W pontyfikacie Jana Pawła II dialog międzyreligijny zajmował miejsce wyjątkowe. „Polski” papież w większym stopniu niż którykolwiek z jego poprzedników urzeczywistniał dialogowe relacje z muzułmanami.
Choć wielka ofensywa sprzymierzonych armii afrykańskich przeciwko samozwańczemu kalifatowi znad jeziora Czad jeszcze się nie rozpoczęła, pod naporem wojsk z Nigerii, Czadu, Kamerunu i Nigru dżihadyści z Boko Haram już znaleźli się w odwrocie.
Generalnie o muzułmanach w tym kraju mówi i pisze się niewiele. Po długim okresie restrykcji i prześladowań polityka chińskich władz stała się pod koniec minionego stulecia bardziej tolerancyjna. Wraz z wprowadzeniem stopniowej liberalizacji chińskiej ekonomii nastąpiła również poprawa sytuacji religijnej.
Za datę powstania szakeryzmu można uznać rok 1881, w którym młody Indianin John Slocum (ur. 1850) zachorował, popadł w odrętwienie i został uznany przez rodzinę i sąsiadów za zmarłego. W trakcie przygotowań do pogrzebu odzyskał przytomność i zaczął zebranym opowiadać o swej „śmierci i zmartwychwstaniu”.
Stwórca istnieje. Wszelkie argumenty za Jego nieistnieniem są bardzo słabe.
Jedną z pierwszych inicjatyw dialogowych polskich chrześcijan i muzułmanów był Dzień Muzułmański, który odbył się 28 września 1985 roku w Misyjnym Seminarium Duchownym Księży Werbistów w Pieniężnie.
- Zamiast kreować własne wizje dróg do pokoju, lepiej przyjąć pokój, jaki nam obiecuje i daje Pan Bóg - mówił abp Grzegorz Ryś, podczas sympozjum w Warszawie, w Dniu Judaizmu.
Wizyta w meczecie Omajjadów w Damaszku, 6 maja 2001
Chrześcijanie w Iraku
„Sprawa ratyzbońska” zainspirowała do bardziej szczegółowego spojrzenia na islam. To jednak nie gwałtowne reakcje muzułmanów na wypowiedź Benedykta XVI z 12 września 2006 roku przyczyniły się do współczesnego wzrostu zainteresowania ich religią.
