Świadkowie Jehowy

Od Badaczy do Świadków
Charles T. Russell zmarł w roku 1916. W następnym roku jego miejsce zajął Joseph Franklin Rutherford. Nowy prezes wprowadził szereg zmian. Położył większy nacisk na głoszenie od drzwi do drzwi. W roku 1931 organizacja przybrała nazwę Świadkowie Jehowy.

Wówczas w ruchu nastąpił rozłam. Większość pozostała przy Rutherfordzie. Wyodrębniły się natomiast trzy inne grupy: Stowarzyszenie Badaczy Pisma Świętego, Wolni Badacze Pisma Świętego i Świecki Ruch Misyjny Epifania.

Po śmierci Josepha F. Rutherforda w roku 1942 kolejnym prezesem Towarzystwa został Nathan Homer Knorr. Zaczęto wówczas wcielać w życie starannie przemyślany program szkoleniowy. W roku 1943 powołano do istnienia specjalny ośrodek kształcenia misjonarzy zwany Biblijną Szkołą Strażnicy – Gilead. Absolwentów tej szkoły wysyła się do krajów całego świata. Dzięki temu powstały liczne nowe zbory w krajach, w których ich nie było. Na całym świecie jest już przeszło 100 oddziałów Towarzystwa, istnieje ok. 90 tysięcy zborów. W Centrum Szkoleniowym w Patterson w stanie Nowy Jork odbywają się kursy dla kaznodziejów.

Pierwszy większy zjazd organizacji odbył się w roku 1893 w Chicago. Przybyło wówczas 360 osób, a ochrzczono 70 nowych współwyznawców. Ostatni pojedynczy wielki kongres międzynarodowy zorganizowano w roku 1958 w Nowym Jorku na stadionach Yankee i jeszcze wtedy istniejącym Polo Grounds. Najwyższa liczba słuchaczy wyniosła 253 922; ochrzczono 7136 osób. Od tego czasu zjazdom międzynarodowym zaczęto nadawać postać serii kongresów urządzanych w wielu krajach. Obecnie może się na nią składać około tysiąca zgromadzeń na całym świecie.