Jezusie jednego z najwyższych przejawów ich żydowskości. Na przykład Martin Buber w swojej książce „Dwa rodzaje wiary” (Two Types of Faith, New York 1961) pisze: „Od mojej młodości, odbierałem postać Jezusa jako mojego starszego brata. Fakt, iż chrześcijaństwo uważało i uważa Go za Boga i Odkupiciela, jest dla mnie największej wagi, dlatego musze szukać zrozumienia Jego miłości i miłości swojej... Moja bratersko otwarta relacja z nim staje się coraz silniejsza i bardziej klarowna, i dzisiaj widzę go w sposób silniejszy i czystszy, niż kiedykolwiek. Jestem bardziej niż kiedykolwiek przekonany, że ma on ważne miejsce w historii i wierze Izraela i że miejsce to nie może zostać ograniczone przez jakikolwiek zwykły sposób myślenia”.

Bibliografia w języku polskim
K. BUKOWSKI, Religie świata wobec chrześcijaństwa, Kraków 1997.
Ł. KAMYKOWSKI, Izrael i Kościół według Charlesa Journeta, Kraków 1993.
F. MUSSNER, Traktat o Żydach, Warszawa 1993.
P. PETZEL, Jezus w judaizmie, w: F. KÖNIG, H. WALDENFELS (wyd.), Leksykon religii. Zjawiska - dzieje - idee, Warszawa 1997, s. 167-168.
M. RUSECKI, Jezus Chrystus w judaizmie, EK VII 1395-
1397.
C. THOMA, Leksykon dialogu chrześcijańsko-żydowskiego,Warszawa 1995.
CZ. TEKLAK, Kim jest Jezus Chrystus?, AK 118 (1992) 364-405.
Żydzi i chrześcijanie w dialogu, Warszawa 1992. Żydzi i judaizm w dokumentach Kościoła i nauczaniu Jana Pawła II (1965-1989), Warszawa 1990.