Stosunek Żydów do osób nie będących Żydami

Niezależnie od popularnego poglądu, Żydzi nie uważają się za naród lepszy od innych. Pomimo, że mówimy o sobie jako o narodzie wybranym przez Boga, nie wierzymy w to, że Bóg wybrał nas ponieważ jesteśmy lepsi od innych. Zgodnie z Talmudem, Bóg chciał przekazać Torę wszystkim narodom, ale to właśnie Żydzi ją przyjęli. Inna historia głosi, że Żydzi byli ostatnim narodem, któremy zaproponowano Torę, a zgodzili sie tylko dlatego, że Bóg proponując trzymał nad nimi zawieszoną górę! Inna tradycyjna opowieść głosi, że Żydzi byli najmniej znaczącym narodem i ich sukces wiązał się wobec tego bardziej z dokonaniami Boga niż nich samych. Nie ulega chyba wątpliwości, że takie historie nie są opowiadane przez naród, który uważa się za lepszy niż inne.

W związku z tym, że przyjęliśmy Torę, osiągnęliśmy w oczach Boga szczególny status, który jednak możemy utracić gdy przestaniemy kierować się jej zaleceniami. Ponadto błogosławieństwo związane z jej przyjęciem obciążone jest poważnymi kosztami. O ile osoby nie będące Żydami są zobowiązane jedynie do przestrzegania siedmiu przykazań danych Noemu, Żydzi muszą przestrzegać 613 micwot zapisanych w Torze, tak więc Żyd może być ukarany przez Boga za robienie rzeczy, które nie są grzechem w przypadku kogoś kto Żydem nie jest

Siedem Praw Noego
Zgodnie z zasadami tradycyjnego judaizmu, Bóg po ocaleniu Noego i jego rodziny z potopu nadał im siedem przykazań do przestrzegania. Przykazania te różnią się od tych, które zostały zawarte w rozdziale 9 Genesis i brzmią następująco: 1) utworzyć sądy; 2) nie bluźnić; 3) nie oddawać czci bożkom; 4) nie popełniać kazirodztwa; 5)nie mordować; 6) nie rabować; oraz 7) nie spożywać ciała żywego zwierzęcia. Przykazania te są stosunkowo proste i większość spośród nich jest uznawanych prawie na całym świecie jako niewzruszalne zasady moralne.

Przykazania dane Noemu są wiążące dla wszystkich ludzi, ponieważ są oni potomkami Noego. 613 micwot zapisanych w Torze dotyczą potomków tych, którzy przyjęli je na Synaju oraz osób, które przyjęły na siebie to zobowiązanie dobrowolnie (poprzez konwersję). Ponadto przykazania ery Noego są bardziej liberalne niż odpowiadające im przykazania, których muszą przestrzegać Żydzi, ponieważ nie-Żydów nie dotyczą prawa Tory Mówionej, służącej interpretowaniu prawa. Na przykład oddawanie czci bogu w ludzkiej postaci z punktu widzenia judaizmu jest bałwochwalstwem, ale w przypadku religii chrześcijańskiej oddawanie czci Jezusowi nie jest uważane za idolatrię.

Goje, Sziksy, Szkucim
Najczęściej używanym słowem na określenie kogoś kto nie jest Żydem jest termin "goj". Słowo "goj" w języku hebrajskim oznacza "naród", i wiąże się z tym, ze goim są obywatelami innych narodów, czyli nie narodu Dzieci Izraela.

Słowo "goj" nie jest określeniem obraźliwym. Prawdę mówiąc w samej Torze od czasu do czasu w odniesieniu do Żydów używa się tego określenia. Najbardziej znany fragment to Exodus 19:6, gdy Bóg mówi, że Dzieci Izraela będą "królestwem kapłanów i świętym narodem," czyli inaczej goj kadosz. W związku z tym, że przez wieki Żydzi mieli nienajlepsze doświadczenia z antysemitami, określenie "goj" nabrało w pewnym stopniu negatywnego znaczenia, ale ogólnie rzecz biorąc nie ma w nim niczego obraźliwego.

Bardziej obraźliwym terminem określającym kogoś kto nie jest Żydem jest słowo sziksa (rodz. żeński) oraz szkuc (rodz. męski). Słowa te pochodzą od hebrajskiego rdzenia znaczeniowego Szin-kaf-cade, oznaczającego coś wstrętnego lub obrzydliwego. Słowo sziksa jest najczęściej używane w stosunku do kobiety nie będącej Żydówką, która spotyka się z Żydem, lub jest jego żoną. Wynika z tego jak bardzo Żydzi byli przeciwni koncepcji małżeństw mieszanych. Określenie szkuc odnosi się do kogoś, kto jest antysemitą. Obydwa słowa mogą być również użyte w żartobliwym znaczeniu, ale zalecana jest przy tym ostrożność.