Młot Thora - Krzyż Chrystusa

  wikipedia Thor walczący z gigantami; mal. Marten Eskil Winge, 1872 Mjollnir był nie tylko narzędziem zniszczenia, lecz miał również moc powoływania do życia kozłów z zaprzęgu Thora. Kiedy bóg zatrzymał się na noc w domu wieśniaka, zaszlachtował swe kozły i przygotował posiłek, na który zaprosił rodzinę gospodarza. Na ziemi rozłożył skórę kozła i poprosił, aby rzucali na nią kości. O poranku zaś wziął młot Mjollnir, wzniósł go i pobłogosławił skórę kozłów, które ożyły. Mjollnir odgrywał istotną rolę przy ceremonii zaślubin, zapewniając pannie młodej płodność23, gdyż, jak donosi Adam z Bremy, Thor „panuje w powietrzu, panuje nad piorunami i błyskawicami, wiatrem i deszczem, blaskiem słońca i plonami", co wyraźnie wskazuje na związek boga z urodzajem i płodnością. W celu odzyskania młota Thor przebrał się w strój kobiecy i, podając się za boginię Freyję, wtargnął do siedziby Thryma. Po biesiadzie, w czasie której przebrany za służącą Loki tłumaczył olbrzymowi dziwne zachowanie narzeczonej, Thrym rzekł: "Przynieście młot, by zaślubić nim pannę. Złóżcie Mjóllnira na łonie dziewicy, Dajcie nam prawny ślub w imię Wary."

Podczas pogrzebu Baldra Thor pobłogosławił Mjóllnirem stos, na którym spoczywała para małżonków.
Z uwagi na rolę, jaką młot Thora odgrywał przy zawieraniu małżeństw, być może bóg chciał obdarzyć błogosławieństwem Baldra i jego żonę Nannę. Niewykluczone jednak, że chodziło o próbę powołania na nowo do życia małżonków na podobieństwo kozłów ze swego zaprzęgu, a może jedynie o ich ochronę przed niebezpieczeństwami czyhającymi podczas podróży w zaświaty.

Imię Thora wraz z prośbą o opiekę pojawia się na inskrypcjach umieszczanych na kamieniach nagrobnych pochodzących z X i XI w. 2 terenów Danii i południowej Szwecji. Na 'kamieniu z Laeborg w Jutlandii (ok. 925-950) umieszczono jedynie młot Thora, co najprawdopodobniej było formą prośby o opiekę boga nad zmarłym.

W Islandii posługiwano się w średniowieczu magicznym znakiem zwanym Pórshamarr do wykrywania złodziei. Znak ten zestawia się ze swastyką, co nasuwa wniosek, że może ona mieć związek z Thorem.

W kulturze ludów germańskich swastyka występowała wprawdzie już w epoce brązu, lecz interpretuje się ją raczej jako element dekoracyjny, o czym przekonuje chociażby jej postać, w której trudno dopatrzyć się formy z prostymi, złamanymi pod kątem ramionami, lecz spiralne pętle tworzące znak krzyża. Ponadto posługiwano się wówczas symbolem koła słońca.

Dopiero w epoce żelaza swastyka pojawiła się jako nośnik symbolicznej treści, a mianowicie jako forma czteroszprychowego koła słonecznego, którego ruch z lewej strony na prawo został ukazany poprzez wychodzące z obu osi linie boczne.

Z czasem swastyka stała się znakiem przynoszącym szczęście i przypisywano jej magiczne działanie. Możliwe zatem, że atrybut boga Thora - Mjóllnir jako symbol mocy boskiej jest starszy niż jego właściciel.