Kilkuletnie poszukiwania duchowe doprowadziły go do porzucenia islamu i wyznania wiary w Chrystusa.
Przemówienie do przedstawicieli wspólnoty żydowskiej w Polsce, 9 czerwca 1991
Fragment dokumentu Papieskiej Rady Kultury i Papieskiej Rady do spraw Dialogu Międzyreligijnego Jezus Chrystus dawcą wody żywej. Chrześcijańska refleksja nad New Age
Jedność pomiędzy różnymi wspólnotami religijnymi i etnicznymi jest podstawą, na której należy budować przyszłość.
Do trwania w prawdzie i dbania o czystość wiary zachęcił Ojciec Święty Kościół na Bliskim Wschodzie podpisując posynodalną adhortację apostolską „Ecclesia in Medio Oriente” w katedrze św. Pawła obrządku grecko-melchickiego w Harissie.
Charyzmatyczne grupy chrześcijańskie pojawiły się po raz pierwszy w latach sześćdziesiątych XX w. w Wielkiej Brytanii i w Ameryce Północnej.
Wspólnota z Taizé organizuje w tym tygodniu weekend przyjaźni między młodymi chrześcijanami i muzułmanami. Obędzie się on pod hasłem: „Obudzić obecność Boga w nas”.
Celem polityki władz jest doprowadzenie do tego, aby nasze następne pokolenie nie miało w sobie już nic żydowskiego.
Dopóki żył Prorok, każdy problem wiary i zachowania znajdował rozwiązanie dzięki możliwości odwołania się do najpewniejszego interpretatora, depozytariusza Objawienia.
Ekumeniczna Wspólnota w Taizé zabiega o dobre relacje chrześcijan i muzułmanów. W ubiegły weekend już po raz drugi odbyło się tam spotkanie przyjaźni, gromadzące młodych wyznawców obu tych religii.
