Sudan, Pakistan, Nigeria, Irak to tylko niektóre przykłady tych miejsc, w których najczęściej wspomina się o konfliktach muzułmańsko-chrześcijańskich. Odnosi się wrażenie, że również w Azji Południowo-Wschodniej nastąpiło pogorszenie tych relacji.
Maryja, matka Jezusa, zajmuje w islamie miejsce szczególne. Jej imię pojawia się w Koranie od najwcześniejszych rozdziałów, tzw. sur mekkańskich, aż do tych, które zostały objawione Mahometowi pod koniec jego życia w późnym okresie medyńskim.
Wielu ludzi przyzwyczaiło się do terytorialnego podziału świata na część europejsko-chrześcijańską i arabsko-muzułmańską. Co więcej, przyjmują tę rzeczywistość jako niezmienną i zawsze istniejącą.
Dialog międzyreligijny potrzebuje idei, struktur i ludzi. Za moment kluczowy w wypracowaniu teologicznych podstaw dialogu uznaje się w Kościele katolickim Sobór Watykański II. Dzięki niemu powstały liczny instytucje i organizacje promujące działalność dialogową.
Stosunek muzułmanów do dialogu religijnego wyznaczają liczne przesłanki, z których najważniejsze mają charakter teologiczny i historyczny.
Muzułmanie przyzwyczaili nas do krytycznej i zachowawczej postawy wobec dialogu. Z tym większą uwagą należy odnotować i wspierać każdą oficjalną inicjatywę dialogową, pochodzącą z kręgów islamskich.
Czy przesłanie soborowe było „przewrotem kopernikańskim” w relacjach z islamem?
Dzieje kontaktów chrześcijan i muzułmanów sięgają pierwszej połowy VII wieku. Pierwsze nieoficjalne spotkania Mahometa z chrześcijanami (monofizytami) miały miejsce podczas jego częstych podróży handlowych do Palestyny i Syrii.
Wśród wielu wybitnych postaci prezentujemy dwie, które stanowią przykład swoistego pomostu cywilizacyjnego. Z racji łacińskiego brzmienia ich nazwisk nie zawsze zdajemy sobie sprawę, że byli muzułmanami. Chodzi o wybitnych filozofów średniowiecznych Awicennę i Awerroesa.
Życie muzułmanina regulowane jest przez islamskie prawo. Czasami suche przepisy szarijatu są „ożywiane” przez lokalne zwyczaje. Podobnie jak w innych kulturach, również w islamie do kluczowych momentów i najważniejszych etapów ludzkiego życia należą: narodzenie, dorastanie, małżeństwo i śmierć.