Rzadko papieskie przesłanie jest przyjmowane z tak powszechnym zrozumieniem i podziwem, jak to miało miejsce w Libanie. Tylko nieliczni nie przyznali mu racji – zauważył ks. Federico Lombardi w swym cotygodniowym felietonie.
W sposób szczególny docenił on gościnę, jaką okazali Papieżowi zwierzchnicy muzułmańscy. Z szacunkiem i ochoczo przyjęli oni przesłanie pokoju i współpracy między chrześcijanami i wyznawcami islamu – podkreślił watykański rzecznik.
„Misja bezbronnego proroka, który bez wahania przybył do Libanu, by mówić o pokoju w regionie i to w czasach naznaczonych konfliktami i burzliwymi protestami, była przesłaniem o rzadkiej sile i czytelności – stwierdził włoski jezuita. – Wszędzie dookoła ufa się przed wszystkim sile władzy czy oręża i bez wytchnienia podsyca się nienawiść. W tym kontekście słowa dialogu i wzajemnego poszanowania, wezwanie do pojednania, apel do młodych różnych religii, by wspólnie budowali pokojową przyszłość, dowiodły swej oczywistej i fascynującej prawdziwości. Papież mówił bowiem o tym jak ten, który ma władzę, a nie jak inni mniej wiarygodni nauczyciele”.
Kościół z tym walczył, ale jak widać ta walka nie była do końca wygrana.
W ostatnich latach także w tej dziedzinie pojawia się we mnie mnóstwo pytań i wątpliwości...
Czyli tak naprawdę co? Religia? Filozofia? Styl życia zwany coraz częściej lifestyle’m?